Proverbs 5
1 My son, to my wisdom, attend, and, to mine understanding, incline thou thine ear:
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 That thou mayest preserve discretion, —and, as for knowledge, that thy lips may guard it.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 For, with sweet droppings, drip the lips of her that is a stranger, and, smoother than oil, is her mouth;
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 But, the latter end of her, is bitter as wormwood, sharp, as a two-edged sword!
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 Lest, the path of life, she should ponder, her tracks have wandered she knoweth not [whither].
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and do not turn away from the sayings of my mouth.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Keep far from her thy way, and do not go near the opening of her house:
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 Lest thou give, to other men, thy vigour, and thy years, to him that is cruel:
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 Lest strange men, be well fed, by thy strength, and, thy toils, be in the house of the alien.
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 So shalt thou grieve in thy latter end, in the failing of thy flesh and of thy healthy condition;
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 And thou shalt say—How I hated correction! and, reproof, my heart disdained;
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 Neither hearkened I to the voice of my teachers, nor, to my instructors, inclined I mine ear:
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Soon was I in all evil, in the midst of convocation and assembly.
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Drink thou water out of thine own cistern, and flowing streams out of the midst of thine own well.
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Let not thy fountains, flow over, abroad, in the streets, dividings of waters:
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Let them be for thyself, alone, and not for strangers with thee.
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Let thy well-spring be blessed, —and get thy joy from the wife of thy youth: —
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 A loving hind! a graceful doe! let, her bosom, content thee at all times, and, in her love, mayst thou stray evermore.
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 Wherefore, then, shouldst thou stray, my son, with a strange woman? or embrace the bosom of a woman unknown?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 For, before the eyes of Yahweh, are the ways of a man, —and, all his tracks, doth he consider:
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 His own iniquities, shall entrap him with the lawless, and, by the cords of his own sin, shall he be seized.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 He, shall die, for lack of discipline, and, by the abounding of his perversity, shall he be lost.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
