Matthew 25
1 Then, will the kingdom of the heavens become like unto, ten virgins, who, taking their torches, went forth to meet the bridegroom.
„Himnaríki má líkja við tíu brúðarmeyjar, sem tóku lampa sína og lögðu af stað til móts við brúðgumann.
2 Now, five of them, were foolish, and, five, prudent.
Aðeins fimm þeirra gættu þess að fylla lampa sína af olíu, en hinar fimm gleymdu því og fóru með tóma lampa.
3 For, the foolish—though they took, their torches, took not with them, oil:
4 But, the prudent, took oil in their vessels, with their torches.
5 Now, the bridegroom, delaying, they all became drowsy, and were sleeping.
Þegar brúðgumanum seinkaði, syfjaði þær og sofnuðu. En á miðnætti voru þær vaktar með háu hrópi: „Brúðguminn er að koma! Gangið út og takið á móti honum!“
6 And, at midnight, an outcry hath been made—Lo! the bridegroom! Be going forth to meet him!
7 Then, arose all those virgins, and trimmed their torches.
Stúlkurnar spruttu á fætur og fóru að sýsla við lampana. Þær fimm sem vantaði olíu, sárbáðu hinar að gefa sér lítið eitt, því það lifði ekki á lömpum þeirra.
8 And, the foolish, unto the prudent, said—Give us of your oil, because, our torches, are going out.
9 But the prudent, answered, saying—Lest once, by any means, there be not enough for us and you, be going rather unto them that sell, and buy for yourselves
En hinar svöruðu „Nei, það getum við ekki, því það verður ekki nóg handa okkur öllum. Farið og kaupið olíu handa ykkur.“
10 But, as they were going away to buy, the bridegroom came; and, they who were ready, went in with him, into the marriage-feast, and, the door was locked.
En á meðan þær voru fjarverandi kom brúðguminn. Þær sem viðbúnar voru fóru með honum til brúðkaupsins og dyrunum var læst.
11 But, afterwards, came the other virgins also, saying—Lord! Lord! open unto us!
Seinna komu hinar til baka og stóðu fyrir utan og kölluðu: „Herra, opnaðu fyrir okkur!“
12 And, he, answering, said—Verily, I say unto you, I know you not.
En hann kallaði á móti: „Farið! Þið komið of seint!“
13 Be watching, therefore, because ye know, neither the day nor the hour.
Vakið því og verið viðbúnir, því þið vitið hvorki daginn né stundina er ég kem aftur.“
14 For it is, just as a man, who, going from home, called his own servants, and delivered up to them his substance;
„Himnaríki er einnig líkt manni sem fór til útlanda. Hann kallaði saman starfsmenn sína og afhenti þeim fé, sem þeir áttu að ávaxta meðan hann væri í burtu.
15 And, to one, indeed, gave he five talents, and, to another, two, and, to another, one, —to each according to his particular ability, and went from home.
Einum fékk hann tvær milljónir króna, öðrum eina milljón og hinum þriðja hálfa milljón. Þeir fengu misjafnlega mikið eftir hæfileikum sínum og dugnaði. Síðan fór hann úr landi.
16 Straightway, he who, the five talents, had received, went and traded with them, and gained other five:
Maðurinn, sem fékk tvær milljónir, fór þegar að versla með peningana og græddi fljótt aðrar tvær milljónir.
17 Likewise, he of the two, gained other two:
Sá sem fékk eina milljón, hófst handa eins og hinn og hagnaðist um aðra milljón.
18 But, he who the one had received, went away, and digged up ground, and hid the silver of his lord.
En maðurinn, sem fékk hálfa milljón, gróf peningana í jörðu svo að hann tapaði þeim ekki.
19 And, after a long time, cometh the lord of those servants, and reckoneth with them.
Eftir langan tíma kom húsbóndinn aftur úr ferðalaginu. Hann kallaði starfsmennina til sín svo að hann gæti gert upp við þá.
20 And he who the five talents had received, coming forward, brought other five talents, saying, —Lord! five talents, to me, thou didst deliver up: See! other five talents, I gained.
Sá sem fengið hafði tvær milljónir kom og afhenti húsbónda sínum fjórar milljónir.
21 His lord said unto him—Well-done! good and faithful servant, —Over a few things wast thou faithful, over many things, will I appoint thee: Enter into the joy of thy lord.
Húsbóndinn hrósaði honum og sagði: „Þetta var vel af sér vikið. Þú varst trúr yfir litlu, nú mun ég setja þig yfir mikið. Komdu og við skulum gera okkur dagamun.“
22 He also of the two talents, coming forward, said—Lord! two talents, to me, didst thou deliver up: See! other two talents, I gained.
Næst kom sá sem fengið hafði eina milljón. Hann sagði: „Herra þú lést mig fá eina milljón og nú hef ég tvöfaldað þá upphæð.“
23 His lord said unto him—Well-done! good and faithful servant, —Over a few things, wast thou faithful, over many things, will I appoint thee: Enter into the joy of thy lord.
„Gott hjá þér!“sagði húsbóndinn. „Þú ert góður og dyggur þjónn. Þú varst trúr yfir þessu lítilræði, en nú mun ég láta þig fá miklu meira. Komdu, við skulum gleðjast saman!“
24 But he also who, the one talent, had received, coming forward, said—Lord I knew thee, that thou art a, hard, man, reaping, where thou hast not sown, —and gathering, whence thou hast not winnowed;
Síðast kom sá þriðji með sína hálfu milljón og sagði: „Herra, ég vissi að þú ert harður húsbóndi og þar sem ég bjóst við að þú rændir mig hagnaðinum, faldi ég peningana í jörðu og hér hefur þú þá!“
25 And, overcome with fear, I went away, and hid thy talent in the ground: See! thou hast what is thine!
26 And his lord, answering, said unto him—O wicked servant, and cowardly, knewest thou that I reap, where I have not sown, and gather, whence I have not winnowed?
