Mark 16
1 And, the Sabbath having passed, Mary the Magdalene, and Mary the mother of James, and Salome, bought spices, that, coming, they might anoint him.
อถ วิศฺรามวาเร คเต มคฺทลีนี มริยมฺ ยากูพมาตา มริยมฺ ศาโลมี เจมาสฺตํ มรฺทฺทยิตุํ สุคนฺธิทฺรวฺยาณิ กฺรีตฺวา
2 And, very early, on the first of the week, they are coming towards the tomb—when, the sun, arose.
สปฺตาหปฺรถมทิเน'ติปฺรตฺยูเษ สูรฺโยฺยทยกาเล ศฺมศานมุปคตา: ฯ
3 And they were saying one to another—Who, shall roll away for us the stone, out of the door of the tomb?
กินฺตุ ศฺมศานทฺวารปาษาโณ'ติพฺฤหนฺ ตํ โก'ปสารยิษฺยตีติ ตา: ปรสฺปรํ คทนฺติ!
4 And, looking up, they observe that the stone hath been rolled up, —for it was exceeding great.
เอตรฺหิ นิรีกฺษฺย ปาษาโณ ทฺวาโร 'ปสาริต อิติ ททฺฤศุ: ฯ
5 And, entering into the tomb, they saw a young man, sitting on the right, clothed with a white robe, —and they were greatly alarmed.
ปศฺจาตฺตา: ศฺมศานํ ปฺรวิศฺย ศุกฺลวรฺณทีรฺฆปริจฺฉทาวฺฤตเมกํ ยุวานํ ศฺมศานทกฺษิณปารฺศฺว อุปวิษฺฏํ ทฺฤษฺฏฺวา จมจฺจกฺรุ: ฯ
6 But, he, saith unto them—Be not alarmed! Jesus, ye are seeking, the Nazarene, the crucified: He hath arisen! he is not here, —See! the place where they laid him!
โส'วทตฺ, มาไภษฺฏ ยูยํ กฺรุเศ หตํ นาสรตียยีศุํ คเวษยถ โสตฺร นาสฺติ ศฺมศานาทุทสฺถาตฺ; ไต รฺยตฺร ส สฺถาปิต: สฺถานํ ตทิทํ ปศฺยตฯ
7 But go your way, tell his disciples, and Peter—He is going before you into Galilee: there, shall ye yourselves see him, —according as he said unto you.
กินฺตุ เตน ยโถกฺตํ ตถา ยุษฺมากมเคฺร คาลีลํ ยาสฺยเต ตตฺร ส ยุษฺมานฺ สากฺษาตฺ กริษฺยเต ยูยํ คตฺวา ตสฺย ศิเษฺยภฺย: ปิตราย จ วารฺตฺตามิมำ กถยตฯ
8 And, going out, they fled from the tomb, for, trembling and transport, were holding them; and, unto no one, said they, anything, for they were afraid.
ตา: กมฺปิตา วิสฺติตาศฺจ ตูรฺณํ ศฺมศานาทฺ พหิรฺคตฺวา ปลายนฺต ภยาตฺ กมปิ กิมปิ นาวทํศฺจฯ
9 (note: The most reliable and earliest manuscripts do not include Mark 16:9-20.) And, arising early, on the first of the week, he was manifested, first, unto Mary the Magdalene, from whom he had cast, seven demons.
(note: The most reliable and earliest manuscripts do not include Mark 16:9-20.) อปรํ ยีศุ: สปฺตาหปฺรถมทิเน ปฺรตฺยูเษ ศฺมศานาทุตฺถาย ยสฺยา: สปฺตภูตาสฺตฺยาชิตาสฺตไสฺย มคฺทลีนีมริยเม ปฺรถมํ ทรฺศนํ ทเทาฯ
10 She, going her way, bare tidings unto them who had come to be with him, as they were mourning and weeping.
ตต: สา คตฺวา โศกโรทนกฺฤทฺโภฺย'นุคตโลเกภฺยสฺตำ วารฺตฺตำ กถยามาสฯ
11 And, they, hearing that he was living, and had been looked upon by her, disbelieved.
กินฺตุ ยีศุ: ปุนรฺชีวนฺ ตไสฺย ทรฺศนํ ทตฺตวานิติ ศฺรุตฺวา เต น ปฺรตฺยยนฺฯ
12 But, after these things, unto two from among them, as they were walking, was he manifested, in a different form, as they were going unto a country place;
ปศฺจาตฺ เตษำ ทฺวาโย รฺคฺรามยานกาเล ยีศุรนฺยเวศํ ธฺฤตฺวา ตาภฺยำ ทรฺศน ทเทา!
