Psalms 104
1 Bless, O my soul, Yahweh, —Yahweh, my God, thou art exceedingly great, With honour and majesty, hast thou clothed thyself,
Pupurihin ko si Yahweh nang buong buhay ko, Yahweh aking Diyos, lubhang kahanga-hanga ka; dinadamitan ka ng kaningningan at kamahalan.
2 Putting on light, as a robe, Stretching out the heavens, as a curtain;
Nilulukuban mo ang iyong sarili ng liwanag gaya ng isang damit; inilalatag mo ang kalangitan na parang isang kurtina ng tolda.
3 Building, in the waters, his upper chambers, —Who maketh clouds his chariot, Who passeth along on the wings of the wind;
Nilalagay mo ang mga biga ng iyong mga silid sa ibabaw ng mga ulap; ginagawa mong sariling karwahe ang mga ulap; lumalakad ka sa ibabaw ng mga pakpak ng hangin.
4 Making His messengers, winds, His attendants, a flaming fire;
Ginagawa niyang mensahero niya ang mga hangin, mga liyab ng apoy ay kanyang mga lingkod.
5 He hath fixed the earth on its foundations, It is not to be shaken, to times age-abiding and beyond.
Inilagay niya ang mga pundasyon ng daigdig, at hindi ito kailanman matitinag.
6 With the resounding deep—as a garment, hast thou covered it, Above the mountains, stand the waters;
Binalot mo ang daigdig ng tubig tulad ng isang damit; binalot ng tubig ang mga bundok.
7 At thy rebuke, they flee, At the voice of thy thunder, they hurry away;
Ang pagsusuway mo ang nagpaurong ng mga tubig; sa tunog ng iyong dumadagundong na tinig, (sila) ay lumayo.
8 Mountains rise, Valleys sink, Unto the place which thou hast fixed for them;
Lumitaw ang mga bundok, lumatag ang mga lambak sa mga lugar na itinalaga mo sa kanila.
9 Bounds, hast thou set, which they are not to pass over, They are not to return to cover the earth.
Nagtakda ka ng isang hangganan para sa kanila na hindi nila tatawirin; hindi na nila muling babalutin ang daigdig.
10 Who hast sent forth springs, through the torrent-beds, Between the mountains, they flow along;
Pinadaloy niya ang mga bukal sa mga lambak; Dumadaloy ang mga batis sa pagitan ng mga bundok.
11 They give drink, to every wild beast of the field, The wild asses do break their thirst.
Nagdadala (sila) ng tubig para sa lahat ng mga hayop sa bukid; napapawi ang pagkauhaw ng mga maiilap na asno.
12 Over them, the bird of the heavens settleth down, From amidst the foliage, they utter a voice.
Sa may tabing-ilog, ginagawa ng mga ibon ang kanilang mga pugad; umaawit (sila) sa mga sanga.
13 Who watereth the mountains out of his upper chambers, Out of the fruit of thy works, thou satisfiest the earth.
Dinidiligan niya ang mga bundok mula sa kanyang mga silid ng tubig sa kalangitan. Napupuno ang daigdig ng bunga ng kanyang mga gawain.
14 Who causeth the grass to shoot forth for the cattle, And the herb, for the service of man, That he may bring forth food out of the earth;
Pinapatubo niya ang damo para sa mga baka at mga halaman para linangin ng tao nang sa gayon ay makapag-ani ang tao ng pagkain mula sa lupa.
15 And, wine, may rejoice the heart of man, Making radiant his well-nourished face, —And, food, may, the heart of man, sustain.
Gumagawa siya ng alak para pasayahin ang tao, langis para magliwanag ang kanyang mukha, at pagkain para magpatuloy ang kanyang buhay.
16 Satisfied are, The trees of Yahweh, The cedars of Lebanon, which he hath planted;
Nadidiligan nang mabuti ang mga puno ni Yahweh; itinanim niya ang mga sedar ng Lebanon.
17 Where the birds build their nests, The stork, in the fir-trees, hath her house;
Doon ginagawa ng mga ibon ang kanilang mga pugad. Ginagawang tahanan ng tagak ang puno ng pir.
