Mark 14
1 Now it was the Passover and the Unleavened [cakes], after two days. And the High-priests and Scribes were seeking, how, with guile, they might secure, and lay him;
തദാ നിസ്താരോത്സവകിണ്വഹീനപൂപോത്സവയോരാരമ്ഭസ്യ ദിനദ്വയേ ഽവശിഷ്ടേ പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച കേനാപി ഛലേന യീശും ധർത്താം ഹന്തുഞ്ച മൃഗയാഞ്ചക്രിരേ;
2 for they were saying—Not in the feast, lest there be an uproar of the people.
കിന്തു ലോകാനാം കലഹഭയാദൂചിരേ, നചോത്സവകാല ഉചിതമേതദിതി|
3 And, he being in Bethany, in the house of Simon the leper, as he was reclining, there came a woman, holding an alabaster-jar of perfume, pure spikenard, very costly; and breaking the jar she was pouring down [the perfume], upon his head.
അനന്തരം ബൈഥനിയാപുരേ ശിമോനകുഷ്ഠിനോ ഗൃഹേ യോശൗ ഭോത്കുമുപവിഷ്ടേ സതി കാചിദ് യോഷിത് പാണ്ഡരപാഷാണസ്യ സമ്പുടകേന മഹാർഘ്യോത്തമതൈലമ് ആനീയ സമ്പുടകം ഭംക്ത്വാ തസ്യോത്തമാങ്ഗേ തൈലധാരാം പാതയാഞ്ചക്രേ|
4 But there were some much displeased among themselves—To what end hath, this waste of the perfume happened?
തസ്മാത് കേചിത് സ്വാന്തേ കുപ്യന്തഃ കഥിതവംന്തഃ കുതോയം തൈലാപവ്യയഃ?
5 For this perfume could have been sold for above three hundred denaries, and given unto the destitute! and they were indignant with her.
യദ്യേതത് തൈല വ്യക്രേഷ്യത തർഹി മുദ്രാപാദശതത്രയാദപ്യധികം തസ്യ പ്രാപ്തമൂല്യം ദരിദ്രലോകേഭ്യോ ദാതുമശക്ഷ്യത, കഥാമേതാം കഥയിത്വാ തയാ യോഷിതാ സാകം വാചായുഹ്യൻ|
6 But, Jesus, said—Let her alone! Why are ye reproaching, her? A seemly work, hath she wrought, in me;
കിന്തു യീശുരുവാച, കുത ഏതസ്യൈ കൃച്ഛ്രം ദദാസി? മഹ്യമിയം കർമ്മോത്തമം കൃതവതീ|
7 For, always, have ye, the destitute, with you, and whensoever ye please, ye can, unto them, [at any time] do well! But, me, not, always, have ye.
ദരിദ്രാഃ സർവ്വദാ യുഷ്മാഭിഃ സഹ തിഷ്ഠന്തി, തസ്മാദ് യൂയം യദേച്ഛഥ തദൈവ താനുപകർത്താം ശക്നുഥ, കിന്ത്വഹം യുഭാഭിഃ സഹ നിരന്തരം ന തിഷ്ഠാമി|
8 What she had, she used, —She took it beforehand to anoint my body for the burial;
അസ്യാ യഥാസാധ്യം തഥൈവാകരോദിയം, ശ്മശാനയാപനാത് പൂർവ്വം സമേത്യ മദ്വപുഷി തൈലമ് അമർദ്ദയത്|
9 And, verily, say unto you—Wheresoever the glad-message shall be proclaimed throughout the whole world, —also what she did, will be told for a memorial of her.
അഹം യുഷ്മഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, ജഗതാം മധ്യേ യത്ര യത്ര സുസംവാദോയം പ്രചാരയിഷ്യതേ തത്ര തത്ര യോഷിത ഏതസ്യാഃ സ്മരണാർഥം തത്കൃതകർമ്മൈതത് പ്രചാരയിഷ്യതേ|
10 And, Judas Iscariot, who was one of he twelve, went away unto the High-priests, that, him, he might deliver up unto them.