13 and, they, departing, bare tidings unto the rest, —but, even them, they believed not.
ตาวปิ คตฺวานฺยศิเษฺยภฺยสฺตำ กถำ กถยาญฺจกฺรตุ: กินฺตุ ตโย: กถามปิ เต น ปฺรตฺยยนฺฯ
14 But, afterwards, unto the eleven themselves, as they reclined, was he manifested, and he upbraided their disbelief and hardness of heart, —because, them who had looked upon him when arisen [from among the dead] they believed not;
เศษต เอกาทศศิเษฺยษุ โภชโนปวิษฺเฏษุ ยีศุเสฺตโภฺย ทรฺศนํ ทเทา ตโถตฺถานาตฺ ปรํ ตทฺทรฺศนปฺราปฺตโลกานำ กถายามวิศฺวาสกรณาตฺ เตษามวิศฺวาสมน: กาฐินฺยาภฺยำ เหตุภฺยำ ส ตำสฺตรฺชิตวานฺฯ
15 and he said unto them—Go ye into all the world, and proclaim the glad-message, to the whole creation:
อถ ตานาจเขฺยา ยูยํ สรฺวฺวชคทฺ คตฺวา สรฺวฺวชนานฺ ปฺรติ สุสํวาทํ ปฺรจารยตฯ
16 He that hath believed, and been immersed, shall be saved; but, he that hath disbelieved, shall be condemned:
ตตฺร ย: กศฺจิทฺ วิศฺวสฺย มชฺชิโต ภเวตฺ ส ปริตฺราสฺยเต กินฺตุ โย น วิศฺวสิษฺยติ ส ทณฺฑยิษฺยเตฯ
17 Signs, moreover, shall follow, them who have believed, —these: —In my name, shall they cast, demons, out, with tongues, shall they speak, —[and, in their hands, ] they shall take up, serpents;
กิญฺจ เย ปฺรเตฺยษฺยนฺติ ไตรีทฺฤคฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม ปฺรกาศยิษฺยเต เต มนฺนามฺนา ภูตานฺ ตฺยาชยิษฺยนฺติ ภาษา อนฺยาศฺจ วทิษฺยนฺติฯ
18 And, if, any deadly thing, they have drunk, in nowise, shall it, hurt, them: Upon sick persons, shall they lay, hands, and, well, shall they remain.
อปรํ ไต: สรฺเปษุ ธฺฤเตษุ ปฺราณนาศกวสฺตุนิ ปีเต จ เตษำ กาปิ กฺษติ รฺน ภวิษฺยติ; โรคิณำ คาเตฺรษุ กรารฺปิเต เต'โรคา ภวิษฺยนฺติ จฯ
19 The Lord [Jesus], therefore, on the one hand, after talking with them, was taken up into heaven, and sat down on the right hand of God:
อถ ปฺรภุสฺตานิตฺยาทิศฺย สฺวรฺคํ นีต: สนฺ ปรเมศฺวรสฺย ทกฺษิณ อุปวิเวศฯ
20 They, on the other hand, going forth, proclaimed on every side, the Lord, co-working, and confirming, the word, through, the closely following signs. OTHERWISE. All the things given in charge unto the companions of Peter, they concisely reported. But, after these things, Jesus also, himself, from east even unto west, sent forth, through them, the sacred and incorruptible proclamation of the age-abiding salvation.
ตตเสฺต ปฺรสฺถาย สรฺวฺวตฺร สุสํวาทียกถำ ปฺรจารยิตุมาเรภิเร ปฺรภุสฺตุ เตษำ สหาย: สนฺ ปฺรกาศิตาศฺจรฺยฺยกฺริยาภิสฺตำ กถำ ปฺรมาณวตีํ จการฯ อิติฯ
