Psalms 104
1 Bless, O my soul, Yahweh, —Yahweh, my God, thou art exceedingly great, With honour and majesty, hast thou clothed thyself,
Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
2 Putting on light, as a robe, Stretching out the heavens, as a curtain;
Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
3 Building, in the waters, his upper chambers, —Who maketh clouds his chariot, Who passeth along on the wings of the wind;
Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
4 Making His messengers, winds, His attendants, a flaming fire;
Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
5 He hath fixed the earth on its foundations, It is not to be shaken, to times age-abiding and beyond.
Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
6 With the resounding deep—as a garment, hast thou covered it, Above the mountains, stand the waters;
Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
7 At thy rebuke, they flee, At the voice of thy thunder, they hurry away;
Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
8 Mountains rise, Valleys sink, Unto the place which thou hast fixed for them;
fjöllin risu og dalirnir urðu til.
9 Bounds, hast thou set, which they are not to pass over, They are not to return to cover the earth.
Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
10 Who hast sent forth springs, through the torrent-beds, Between the mountains, they flow along;
Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
11 They give drink, to every wild beast of the field, The wild asses do break their thirst.
Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
12 Over them, the bird of the heavens settleth down, From amidst the foliage, they utter a voice.
Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
13 Who watereth the mountains out of his upper chambers, Out of the fruit of thy works, thou satisfiest the earth.
Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
14 Who causeth the grass to shoot forth for the cattle, And the herb, for the service of man, That he may bring forth food out of the earth;
Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
15 And, wine, may rejoice the heart of man, Making radiant his well-nourished face, —And, food, may, the heart of man, sustain.
einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
16 Satisfied are, The trees of Yahweh, The cedars of Lebanon, which he hath planted;
Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
17 Where the birds build their nests, The stork, in the fir-trees, hath her house;
og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
18 The high mountains, are for the chamois, The crags, are a refuge for the conies.
Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
19 He hath made the moon for seasons, And, the sun, knoweth his place for entering in.
Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
20 Thou causest darkness, and it becometh night, Therein, creepeth forth, Every wild beast of the forest;
Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
21 The young lions, roaring for prey, And seeking, from GOD, their food.
Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
22 The sun ariseth, they withdraw themselves, And, in their lairs, lay them down.
Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
23 Man goeth forth to his work, And to his labour, until evening.
en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
24 How thy works abound, O Yahweh! All of them—in wisdom, hast thou made, The earth is full of thy possession: —
Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
25 This sea here, is great and broad on both hands, —Wherein are creeping things, even without number, Living things, small with great;
Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
26 There, ships, sail along, This sea-monster, thou hast formed to sport therein;
Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
27 All of them, for thee, do wait, That thou mayest give them their food in its season;
Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
28 Thou givest unto them, they gather, Thou openest thy hand, they are satisfied with good.
Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
29 Thou hidest thy face, they are dismayed, Thou withdrawest their spirit, They cease to breathe, And, unto their own dust, do they return:
En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created, And thou renewest the face of the ground.
en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
31 Be thy glory, O Yahweh, to times age-abiding, Let Yahweh rejoice in his own works:
Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
32 Who looketh at the earth, and it trembleth, He toucheth the mountains, and they smoke.
Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
33 I will sing to Yahweh, as long as I live! Yea I will touch the strings to my God, while I continue;
Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
34 Pleasing unto him, be my (meditation) I, will rejoice in Yahweh.
Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
35 Sinners shall be consumed out of the earth And, the lawless, no more, shall exist, —Bless, O my soul, Yahweh, Praise ye Yah!
Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!
