Philippians 2
1 If there be, therefore, any encouragement in Christ, if any comfort of love, if any fellowship of spirit, if any tender affections and compassions,
ขฺรีษฺฏาทฺ ยทิ กิมปิ สานฺตฺวนํ กศฺจิตฺ เปฺรมชาโต หรฺษ: กิญฺจิทฺ อาตฺมน: สมภาคิตฺวํ กาจิทฺ อนุกมฺปา กฺฤปา วา ชายเต ตรฺหิ ยูยํ มมาหฺลาทํ ปูรยนฺต
2 Fill ye up my joy—that, the same thing, ye esteem, the same love, possessing, joined in soul, the one thing, esteeming, —
เอกภาวา เอกเปฺรมาณ เอกมนส เอกเจษฺฏาศฺจ ภวตฯ
3 Nothing by way of faction, nothing by way of vain-glory, —but, in lowliness of mind, accounting, one another, superior to yourselves, —
วิโรธาทฺ ทรฺปาทฺ วา กิมปิ มา กุรุต กินฺตุ นมฺรตยา เสฺวโภฺย'ปรานฺ วิศิษฺฏานฺ มนฺยธฺวํฯ
4 Not, to your own things, severally looking, but, to the things of others, severally: —
เกวลมฺ อาตฺมหิตาย น เจษฺฏมานา: ปรหิตายาปิ เจษฺฏธฺวํฯ
5 The same thing, esteem, in yourselves, which also, in Christ Jesus, [ye esteem], —
ขฺรีษฺฏสฺย ยีโศ รฺยาทฺฤศ: สฺวภาโว ยุษฺมากมฺ อปิ ตาทฺฤโศ ภวตุฯ
6 Who, in form of God, subsisting, not, a thing to be seized, accounted the being equal with God,
ส อีศฺวรรูปี สนฺ สฺวกียามฺ อีศฺวรตุลฺยตำ ศฺลาฆาสฺปทํ นามนฺยต,
7 But, himself, emptied, taking, a servant’s form, coming to be, in men’s likeness;
กินฺตุ สฺวํ ศูนฺยํ กฺฤตฺวา ทาสรูปี พภูว นรากฺฤตึ เลเภ จฯ
8 And, in fashion, being found, as a man, humbled himself, becoming obedient as far as death, yea, death upon a cross.
อิตฺถํ นรมูรฺตฺติมฺ อาศฺริตฺย นมฺรตำ สฺวีกฺฤตฺย มฺฤโตฺยรรฺถต: กฺรุศียมฺฤโตฺยเรว โภคายาชฺญาคฺราหี พภูวฯ
9 Wherefore also, God, uplifted him far on high, and favoured him with the name which is above every name, —
ตตฺการณาทฺ อีศฺวโร'ปิ ตํ สรฺโวฺวนฺนตํ จการ ยจฺจ นาม สรฺเวฺวษำ นามฺนำ เศฺรษฺฐํ ตเทว ตไสฺม ทเทา,
10 In order that, in the name of Jesus, every knee might bow—of beings in heaven, and on earth, and underground, —
ตตสฺตไสฺม ยีศุนามฺเน สฺวรฺคมรฺตฺยปาตาลสฺถิไต: สรฺไวฺว รฺชานุปาต: กรฺตฺตวฺย: ,
11 And, every tongue, might openly confess—that Jesus Christ is, Lord, unto the glory of God the Father.
ตาตเสฺถศฺวรสฺย มหิมฺเน จ ยีศุขฺรีษฺฏ: ปฺรภุริติ ชิหฺวาภิ: สฺวีกรฺตฺตวฺยํฯ
12 So, then, my beloved—even as ye have always obeyed, not [as] in my presence only, but, now, much more, in my absence, with fear and trembling, your own salvation, be working out;
อโต เห ปฺริยตมา: , ยุษฺมาภิ รฺยทฺวตฺ สรฺวฺวทา กฺริยเต ตทฺวตฺ เกวเล มโมปสฺถิติกาเล ตนฺนหิ กินฺตฺวิทานีมฺ อนุปสฺถิเต'ปิ มยิ พหุตรยตฺเนนาชฺญำ คฺฤหีตฺวา ภยกมฺปาภฺยำ สฺวสฺวปริตฺราณํ สาธฺยตำฯ
13 For it is, God, who energiseth within you, both the desiring and the energising, in behalf of his good pleasure.
ยต อีศฺวร เอว สฺวกียานุโรธาทฺ ยุษฺมนฺมเธฺย มนสฺกามนำ กรฺมฺมสิทฺธิญฺจ วิทธาติฯ
14 All things, be doing, apart from murmurings and disputings;
ยูยํ กลหวิวาทรฺวิชตมฺ อาจารํ กุรฺวฺวนฺโต'นินฺทนียา อกุฏิลา
15 In order that ye may become faultless and inviolate, children of God, blameless amidst a crooked and perverted generation, amongst whom ye appear as luminaries in the world,
อีศฺวรสฺย นิษฺกลงฺกาศฺจ สนฺตานาอิว วกฺรภาวานำ กุฏิลาจาริณาญฺจ โลกานำ มเธฺย ติษฺฐต,
16 A word of light, holding forth, —as a matter of boasting unto me, for the day of Christ, —that, not in vain, I ran, nor, in vain, I toiled: —
ยตเสฺตษำ มเธฺย ยูยํ ชีวนวากฺยํ ธารยนฺโต ชคโต ทีปกา อิว ทีปฺยเธฺวฯ ยุษฺมาภิสฺตถา กฺฤเต มม ยตฺน: ปริศฺรโม วา น นิษฺผโล ชาต อิตฺยหํ ขฺรีษฺฏสฺย ทิเน ศฺลาฆำ กรฺตฺตุํ ศกฺษฺยามิฯ
17 Nay! if I am even to be poured out as a drink-offering, upon the sacrifice and public ministry of your faith, I rejoice, yea rejoice together with you all, —
ยุษฺมากํ วิศฺวาสารฺถกาย พลิทานาย เสวนาย จ ยทฺยปฺยหํ นิเวทิตโวฺย ภเวยํ ตถาปิ เตนานนฺทามิ สรฺเวฺวษำ ยุษฺมากมฺ อานนฺทสฺยำศี ภวามิ จฯ