തതഃ പരം ദ്വാദശാനാം ശിഷ്യാണാമേക ഈഷ്കരിയോതീയയിഹൂദാഖ്യോ യീശും പരകരേഷു സമർപയിതും പ്രധാനയാജകാനാം സമീപമിയായ|
11 Now, when they heard, they rejoiced, and promised to give him, silver; and he was seeking how, at a favourable opportunity, he might, deliver him up.
തേ തസ്യ വാക്യം സമാകർണ്യ സന്തുഷ്ടാഃ സന്തസ്തസ്മൈ മുദ്രാ ദാതും പ്രത്യജാനത; തസ്മാത് സ തം തേഷാം കരേഷു സമർപണായോപായം മൃഗയാമാസ|
12 And, on the first day of the unleavened cakes, when, the passover, they were slaying, his disciples say unto him—Where wilt thou, we depart and make ready, that thou mayest eat the passover?
അനന്തരം കിണ്വശൂന്യപൂപോത്സവസ്യ പ്രഥമേഽഹനി നിസ്താരോത്മവാർഥം മേഷമാരണാസമയേ ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛഃ കുത്ര ഗത്വാ വയം നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യമാസാദയിഷ്യാമഃ? കിമിച്ഛതി ഭവാൻ?
13 And he sendeth forth two of his disciples, and saith unto them—Go your way into the city, and there will meet you a man, a jar of water, bearing, —follow him;
തദാനീം സ തേഷാം ദ്വയം പ്രേരയൻ ബഭാഷേ യുവയോഃ പുരമധ്യം ഗതയോഃ സതോ ര്യോ ജനഃ സജലകുമ്ഭം വഹൻ യുവാം സാക്ഷാത് കരിഷ്യതി തസ്യൈവ പശ്ചാദ് യാതം;
14 and, wheresoever he shall enter, say ye unto the householder—The teacher, saith, Where is my lodging, where, the passover, with my disciples, I may eat?
സ യത് സദനം പ്രവേക്ഷ്യതി തദ്ഭവനപതിം വദതം, ഗുരുരാഹ യത്ര സശിഷ്യോഹം നിസ്താരോത്സവീയം ഭോജനം കരിഷ്യാമി, സാ ഭോജനശാലാ കുത്രാസ്തി?
15 And, he, unto you, will shew, a large upper-room, spread ready, and, there, make ye ready for us.
തതഃ സ പരിഷ്കൃതാം സുസജ്ജിതാം ബൃഹതീചഞ്ച യാം ശാലാം ദർശയിഷ്യതി തസ്യാമസ്മദർഥം ഭോജ്യദ്രവ്യാണ്യാസാദയതം|
16 And the disciples went forth, and came into the city, and found, according as he had said unto them, —and they made ready the passover.
തതഃ ശിഷ്യൗ പ്രസ്ഥായ പുരം പ്രവിശ്യ സ യഥോക്തവാൻ തഥൈവ പ്രാപ്യ നിസ്താരോത്സവസ്യ ഭോജ്യദ്രവ്യാണി സമാസാദയേതാമ്|
17 And, when evening arrived, he cometh, with the twelve.
അനന്തരം യീശുഃ സായംകാലേ ദ്വാദശഭിഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം ജഗാമ;
18 And, as they were reclining and eating, Jesus said—Verily, I say unto you—One from among you, will deliver me up, he that is eating with me.
സർവ്വേഷു ഭോജനായ പ്രോപവിഷ്ടേഷു സ താനുദിതവാൻ യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വ്യാഹരാമി, അത്ര യുഷ്മാകമേകോ ജനോ യോ മയാ സഹ ഭുംക്തേ മാം പരകേരേഷു സമർപയിഷ്യതേ|
19 They began to be grieved, and to be saying unto him, one by one, —Can it be, I?
തദാനീം തേ ദുഃഖിതാഃ സന്ത ഏകൈകശസ്തം പ്രഷ്ടുമാരബ്ധവന്തഃ സ കിമഹം? പശ്ചാദ് അന്യ ഏകോഭിദധേ സ കിമഹം?
