Proverbs 12

1 He that loveth correction, loveth knowledge, but, he that hateth reproof, is brutish.

کسی می‌تواند دانا شود که تأدیب را دوست داشته باشد. هر که از اصلاح شدن نفرت داشته باشد نادان است.

2 A good man, obtaineth favour from Yahweh, but, a man of wicked devices, will he condemn.

خداوند از اشخاص نیک خشنود است، اما کسانی را که نقشه‌های پلید می‌کشند محکوم می‌کند.

3 A son of earth, shall not be established, by lawlessness, but, the root of the righteous, shall not be disturbed.

انسان با کارهای بد نمی‌تواند برای خود امنیت به وجود آورد، اما اشخاص درستکار پا برجا خواهند ماند.

4 A virtuous woman, is the crown of her husband, but, a veritable decay in his bones, is she that causeth shame.

زن نجیب، تاج سر شوهرش است، ولی زن بی‌حیا مانند خوره جان او را می‌خورد.

5 The plans of the righteous, are just, but, the counsels of the lawless, are deceitful.

انسان نیک فکرش پر از درستکاری است، اما فکر آدم بدکار انباشته از دروغ و نیرنگ است.

6 The words of the lawless, are—of lying in wait for blood, but, the mouth of the upright, shall deliver them.

سخنان بدکاران مردم را به دام هلاکت می‌کشاند، اما سخنان نیکان مردم را رهایی می‌بخشد.

7 Overthrown are the lawless and they are not, but, the house of the righteous, shall stand.

بدکاران نابود می‌شوند، اما نیکان پایدار می‌مانند.

8 In proportion to his prudence, is a man, to be praised, but, the perverse in heart, shall be an object of contempt.

آدم عاقل را همه می‌ستایند، اما شخص کوته‌فکر را حقیر می‌شمارند.

9 Better slighted, and have a servant, than to honour oneself, and come short of bread.

بهتر است انسان شخص مهمی به حساب نیاید اما دستش به دهانش برسد تا اینکه خود را آدم بزرگی نشان دهد ولی محتاج نان باشد.

10 A righteous man, regardeth the desire of his beast, but, the compassions of the lawless, are cruel.

شخص خداشناس حتی به فکر آسایش چارپایان خود نیز هست، اما رحم و مروت خدانشناسان چیزی به‌جز ستمگری نیست.

11 He that tilleth his land, shall be filled with food, but, he that runneth after worthless men, lacketh sense.

هر که در زمین خود زراعت کند نان کافی خواهد داشت، اما کسی که وقت خود را به بیهودگی بگذراند آدم احمقی است.

12 A lawless man craveth the prey of the wicked, but, the root of the righteous, is enduring.

اشخاص خدانشناس چشم طمع به اموالی که بدکاران غارت کرده‌اند دارند، اما اعمال خداشناسان، میوۀ خود را می‌دهد.

13 By the transgression of the lips, is the wicked man, ensnared, but the righteous, cometh out of distress.

دروغ انسان را در دام گرفتار می‌کند، ولی شخص درستکار از تنگنا خلاصی می‌یابد.

14 Of the fruit of a man’s mouth, shall he be satisfied with good, and, the dealing of the hands of a son of earth, shall be paid back to him.

پاداش تو بستگی به گفتار و رفتار تو دارد. هر چه بکاری همان را درو خواهی کرد.

15 The way of the foolish, is right in his own eyes, but, he that hearkeneth to counsel, is wise.

آدم نادان فکر می‌کند هر کاری می‌کند درست است و احتیاج به نصیحت ندارد، اما شخص دانا به نصایح دیگران گوش می‌دهد.

16 A foolish man, on the [same] day, letteth his vexation be known, but, he that concealeth an affront, is prudent.

آدم نادان در مقابل توهین دیگران زود خشمگین می‌شود، ولی شخص دانا خونسردی خود را حفظ می‌کند.

17 He that whispereth faithfulness, declareth righteousness, but, a false witness, is a fraud.

وقتی که حقیقت را می‌گویی عدالت اجرا می‌گردد، اما دروغ به بی‌عدالتی منجر می‌شود.

18 There is who babbleth, as with thrusts of a sword, but, the tongue of the wise, hath healing.

هستند کسانی که با سخنان نسنجیدهٔ خود زخم زبان می‌زنند، ولی سخنان مرد دانا تسکین دهنده و شفابخش است.

19 A lip that is faithful, shall be firm to futurity, but, only for a twinkling, is the tongue that is false.

عمر دروغ کوتاه است، اما حقیقت تا ابد پایدار می‌ماند.

20 Deceit, is in the heart of contrivers of mischief, but, to the counsellors of peace, shall be joy.

افکار توطئه‌گران پر از نیرنگ است، اما دلهای آنانی که خیراندیش هستند آکنده از شادی می‌باشد.

21 Unseemly to the righteous, is any trouble, but, the lawless, are full of misfortune.

هیچ بدی به خداشناسان نمی‌رسد، اما بدکاران همیشه گرفتار بلا می‌شوند.

22 An abomination to Yahweh, are lips that are false, but, he that dealeth faithfully, is his delight.

خدا کسانی را که به قول خود وفا می‌کنند دوست دارد، ولی از اشخاص بدقول بیزار است.

23 A prudent man, concealeth knowledge, but, the heart of dullards, proclaimeth folly.

آدم عاقل علم و دانش خود را به نمایش نمی‌گذارد، ولی شخص نادان حماقت خود را آشکار می‌سازد.

24 The hand of the diligent, shall bear rule, but, the indolent, shall come under tribute.

کار و کوشش، انسان را به قدرت می‌رساند؛ اما تنبلی، او را نوکر دیگران می‌سازد.

25 When anxiety is in the heart of a man, one may bow him down, but, a good word, maketh him glad.

غم و غصه انسان را گرانبار می‌کند، اما سخن دلگرم کننده او را سبکبار و شاد می‌سازد.

26 The righteous man guideth his neighbour, but, the way of the lawless, leadeth them astray.

شخص درستکار مردم را به راه راست هدایت می‌کند، اما آدم بدکار آنها را منحرف می‌سازد.

27 Indolence, roasteth not, his own game, but, the substance of a man, is precious, when he is diligent.

آدم تنبل حتی دنبال شکار خود نیز نمی‌رود. تلاش و کوشش، گنج گرانبهای انسان است.

28 In the way of righteousness, is life, and, in the path thereof, immortality,

راهی که خداشناسان در آن گام برمی‌دارند به حیات منتهی می‌شود و در آن مرگ نیست.