18 The high mountains, are for the chamois, The crags, are a refuge for the conies.
Naninirahan sa matataas na bundok ang mababangis na kambing; ang kaitaasan ng bundok ay isang kanlungan para sa mga kuneho.
19 He hath made the moon for seasons, And, the sun, knoweth his place for entering in.
Itinalaga niya ang buwan bilang tanda ng mga panahon; alam ng araw ang oras ng kanyang paglubog.
20 Thou causest darkness, and it becometh night, Therein, creepeth forth, Every wild beast of the forest;
Ginawa mo ang kadiliman ng gabi kung kailan lahat ng mga hayop sa gubat ay lumalabas.
21 The young lions, roaring for prey, And seeking, from GOD, their food.
Umuungol ang mga batang leon para sa kanilang huli at naghahanap (sila) ng pagkain mula sa Diyos.
22 The sun ariseth, they withdraw themselves, And, in their lairs, lay them down.
Sa pagsikat ng araw, bumabalik at natutulog (sila) sa kanilang mga lungga.
23 Man goeth forth to his work, And to his labour, until evening.
Samantala, nagtatrabaho ang mga tao at gumagawa hanggang gabi.
24 How thy works abound, O Yahweh! All of them—in wisdom, hast thou made, The earth is full of thy possession: —
Yahweh, kayrami at iba't iba ang iyong mga gawa! Ginawa mo ang lahat ng mga iyon nang may karunungan; umaapaw ang daigdig sa mga gawa mo.
25 This sea here, is great and broad on both hands, —Wherein are creeping things, even without number, Living things, small with great;
Banda roon ay ang dagat, malalim at malawak, punong-puno ng hindi mabilang na mga nilalang, kapwa maliit at malaki.
26 There, ships, sail along, This sea-monster, thou hast formed to sport therein;
Naglalakbay doon ang mga barko, at naroroon din si Leviatan, na hinubog mo para maglaro sa dagat.
27 All of them, for thee, do wait, That thou mayest give them their food in its season;
Ang lahat ng mga ito ay tumitingin sa iyo para bigyan (sila) ng pagkain sa tamang oras.
28 Thou givest unto them, they gather, Thou openest thy hand, they are satisfied with good.
Kapag nagbibigay ka sa kanila, (sila) ay nagtitipon; kapag binubuksan mo ang iyong palad, (sila) ay nasisiyahan.
29 Thou hidest thy face, they are dismayed, Thou withdrawest their spirit, They cease to breathe, And, unto their own dust, do they return:
Kapag itinatago mo ang iyong mukha, (sila) ay nababagabag; kapag nilalagot mo ang kanilang hininga, (sila) ay namamatay at nauuwi sa alabok.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created, And thou renewest the face of the ground.
Kapag ipinapadala mo ang iyong Espiritu, (sila) ay nalilikha, at pinapanumbalik mo ang kanayunan.
31 Be thy glory, O Yahweh, to times age-abiding, Let Yahweh rejoice in his own works:
Nawa manatili magpakailanman ang kaluwalhatian ni Yahweh; masiyahan nawa si Yahweh sa kanyang nilikha.
32 Who looketh at the earth, and it trembleth, He toucheth the mountains, and they smoke.
Pinagmamasdan niya ang daigdig, at ito ay nayayanig; hinahawakan niya ang kabundukan, at ang mga iyon ay umuusok.
33 I will sing to Yahweh, as long as I live! Yea I will touch the strings to my God, while I continue;
Aawit ako kay Yahweh ng buong buhay ko; aawit ako ng papuri sa aking Diyos habang ako ay nabubuhay.
34 Pleasing unto him, be my (meditation) I, will rejoice in Yahweh.
Nawa maging matamis ang aking mga isipan sa kanya; magagalak ako kay Yahweh.
35 Sinners shall be consumed out of the earth And, the lawless, no more, shall exist, —Bless, O my soul, Yahweh, Praise ye Yah!
Mawala nawa ang mga makasalanan mula sa daigdig, at ang mga masasama ay maglaho. Nagbibigay ako ng papuri kay Yahweh ng buong buhay ko. Purihin si Yahweh.