20 And, he, said unto them—One of the twelve, he that is dipping with me into the [one] bowl:
തതഃ സ പ്രത്യവദദ് ഏതേഷാം ദ്വാദശാനാം യോ ജനോ മയാ സമം ഭോജനാപാത്രേ പാണിം മജ്ജയിഷ്യതി സ ഏവ|
21 Because, the Son of Man, indeed, goeth his way, —according as it is written concerning him; but alas! for that man, through whom the Son of Man is being delivered up, —Well for him, if that man, had not been born!
മനുജതനയമധി യാദൃശം ലിഖിതമാസ്തേ തദനുരൂപാ ഗതിസ്തസ്യ ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യോ ജനോ മാനവസുതം സമർപയിഷ്യതേ ഹന്ത തസ്യ ജന്മാഭാവേ സതി ഭദ്രമഭവിഷ്യത്|
22 And, as they were eating, taking a loaf, he blessed and brake, and gave unto them, and said—Take! this, is, my body;
അപരഞ്ച തേഷാം ഭോജനസമയേ യീശുഃ പൂപം ഗൃഹീത്വേശ്വരഗുണാൻ അനുകീർത്യ ഭങ്ക്ത്വാ തേഭ്യോ ദത്ത്വാ ബഭാഷേ, ഏതദ് ഗൃഹീത്വാ ഭുഞ്ജീധ്വമ് ഏതന്മമ വിഗ്രഹരൂപം|
23 And, taking a cup, he offered thanks, and gave unto them; and they, all, drank of it.
അനന്തരം സ കംസം ഗൃഹീത്വേശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയിത്വാ തേഭ്യോ ദദൗ, തതസ്തേ സർവ്വേ പപുഃ|
24 And he said unto them—This, is, my blood of the covenant, that is to be poured out in behalf of many.
അപരം സ താനവാദീദ് ബഹൂനാം നിമിത്തം പാതിതം മമ നവീനനിയമരൂപം ശോണിതമേതത്|
25 Verily, I say unto you—No more, will I in anywise drink of the fruit of the vine, until that day when I shall be drinking it new, in the kingdom of God.
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ യാവത് സദ്യോജാതം ദ്രാക്ഷാരസം ന പാസ്യാമി, താവദഹം ദ്രാക്ഷാഫലരസം പുന ർന പാസ്യാമി|
26 And, having sung praise, they went forth unto the Mount of Olives.
തദനന്തരം തേ ഗീതമേകം സംഗീയ ബഹി ർജൈതുനം ശിഖരിണം യയുഃ
27 And Jesus saith unto them—Ye, all, will find cause of stumbling, because it is written, —I will smite the shepherd, and, the sheep, will be scattered abroad;
അഥ യീശുസ്താനുവാച നിശായാമസ്യാം മയി യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം പ്രത്യൂഹോ ഭവിഷ്യതി യതോ ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, മേഷാണാം രക്ഷകഞ്ചാഹം പ്രഹരിഷ്യാമി വൈ തതഃ| മേഷാണാം നിവഹോ നൂനം പ്രവികീർണോ ഭവിഷ്യതി|
28 But, after my arising, I will go before you into Galilee.
കന്തു മദുത്ഥാനേ ജാതേ യുഷ്മാകമഗ്രേഽഹം ഗാലീലം വ്രജിഷ്യാമി|
29 And, Peter, said unto him—Even if, all, shall find cause of stumbling, certainly not, I.
തദാ പിതരഃ പ്രതിബഭാഷേ, യദ്യപി സർവ്വേഷാം പ്രത്യൂഹോ ഭവതി തഥാപി മമ നൈവ ഭവിഷ്യതി|
30 And Jesus saith unto him—Verily, I say unto thee, thou, this day, in this night, before that twice a cock crow, thrice, will deny me.
തതോ യീശുരുക്താവാൻ അഹം തുഭ്യം തഥ്യം കഥയാമി, ക്ഷണാദായാമദ്യ കുക്കുടസ്യ ദ്വിതീയവാരരവണാത് പൂർവ്വം ത്വം വാരത്രയം മാമപഹ്നോഷ്യസേ|
31 But he, most vehemently, was saying—Even though I must needs die with thee, in nowise, will I, deny thee. Likewise, indeed, were, all besides, saying.