„Letingi!“svaraði húsbóndinn. „Þú vissir að ég krefði þig um hagnaðinn,
27 It was binding on thee, therefore, to cast my silver into the money-changers, —and, I, when I, came, might have obtained what was mine, with interest.
svo þú hefðir að minnsta kosti átt að setja peningana í banka til að ég fengi þó vexti.
28 Therefore take away, from him, the talent, and give unto him that hath the ten talents;
Takið peningana af þessum manni og látið þann, sem hefur fjórar milljónirnar, fá þá.
29 For, to every one that hath, shall be given, and he shall be made to abound; but, from him that hath not, even what he hath, shall be taken away from him:
Sá sem notar vel það sem honum er gefið, mun fá enn meira, og hafa allsnægtir, en sá sem er ótrúr, tapar því litla sem hann hefur.
30 And, the unprofitable servant, cast ye forth into the darkness, outside: There, shall be wailing and gnashing of teeth.
Kastið nú þessum duglausa þjóni út í myrkrið. Þar verður grátið og kveinað.““
31 But, whensoever the Son of Man shall come in his glory, and all the messengers with him, then will he sit on his throne of glory;
„Þegar ég, Kristur, kem aftur í dýrð minni og allir englarnir með mér, mun ég setjast í hástól dýrðarinnar.
32 And there will be gathered before him, all the nations, and he will separate them one from another, just as, the shepherd! separateth the sheep from the goats, —
Þá verður öllum þjóðunum safnað saman frammi fyrir mér og ég mun skilja fólkið að, eins og fjárhirðir aðskilur sauðfé og geitur.
33 And he will set, the sheep, indeed, on his right hand, but, the goats, on the left.
Kindunum mun ég skipa mér til hægri handar og geitunum til vinstri handar.
34 Then, will the king say to those on his right hand: Come ye, the blessed of my Father! Inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the world;
Þá mun ég, konungurinn, segja við þá til hægri handar: „Komið, þið hinir blessuðu föður míns, inn í ríkið sem ykkur hefur verið ætlað frá því heimurinn varð til.
35 For I hungered, and ye gave me to eat, I thirsted, and ye gave me drink, a stranger, was I, and ye took me home,
Ég var hungraður og þið gáfuð mér að borða, þyrstur og þið gáfuð mér að drekka. Ég var ókunnugur og þið buðuð mér inn á heimili ykkar.
36 Naked, and ye clothed me, sick, and ye visited me, in prison, was I, and ye came unto me.
Ég var fatalaus og þið klædduð mig. Ég var sjúkur, og í fangelsi og þið heimsóttuð mig.“
37 Then, will the righteous answer him, saying: Lord! when, saw we thee—hungry, and fed thee, or thirsty, and gave thee drink?
Þá svara hinir réttlátu og segja: „Herra, hvenær sáum við þig hungraðan og gáfum þér að borða, þyrstan og gáfum þér að drekka,
38 And, when, saw we thee—a stranger, and took thee home, or naked, and clothed thee?
eða ókunnugan og hjálpuðum þér. Hvenær sáum við þig klæðalausan og klæddum þig,
39 And, when, saw we thee—sick, or in prison, and came unto thee?
og hvenær veikan eða í fangelsi og litum til þín?“
40 And, answering, the king will say unto them: Verily, I say unto you—Inasmuch as ye did it unto one of these my least brethren, unto me, ye did it.
Þá mun ég, konungurinn, svara þeim og segja: „Þetta sem þið gerðuð bræðrum mínum, gerðuð þið mér.“
41 Then, will he say unto those also, on his left hand: Depart ye from me, accursed ones! Into the age-abiding fire, which hath been prepared for the adversary and his messengers; (aiōnios g166)
Síðan mun ég snúa mér að þeim sem eru til vinstri og segja: „Burt með ykkur, bölvaðir, í eilífa eldinn sem ætlaður er djöflinum og þjónum hans. (aiōnios g166)
42 For I hungered, and ye gave me not to eat, [and] I was thirsty, and ye gave me not to drink,
Ég var hungraður, en þið gáfuð mér ekki að borða, þyrstur og þið færðuð mér ekkert að drekka.
43 A stranger, was I, and ye took me not home, naked, and ye clothed me not, sick, and in prison, and ye visited me not.
Ég var ókunnugur og þið sýnduð mér ekki gestrisni, klæðlaus og þið gáfuð mér enga flík. Ég var veikur og í fangelsi og þið heimsóttuð mig ekki.“
44 Then, will, they also, answer, saying: Lord! when saw we thee—hungry, or thirsty, or a stranger, or naked, or sick, or in prison, and ministered not unto thee?
Þá munu þeir svara: „Drottinn, hvenær var það sem við sáum þig hungraðan eða þyrstan, ókunnugan, nakinn, sjúkan eða í fangelsi og hjálpuðum þér ekki?“
45 Then, will he answer them, saying: Verily, I say unto you—Inasmuch as ye did it not, unto one of these least, neither unto me, did ye it.
Þá mun ég svara: „Þegar þið neituðuð mínum minnsta bróður um hjálp, þá neituðuð þið mér.“