18 For the same cause, moreover, do, ye also, rejoice, yea rejoice together with me.
ตทฺวทฺ ยูยมปฺยานนฺทต มทียานนฺทสฺยำศิโน ภวต จฯ
19 I am hoping, however, in the Lord Jesus—Timothy, shortly, to send unto you, in order that, I also, may be of cheerful soul, when I have ascertained the things that concern you.
ยุษฺมากมฺ อวสฺถามฺ อวคตฺยาหมปิ ยตฺ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺนุยำ ตทรฺถํ ตีมถิยํ ตฺวรยา ยุษฺมตฺสมีปํ เปฺรษยิษฺยามีติ ปฺรเภา ปฺรตฺยาศำ กุรฺเวฺวฯ
20 For, no one, have I, of equal soul, who, genuinely, as to the things that concern you, will be anxious;
ย: สตฺยรูเปณ ยุษฺมากํ หิตํ จินฺตยติ ตาทฺฤศ เอกภาวสฺตสฺมาทนฺย: โก'ปิ มม สนฺนิเธา นาสฺติฯ
21 For, they all, their own things, do seek, not the things of Christ Jesus;
ยโต'ปเร สรฺเวฺว ยีโศ: ขฺรีษฺฏสฺย วิษยานฺ น จินฺตยนฺต อาตฺมวิษยานฺ จินฺตยนฺติฯ
22 But, of the proof of him, be taking note, —that, as child, with father, with me, hath he done service for the glad-message;
กินฺตุ ตสฺย ปรีกฺษิตตฺวํ ยุษฺมาภิ รฺชฺญายเต ยต: ปุโตฺร ยาทฺฤกฺ ปิตุ: สหการี ภวติ ตไถว สุสํวาทสฺย ปริจรฺยฺยายำ ส มม สหการี ชาต: ฯ
23 Him, indeed, therefore, am I hoping to send—as soon as I can look off from the things that concern myself, —forthwith.
อเตอว มม ภาวิทศำ ชฺญาตฺวา ตตฺกฺษณาตฺ ตเมว เปฺรษยิตุํ ปฺรตฺยาศำ กุรฺเวฺว
24 I am assured, however, in the Lord, —that I, myself, shall shortly come.
สฺวยมฺ อหมปิ ตูรฺณํ ยุษฺมตฺสมีปํ คมิษฺยามีตฺยาศำ ปฺรภุนา กุรฺเวฺวฯ
25 Needful, nevertheless have I accounted it—Epaphroditus, my brother and fellow worker and fellow soldier, but your apostle and public minister to my need, to send unto you;
อปรํ ย อิปาผฺรทีโต มม ภฺราตา กรฺมฺมยุทฺธาภฺยำ มม สหายศฺจ ยุษฺมากํ ทูโต มทีโยปการาย ปฺรตินิธิศฺจาสฺติ ยุษฺมตฺสมีเป ตสฺย เปฺรษณมฺ อาวศฺยกมฺ อมเนฺยฯ
26 Since he hath been longing to see, you all, and hath been in great distress, because ye had heard he was sick; —
ยต: ส ยุษฺมานฺ สรฺวฺวานฺ อกางฺกฺษต ยุษฺมาภิสฺตสฺย โรคสฺย วารฺตฺตาศฺราวีติ พุทฺธฺวา ปรฺยฺยโศจจฺจฯ
27 And, in fact, he was sick, nigh unto death; but, God, had mercy on him, —and, not on him only, but, on me also, lest, sorrow upon sorrow, I should have.
ส ปีฑยา มฺฤตกลฺโป'ภวทิติ สตฺยํ กินฺตฺวีศฺวรสฺตํ ทยิตวานฺ มม จ ทุ: ขาตฺ ปรํ ปุนรฺทุ: ขํ ยนฺน ภเวตฺ ตทรฺถํ เกวลํ ตํ น ทยิตฺวา มามปิ ทยิตวานฺฯ
28 The more promptly, therefore, have I sent him, that, seeing him again, ye may rejoice, and, I, the less sorrowful, may be.
อเตอว ยูยํ ตํ วิโลกฺย ยตฺ ปุนรานนฺเทต มมาปิ ทุ: ขสฺย หฺราโส ยทฺ ภเวตฺ ตทรฺถมฺ อหํ ตฺวรยา ตมฺ อเปฺรษยํฯ
29 Be giving him welcome, therefore, in the Lord, with all joy; and, such as he, in honour, be holding, —
อโต ยูยํ ปฺรโภ: กฺฤเต สมฺปูรฺเณนานนฺเทน ตํ คฺฤหฺลีต ตาทฺฤศานฺ โลกำศฺจาทรณียานฺ มนฺยธฺวํฯ
30 Because, for the sake of the work of the Lord, unto death, he drew nigh, running hazard with his life, that he might fill up your lack of the public service, towards me.
ยโต มม เสวเน ยุษฺมากํ ตฺรุฏึ ปูรยิตุํ ส ปฺราณานฺ ปณีกฺฤตฺย ขฺรีษฺฏสฺย การฺยฺยารฺถํ มฺฤตปฺราเย'ภวตฺฯ