കിന്തു സ ഗാഢം വ്യാഹരദ് യദ്യപി ത്വയാ സാർദ്ധം മമ പ്രാണോ യാതി തഥാപി കഥമപി ത്വാം നാപഹ്നോഷ്യേ; സർവ്വേഽപീതരേ തഥൈവ ബഭാഷിരേ|
32 And they come into an estate the name of which is Gethsemane, and he saith unto his disciples—Sit ye here, while I pray.
അപരഞ്ച തേഷു ഗേത്ശിമാനീനാമകം സ്ഥാന ഗതേഷു സ ശിഷ്യാൻ ജഗാദ, യാവദഹം പ്രാർഥയേ താവദത്ര സ്ഥാനേ യൂയം സമുപവിശത|
33 And he taketh Peter and James and John with him, and began to be exceedingly amazed, and in great distress;
അഥ സ പിതരം യാകൂബം യോഹനഞ്ച ഗൃഹീത്വാ വവ്രാജ; അത്യന്തം ത്രാസിതോ വ്യാകുലിതശ്ച തേഭ്യഃ കഥയാമാസ,
34 and he saith unto them—Encompassed with grief is my soul, unto death: Abide ye here, and be watching.
നിധനകാലവത് പ്രാണോ മേഽതീവ ദഃഖമേതി, യൂയം ജാഗ്രതോത്ര സ്ഥാനേ തിഷ്ഠത|
35 And, going forward a little, he fell upon the ground, and was praying that, if it were possible, the hour might pass from him;
തതഃ സ കിഞ്ചിദ്ദൂരം ഗത്വാ ഭൂമാവധോമുഖഃ പതിത്വാ പ്രാർഥിതവാനേതത്, യദി ഭവിതും ശക്യം തർഹി ദുഃഖസമയോയം മത്തോ ദൂരീഭവതു|
36 and was saying—Abba! O Father! All things, are possible to thee: Bear aside this cup from me; but not what, I, will, but what, thou, [wilt].
അപരമുദിതവാൻ ഹേ പിത ർഹേ പിതഃ സർവ്വേം ത്വയാ സാധ്യം, തതോ ഹേതോരിമം കംസം മത്തോ ദൂരീകുരു, കിന്തു തൻ മമേച്ഛാതോ ന തവേച്ഛാതോ ഭവതു|
37 And he cometh and findeth them sleeping, and saith unto Peter—Simon! art thou sleeping? Hadst thou not strength, one hour, to watch?
തതഃ പരം സ ഏത്യ താൻ നിദ്രിതാൻ നിരീക്ഷ്യ പിതരം പ്രോവാച, ശിമോൻ ത്വം കിം നിദ്രാസി? ഘടികാമേകാമ് അപി ജാഗരിതും ന ശക്നോഷി?
38 Be watching and praying, that ye enter not into temptation: the, spirit, indeed, is willing, but, the flesh, weak.
പരീക്ഷായാം യഥാ ന പതഥ തദർഥം സചേതനാഃ സന്തഃ പ്രാർഥയധ്വം; മന ഉദ്യുക്തമിതി സത്യം കിന്തു വപുരശക്തികം|
39 And, again, departing, he prayed, [the same thing, saying].
അഥ സ പുനർവ്രജിത്വാ പൂർവ്വവത് പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ|
40 And, again, coming, he found them sleeping, for their eyes were being, weighed down, —and they knew not what to answer him.
പരാവൃത്യാഗത്യ പുനരപി താൻ നിദ്രിതാൻ ദദർശ തദാ തേഷാം ലോചനാനി നിദ്രയാ പൂർണാനി, തസ്മാത്തസ്മൈ കാ കഥാ കഥയിതവ്യാ ത ഏതദ് ബോദ്ധും ന ശേകുഃ|
41 And he cometh the third time, and saith unto them—Ye are sleeping the remaining time and taking your rest: —It is enough! the hour hath come! Lo! the Son of Man is being delivered up into the hands of sinners.
