Psalms 102
1 A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.
Bir məzlumun duası. Taqətdən düşüb Rəbbin hüzurunda şikayətlənəndə. Ya Rəbb, bu duama qulaq as, Qoy fəryadım Sənə çatsın.
2 Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.
Nə olar, dar günümdə üzünü məndən gizlətmə, Qulaq as, Səni çağırarkən mənə tez cavab ver.
3 For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;
Günlərim tüstü kimi çəkilir, Sümüklərim elə bil yanıb közə dönür.
4 Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.
Ürəyim kəsilib atılan ot kimi saralıb-solur, Çörək yemək belə, yadımdan çıxır.
5 At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:
Ah-zar çəkməkdən Bir dəri, bir sümük qalmışam.
6 I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.
İndi çöldəki yapalağa bənzəyirəm, Viranəlik bayquşu kimiyəm.
7 I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.
Gözümə yuxu getmir, Damda tənha qalan bir quşa bənzəyirəm.
8 All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.
Bütün gün düşmənlərim məni təhqir edir, Mənə istehza edənlər adımla lənət oxuyur.
9 For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;
Yeməyim çörək yerinə kül olub, İçməyim göz yaşıma qarışıb.
10 Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.
Çünki qəzəbindən, hiddətindən Məni götürüb bir tərəfə atmısan.
11 My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.
Günlərim axşamın kölgəsi kimi keçir, Bir ot kimi quruyuram.
12 But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.
Lakin Sən, ya Rəbb, əbədi taxtında əyləşmisən, Sənin şöhrətin nəsildən-nəslə deyiləcək.
13 Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;
Sən qalxıb Siona mərhəmət edəcəksən, Zamanını təyin etdin, indi ona lütf ediləcək.
14 Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:
Çünki Sənin qulların onun daşlarını əziz tuturlar, Onun toz-torpağına necə də acıyırlar.
15 That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.
Millətlər Rəbbin ismindən, Dünyanın bütün padşahları Onun əzəmətindən qorxacaqlar.
16 When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;
Rəbb Sionu yenidən bərpa edəcək, Əzəmətində görünəcək,
17 Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,
Yoxsulların duasına qulaq asacaq, Yalvarışlarına xor baxmayacaq.
18 This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —
Sonrakı övladları Rəbbə həmd etsin deyə Qoy gələcək nəsil üçün belə yazılsın:
19 That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —
«Rəbb müqəddəs yüksəklikdən, Göylərdən yer üzünə nəzər saldı;
20 To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.
Əsirlərin naləsini eşitmək üçün, Ölümə aparılanları azad etmək üçün».
21 To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:
Ona görə Rəbbin ismini Sionda elan edəcəklər, Yerusəlimdə Ona həmdlər söyləyəcəklər
22 When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.
Rəbbə xidmət etmək üçün gələrkən, Xalqlar, ölkələr bir yerə gələrkən.
23 He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.
Yolda ikən Rəbb gücümü azaltdı, O, ömrümü qısaltdı.
24 I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;
Dedim: «Ey Allahım, canımı alma, ömrümün yarısıdır, Sənin illərin nəsillərdən-nəsillərə çatır».
25 Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;
Yerin təməlini əzəldən qurmusan, Göylər Sənin əllərinin işidir!
26 They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;
Onlar yox olacaq, amma Sən qalacaqsan, Hamısı paltar kimi köhnələcək, Onları geyim kimi dəyişdirəcəksən, Keçib-gedəcəklər.
27 But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:
Amma Sən dəyişməzsən, İllərin tükənməzdir.
28 The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.
Qullarının övladları yaşayacaq, Nəvə-nəticələri hüzurunda dayanacaq.
