Psalms 105
1 Give ye thanks to Yahweh, Call upon his Name, Make known, among the peoples, his doings;
Pasalamati si Yahweh, sangpita ang iyang ngalan; ibalita sa kanasoran ang iyang nabuhat.
2 Sing ye to him, Make ye music to him, Speak ye of all his wonders.
Awiti siya, awiti siya ug mga pagdayeg; isugilon ang tanang katingalahang butang nga iyang nahimo.
3 Make your boast in his holy Name, Joyful be the heart of them who are seeking Yahweh.
Pagpasigarbo sa iyang balaang ngalan; tugoti nga magmaya ang kasingkasing niadtong nangita kang Yahweh.
4 Search out Yahweh and his strength, Seek diligently his face at all times.
Pangitaa si Yahweh ug ang iyang kusog; pangitaa kanunay ang iyang presensya.
5 Remember his wonders which he hath done, His portents, and the just decisions of his mouth.
Hinumdomi ang katingalahang mga butang nga iyang nahimo, ang iyang milagro ug ang kasugoan sa iyang baba,
6 O ye Seed of Abraham—his servants, Sons of Jacob—his chosen ones:
kamong mga kaliwat ni Abraham nga iyang sulugoon, kamong katawhan ni Jacob, nga iyang pinili.
7 Yahweh himself, is our God, Through all the land, are his just decision.
Siya si Yahweh, nga atong Dios. Ang iyang kasugoan anaa sa tibuok kalibotan.
8 He hath remembered, unto times age-abiding, his covenant, The word he commanded, to a thousand generations;
Kanunay niyang hinumdoman ang iyang kasabotan sa kahangtoran, ang pulong nga iyang gimando alang sa liboan nga mga kaliwatan.
9 Which he solemnised with Abraham, and his oath, to Isaac;
Hinumdoman niya ang kasabotan nga iyang gihimo kang Abraham ug ang iyang gipanumpa ngadto kang Isaac.
10 And confirmed it unto Jacob for a statute, To Israel, as a covenant age-abiding;
Mao kini ang iyang gipamatud-an ngadto kang Jacob ingon nga balaod ug ngadto kang Israel ingon nga walay kataposang kasabotan.
11 Saying, To thee, will I give the land of Canaan, As your inherited portion;
Miingon siya, “Ihatag ko kanimo ang yuta sa Canaan ingon nga bahin sa imong panulondon.”
12 While as yet they were men easily counted, —A very few, and sojourners therein;
Gisulti niya kini sa dihang diyutay pa lamang (sila) gamay pa gayod, ug mga langyaw sa yuta.
13 And they wandered from nation to nation, From a kingdom, to another people.
Miadto (sila) sa nagkalainlaing kanasoran ug gikan sa usa ka gingharian ngadto sa uban.
14 He suffered no son of earth to oppress them, And reproved—for their sakes—[even] kings!
Wala niya tugoti nga daogdaogon (sila) ni bisan kinsa; gibadlong niya ang mga hari alang sa ilang kaayohan.
15 Ye may not touch mine Anointed ones, And, to my Prophets, may ye do no wrong.
Miingon siya, “Ayaw hilabti ang akong mga pinili, ug ayaw pasipad-i ang akong mga propeta.”
16 Then called he a famine over the land, All the staff of bread, he brake;
Mitawag siya ug kagutom ibabaw sa yuta; giundang niya ang pagpadala ug tinapay.
17 He sent before them a man, For a slave, was he sold—[even] Joseph;
Nagpadala siya ug tawo una kanila; gibaligya si Jose ingon nga sulugoon.
18 They forced, into a fetter, his foot, Into the iron, entered his soul;
Ang iyang mga tiil gibugkosan ug mga kadena; ang iyang liog giyugohan ug puthaw,
19 Until the time when his word came to pass, Speech of Yahweh, proved him;
hangtod sa takna nga ang iyang mga pulong natuman, ug ang pulong ni Yahweh misulay kaniya.
20 The king sent, and set him free, One having dominion over peoples, yet loosed he his bonds;
Nagpadala ang hari ug sulugoon aron pagpagawas kaniya; ang magmamando sa katawhan nagpalingkawas kaniya.
21 He appointed him lord to his household, And one having dominion over all he possessed;
Gihimo niya siyang piniyalan sa iyang panimalay ingon nga tigdumala sa tanan niyang gipanag-iyahan
22 That he might bind his rulers as he pleased, And, his elders, he might embue with wisdom.
aron sa pagpanudlo sa iyang mga prinsipe sama sa iyang gipangandoy ug sa pagtudlo sa kaalam sa iyang mga kadagkoan.