തതഃപരം തൃതീയവാരം ആഗത്യ തേഭ്യോ ഽകഥയദ് ഇദാനീമപി ശയിത്വാ വിശ്രാമ്യഥ? യഥേഷ്ടം ജാതം, സമയശ്ചോപസ്ഥിതഃ പശ്യത മാനവതനയഃ പാപിലോകാനാം പാണിഷു സമർപ്യതേ|
42 Be rousing yourselves, let us be leading on! Lo! he that is delivering me up, hath drawn near.
ഉത്തിഷ്ഠത, വയം വ്രജാമോ യോ ജനോ മാം പരപാണിഷു സമർപയിഷ്യതേ പശ്യത സ സമീപമായാതഃ|
43 And, straightway, while yet he is speaking, Judas Iscariot, one of the twelve, cometh near, and, with him, a multitude, with swords and clubs, from the High-priests and the Scribes and the Elders.
ഇമാം കഥാം കഥയതി സ, ഏതർഹിദ്വാദശാനാമേകോ യിഹൂദാ നാമാ ശിഷ്യഃ പ്രധാനയാജകാനാമ് ഉപാധ്യായാനാം പ്രാചീനലോകാനാഞ്ച സന്നിധേഃ ഖങ്ഗലഗുഡധാരിണോ ബഹുലോകാൻ ഗൃഹീത്വാ തസ്യ സമീപ ഉപസ്ഥിതവാൻ|
44 He that is delivering him up hath given an agreed sign unto them, saying—Whomsoever I shall kiss, he, it is! Secure him, and be leading away, safely.
അപരഞ്ചാസൗ പരപാണിഷു സമർപയിതാ പൂർവ്വമിതി സങ്കേതം കൃതവാൻ യമഹം ചുമ്ബിഷ്യാമി സ ഏവാസൗ തമേവ ധൃത്വാ സാവധാനം നയത|
45 And, coming, straightway, stepping forward to him, he saith—Rabbi! and openly kissed him.
അതോ ഹേതോഃ സ ആഗത്യൈവ യോശോഃ സവിധം ഗത്വാ ഹേ ഗുരോ ഹേ ഗുരോ, ഇത്യുക്ത്വാ തം ചുചുമ്ബ|
46 And, they, thrust their hands on him, and secured him.
തദാ തേ തദുപരി പാണീനർപയിത്വാ തം ദധ്നുഃ|
47 [A certain] one of the by-standers, drawing a sword, smote the servant of the High priest, and took off his, ear.
തതസ്തസ്യ പാർശ്വസ്ഥാനാം ലോകാനാമേകഃ ഖങ്ഗം നിഷ്കോഷയൻ മഹായാജകസ്യ ദാസമേകം പ്രഹൃത്യ തസ്യ കർണം ചിച്ഛേദ|
48 And Jesus, answering, said unto them—As against a robber, came ye forth, with swords and clubs, to arrest me?
പശ്ചാദ് യീശുസ്താൻ വ്യാജഹാര ഖങ്ഗാൻ ലഗുഡാംശ്ച ഗൃഹീത്വാ മാം കിം ചൗരം ധർത്താം സമായാതാഃ?
49 Daily, was I with you, in the temple, teaching; and ye secured me not. But, that, the Scriptures, may be fulfilled…
മധ്യേമന്ദിരം സമുപദിശൻ പ്രത്യഹം യുഷ്മാഭിഃ സഹ സ്ഥിതവാനതഹം, തസ്മിൻ കാലേ യൂയം മാം നാദീധരത, കിന്ത്വനേന ശാസ്ത്രീയം വചനം സേധനീയം|
50 And they, all, forsook, him, and fled.
തദാ സർവ്വേ ശിഷ്യാസ്തം പരിത്യജ്യ പലായാഞ്ചക്രിരേ|
51 And, a certain young man, was following with him, having cast about himself a fine Indian cloth, over his naked body, —and they are securing him;
അഥൈകോ യുവാ മാനവോ നഗ്നകായേ വസ്ത്രമേകം നിധായ തസ്യ പശ്ചാദ് വ്രജൻ യുവലോകൈ ർധൃതോ
52 but, he, leaving behind the cloth, fled naked.
