Psalms 102
1 A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