23 So Israel came into Egypt, And, Jacob, sojourned in the land of Ham;
Unya miadto si Israel sa Ehipto, ug nagpuyo si Jacob ngadto sa yuta ni Ham.
24 And he made his people exceeding fruitful, —And caused them to become stronger than their adversaries.
Gihimong mabungahon ni Yahweh ang iyang katawhan, ug gihimo (sila) nga mas kusgan kaysa ilang mga kaaway.
25 He let them turn their heart—To hate his people, To deal treacherously with his servants;
Gitugotan niya ang ilang mga kaaway nga masilag sa iyang katawhan, aron pasipad-an ang iyang mga sulugoon.
26 He sent Moses his servant, Aaron, whom he had chosen.
Gipadala niya si Moises, nga iyang sulugoon, ug si Aaron, nga iyang gipili.
27 He set among them his threatening signs, And his wonders, in the land of Ham;
Naghimo (sila) sa iyang timaan taliwala sa mga Ehiptohanon, ug ang iyang mga kahibulongan didto sa yuta ni Ham.
28 He sent darkness, and made it dark, But they rebelled against his words;
Nagpadala siya ug kangingit ug gihimo niya kadtong yutaa nga ngitngit, apan ang mga katawhan wala motuman sa iyang mga sugo.
29 He turned their waters into blood, And so caused their fish to die;
Gihimo niyang dugo ang ilang mga tubig ug gipatay ang ilang mga isda.
30 Their land swarmed with frogs, In the chambers of their kings!
Ang ilang yuta nalukop sa mga baki, bisan sa lawak sa ilang mga magmamando.
31 He spake, and there came in the gad-fly, Gnats, in all their bounds;
Miingon siya, ug nalukop sa langaw ug tagnok ang tibuok nilang kanasoran.
32 He made their showers—hail, A fire flaming throughout their land;
Gihimo niyang ice ang ilang ulan, uban ang nagdilaab nga kalayo sa ilang yuta.
33 And he smote their vines, and their fig-trees, And brake in pieces the trees of their bounds;
Gidaot niya ang ilang mga paras ug mga kahoy nga igera; gidaot niya ang kakahoyan sa ilang kabukiran.
34 He spake—then came the swarming locust, —The devouring locust, and that without number;
Misulti siya, ug ang mga dulon miabot, ug daghang mga dulon.
35 And devoured all the herbage in their land, And devoured the fruit of their ground.
Gikaon sa mga dulon ang tanang tanom sa ilang yuta; gikaon nila ang tanang abot sa yuta.
36 Then smote he every firstborn in their land, The beginning of all their strength;
Gipatay niya ang tanang kinamagulangang anak sa ilang dapit, ang tanang unang bunga sa ilang kusog.
37 Thus brought he them forth, with silver and gold, Nor was there, throughout his tribes, one that faltered;
Gipagawas niya ang mga Israelita inubanan sa bulawan ug mga plata; walay napandol sa iyang banay diha sa dalan.
38 Egypt rejoiced when they went out, For the dread of them had fallen upon them.
Nangalipay ang mga Ehiptohanon sa ilang pagbiya, tungod kay nangahadlok kanila ang mga Ehiptohan.
39 He spread out a cloud as a covering, And fire, to give light by night,
Iyang gibukhad ang panganod aron sa pagtabon kanila ug naghimo ug kalayo aron pag-iwag sa kagabhion.
40 They asked, and he brought in the quail, —And, with the bread of the heavens, he satisfied them;
Nangayo ug pagkaon ang mga Israelita, ug gidad-an (sila) ug buntog ug gitagbaw (sila) pinaagi sa tinapay nga gikan sa langit.
41 He opened the rock, and there gushed forth waters, They flowed along, through parched places, as a river;
Gipaliki niya ang bato, ug mibuhagay ang tubig gikan niini; midagayday kini sa kamingawan sama sa sapa.
42 For he remembered his holy word, With Abraham his servant.
Kay gihinumdoman niya ang iyang balaang saad ngadto kang Abraham nga iyang sulugoon.
43 Thus brought he forth his people with gladness, —With shouts of triumph, his chosen ones;
Gigiyahan niya ang iyang katawhan pagawas inubanan sa kalipay, ang iyang pinili inubanan sa panagsinggit sa kadaogan.
44 And gave them, the lands of the nations, And, of the toil of the peoples, took they possession:
Gihatag niya kanila ang yuta sa kanasoran; gipanag-iyahan nila ang kabtangan sa katawhan
45 In order that they might observe his statutes, And, over his laws, might keep watch, Praise ye Yah.
aron nga ilang tipigan ang iyang mga sugo ug tumanon ang iyang mga balaod. Dalaygon si Yahweh.