വസ്ത്രം വിഹായ നഗ്നഃ പലായാഞ്ചക്രേ|
53 And they led away Jesus unto the High-priest; and all the High-priests and the Elders and the Scribes gather together.
അപരഞ്ച യസ്മിൻ സ്ഥാനേ പ്രധാനയാജകാ ഉപാധ്യായാഃ പ്രാചീനലോകാശ്ച മഹായാജകേന സഹ സദസി സ്ഥിതാസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ മഹായാജകസ്യ സമീപം യീശും നിന്യുഃ|
54 And, Peter, afar of, followed him, as far as within, into the court of the High-priest; and was sitting with the attendants, and warming himself by the light.
പിതരോ ദൂരേ തത്പശ്ചാദ് ഇത്വാ മഹായാജകസ്യാട്ടാലികാം പ്രവിശ്യ കിങ്കരൈഃ സഹോപവിശ്യ വഹ്നിതാപം ജഗ്രാഹ|
55 Now, the High-priest, and all the High-council, were seeking, against Jesus, testimony, with the intent to put him to death, —and were not finding any;
തദാനീം പ്രധാനയാജകാ മന്ത്രിണശ്ച യീശും ഘാതയിതും തത്പ്രാതികൂല്യേന സാക്ഷിണോ മൃഗയാഞ്ചക്രിരേ, കിന്തു ന പ്രാപ്താഃ|
56 for, many, were bearing false-witness against him, and the testimonies were not, agreed.
അനേകൈസ്തദ്വിരുദ്ധം മൃഷാസാക്ഷ്യേ ദത്തേപി തേഷാം വാക്യാനി ന സമഗച്ഛന്ത|
57 And some, standing up, were bearing false-witness against him, saying—
സർവ്വശേഷേ കിയന്ത ഉത്ഥായ തസ്യ പ്രാതികൂല്യേന മൃഷാസാക്ഷ്യം ദത്ത്വാ കഥയാമാസുഃ,
58 We, heard him saying, I, will pull down this shrine, the one made by hand, and, in three days, another, not made by hand, will I raise.
ഇദം കരകൃതമന്ദിരം വിനാശ്യ ദിനത്രയമധ്യേ പുനരപരമ് അകരകൃതം മന്ദിരം നിർമ്മാസ്യാമി, ഇതി വാക്യമ് അസ്യ മുഖാത് ശ്രുതമസ്മാഭിരിതി|
59 And, not even so, was the testimony, agreed.
കിന്തു തത്രാപി തേഷാം സാക്ഷ്യകഥാ ന സങ്ഗാതാഃ|
60 And, the High-priest rising up into the midst, questioned Jesus, saying—Answerest thou, nothing? What are these, against thee, witnessing?
അഥ മഹായാജകോ മധ്യേസഭമ് ഉത്ഥായ യീശും വ്യാജഹാര, ഏതേ ജനാസ്ത്വയി യത് സാക്ഷ്യമദുഃ ത്വമേതസ്യ കിമപ്യുത്തരം കിം ന ദാസ്യസി?
61 But, he, was silent, and answered, nothing. Again, the High-priest was questioning him, and saith unto him—Art, thou, the Christ the Son of the Blessed?
കിന്തു സ കിമപ്യുത്തരം ന ദത്വാ മൗനീഭൂയ തസ്യൗ; തതോ മഹായാജകഃ പുനരപി തം പൃഷ്ടാവാൻ ത്വം സച്ചിദാനന്ദസ്യ തനയോ ഽഭിഷിക്തസ്ത്രതാ?
62 And Jesus said—I, am; and ye shall see the Son of Man—sitting, on the right hand, of Power, and coming with the clouds of heaven.
തദാ യീശുസ്തം പ്രോവാച ഭവാമ്യഹമ് യൂയഞ്ച സർവ്വശക്തിമതോ ദക്ഷീണപാർശ്വേ സമുപവിശന്തം മേഘ മാരുഹ്യ സമായാന്തഞ്ച മനുഷ്യപുത്രം സന്ദ്രക്ഷ്യഥ|
63 And, the High-priest, having rent asunder his inner-garments, saith—What, further, need have we, of witnesses?
തദാ മഹായാജകഃ സ്വം വമനം ഛിത്വാ വ്യാവഹരത്
64 Heard ye the profanity? What, to you, doth it appear? And they, all, condemned him to be, worthy, of, death.
കിമസ്മാകം സാക്ഷിഭിഃ പ്രയോജനമ്? ഈശ്വരനിന്ദാവാക്യം യുഷ്മാഭിരശ്രാവി കിം വിചാരയഥ? തദാനീം സർവ്വേ ജഗദുരയം നിധനദണ്ഡമർഹതി|
65 And some began to be spitting at him, and, covering up his face, and to be buffeting him, and saying to him—Prophesy! And, the attendants, with smart blows, took him.
തതഃ കശ്ചിത് കശ്ചിത് തദ്വപുഷി നിഷ്ഠീവം നിചിക്ഷേപ തഥാ തന്മുഖമാച്ഛാദ്യ ചപേടേന ഹത്വാ ഗദിതവാൻ ഗണയിത്വാ വദ, അനുചരാശ്ച ചപേടൈസ്തമാജഘ്നുഃ
66 And, Peter, being, below in the court, there cometh one of the maid-servants of the High-priest;
തതഃ പരം പിതരേഽട്ടാലികാധഃകോഷ്ഠേ തിഷ്ഠതി മഹായാജകസ്യൈകാ ദാസീ സമേത്യ
67 and, seeing Peter warming himself, having looked at him, saith—And, thou, wast, with the Nazarene—with Jesus.
തം വിഹ്നിതാപം ഗൃഹ്ലന്തം വിലോക്യ തം സുനിരീക്ഷ്യ ബഭാഷേ ത്വമപി നാസരതീയയീശോഃ സങ്ഗിനാമ് ഏകോ ജന ആസീഃ|
68 But, he, denied, saying—I neither know [him], nor do I well understand what, thou, sayest; and went out into the porch.
കിന്തു സോപഹ്നുത്യ ജഗാദ തമഹം ന വദ്മി ത്വം യത് കഥയമി തദപ്യഹം ന ബുദ്ധ്യേ| തദാനീം പിതരേ ചത്വരം ഗതവതി കുക്കുടോ രുരാവ|
69 And, the maid-servant, seeing him, began, again, to be saying unto the by-standers—This one, is, from among them.
അഥാന്യാ ദാസീ പിതരം ദൃഷ്ട്വാ സമീപസ്ഥാൻ ജനാൻ ജഗാദ അയം തേഷാമേകോ ജനഃ|
70 But, he, again, was denying. And, after a little again, the by-standers, were saying unto Peter—Truly, thou, art, from among them; for thou art, a Galilaean, also.
തതഃ സ ദ്വിതീയവാരമ് അപഹ്നുതവാൻ പശ്ചാത് തത്രസ്ഥാ ലോകാഃ പിതരം പ്രോചുസ്ത്വമവശ്യം തേഷാമേകോ ജനഃ യതസ്ത്വം ഗാലീലീയോ നര ഇതി തവോച്ചാരണം പ്രകാശയതി|
71 And, he, began to be cursing and swearing—I know not this man, of whom ye are speaking!
തദാ സ ശപഥാഭിശാപൗ കൃത്വാ പ്രോവാച യൂയം കഥാം കഥയഥ തം നരം ന ജാനേഽഹം|
72 And, straightway, a second time, a cock, crowed; and Peter was reminded of the declaration, how Jesus had said to him—Before a cock, twice, crow, thrice, wilt thou deny me. And, when he thought thereon, he began to weep.
തദാനീം ദ്വിതീയവാരം കുക്കുടോ ഽരാവീത്| കുക്കുടസ്യ ദ്വിതീയരവാത് പൂർവ്വം ത്വം മാം വാരത്രയമ് അപഹ്നോഷ്യസി, ഇതി യദ്വാക്യം യീശുനാ സമുദിതം തത് തദാ സംസ്മൃത്യ പിതരോ രോദിതുമ് ആരഭത|
