Mark 10
1 And, from thence, arising, he cometh into the bounds of Judaea and beyond the Jordan, —and there come together again, multitudes unto him, and, as he had been wont, again, was he teaching them.
อนนฺตรํ ส ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย ยรฺทฺทนนทฺยา: ปาเร ยิหูทาปฺรเทศ อุปสฺถิตวานฺ, ตตฺร ตทนฺติเก โลกานำ สมาคเม ชาเต ส นิชรีตฺยนุสาเรณ ปุนสฺตานฺ อุปทิเทศฯ
2 And Pharisees coming near were questioning him—whether it is allowed a husband to divorce a wife, testing him.
ตทา ผิรูศินสฺตตฺสมีปมฺ เอตฺย ตํ ปรีกฺษิตุํ ปปฺรจฺฉ: สฺวชายา มนุชานำ ตฺยชฺยา น เวติ?
3 But, he, answering, said unto them—What unto you did, Moses, command?
ตต: ส ปฺรตฺยวาทีตฺ, อตฺร การฺเยฺย มูสา ยุษฺมานฺ ปฺรติ กิมาชฺญาปยตฺ?
4 And, they, said—Moses permitted, to write, a roll of dismissal, and to divorce.
ต อูจุ: ตฺยาคปตฺรํ เลขิตุํ สฺวปตฺนีํ ตฺยกฺตุญฺจ มูสา'นุมนฺยเตฯ
5 But, Jesus, said unto them—In view of your hardness of heart, wrote he for you this commandment;
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ, ยุษฺมากํ มนสำ กาฐินฺยาทฺเธโต รฺมูสา นิเทศมิมมฺ อลิขตฺฯ
6 But, from the beginning of creation, male and female, made he [them];
กินฺตุ สฺฤษฺเฏราเทา อีศฺวโร นรานฺ ปุํรูเปณ สฺตฺรีรูเปณ จ สสรฺชฯ
7 For this cause, shall a man leave behind his father and mother,
"ตต: การณาตฺ ปุมานฺ ปิตรํ มาตรญฺจ ตฺยกฺตฺวา สฺวชายายามฺ อาสกฺโต ภวิษฺยติ,
8 and, the two, shall become, one flesh; so that, no longer, are they two, but, one flesh.
เตา ทฺวาวฺ เอกางฺเคา ภวิษฺยต: ฯ " ตสฺมาตฺ ตตฺกาลมารภฺย เตา น ทฺวาวฺ เอกางฺเคาฯ
9 What then, God, hath yoked together, let, a man, not put asunder.
อต: การณาทฺ อีศฺวโร ยทโยชยตฺ โกปิ นรสฺตนฺน วิเยชเยตฺฯ
10 And, [coming] into the house again, the disciples, concerning this, were questioning him;
อถ ยีศุ รฺคฺฤหํ ปฺรวิษฺฏสฺตทา ศิษฺยา: ปุนสฺตตฺกถำ ตํ ปปฺรจฺฉุ: ฯ
11 and he saith unto them—Whosoever shall divorce his wife, and marry another, committeth adultery against her;
ตต: โสวทตฺ กศฺจิทฺ ยทิ สฺวภารฺยฺยำ ตฺยกฺตวานฺยามฺ อุทฺวหติ ตรฺหิ ส สฺวภารฺยฺยายา: ปฺราติกูเลฺยน วฺยภิจารี ภวติฯ
12 And, if, she, divorcing her husband, marry another, she committeth adultery.
กาจินฺนารี ยทิ สฺวปตึ หิตฺวานฺยปุํสา วิวาหิตา ภวติ ตรฺหิ สาปิ วฺยภิจาริณี ภวติฯ
13 And they were bringing unto him children, that he might, touch, them, —the disciples, however, were rebuking them.
อถ ส ยถา ศิศูนฺ สฺปฺฤเศตฺ, ตทรฺถํ โลไกสฺตทนฺติกํ ศิศว อานียนฺต, กินฺตุ ศิษฺยาสฺตานานีตวตสฺตรฺชยามาสุ: ฯ
14 But Jesus, seeing it, was greatly displeased, and said unto them—Suffer the children to come unto me, —do not hinder them; for, of such, is the kingdom of God.
ยีศุสฺตทฺ ทฺฤษฺฏฺวา กฺรุธฺยนฺ ชคาท, มนฺนิกฏมฺ อาคนฺตุํ ศิศูนฺ มา วารยต, ยต เอตาทฺฤศา อีศฺวรราชฺยาธิการิณ: ฯ
15 Verily, I say unto you—Whosoever shall not welcome the kingdom of God, as a child, in nowise shall enter thereinto.
ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วจฺมิ, ย: กศฺจิตฺ ศิศุวทฺ ภูตฺวา ราชฺยมีศฺวรสฺย น คฺฤหฺลียาตฺ ส กทาปิ ตทฺราชฺยํ ปฺรเวษฺฏุํ น ศกฺโนติฯ
16 And, folding them in his arms, he was blessing them, having laid his hands upon them.
อนนตรํ ส ศิศูนงฺเก นิธาย เตษำ คาเตฺรษุ หเสฺตา ทตฺตฺวาศิษํ พภาเษฯ
17 And, as he was going forth into a road, one, running, and kneeling before him, was questioning him—Good Teacher! what shall I do that, life age—abiding, I may inherit? (aiōnios g166)
อถ ส วรฺตฺมนา ยาติ, เอตรฺหิ ชน เอโก ธาวนฺ อาคตฺย ตตฺสมฺมุเข ชานุนี ปาตยิตฺวา ปฺฤษฺฏวานฺ, โภ: ปรมคุโร, อนนฺตายุ: ปฺราปฺตเย มยา กึ กรฺตฺตวฺยํ? (aiōnios g166)
18 And, Jesus, said unto him—Why callest thou me, good? None, is good, save one—God.
ตทา ยีศุรุวาจ, มำ ปรมํ กุโต วทสิ? วิเนศฺวรํ โกปิ ปรโม น ภวติฯ
19 The commandments, thou knowest, —Do not commit murder, Do not commit adultery, Do not steal; Do not bear false witness, Do not defraud, Honour thy father and mother.
ปรสฺตฺรีํ นาภิคจฺฉ; นรํ มา ฆาตย; เสฺตยํ มา กุรุ; มฺฤษาสากฺษฺยํ มา เทหิ; หึสาญฺจ มา กุรุ; ปิตเรา สมฺมนฺยสฺว; นิเทศา เอเต ตฺวยา ชฺญาตา: ฯ
20 And, he, said unto him—Teacher! all these things, have I kept, from my youth.
ตตสฺตน ปฺรตฺยุกฺตํ, เห คุโร พาลฺยกาลาทหํ สรฺวฺวาเนตานฺ อาจรามิฯ
21 And, Jesus, looking at him, loved him, and said unto him—One thing, unto thee, is wanting; —Withdraw! whatsoever thou hast, sell, and give unto [the] destitute, —and thou shalt have treasure in heaven; and come! be following me.
ตทา ยีศุสฺตํ วิโลกฺย เสฺนเหน พภาเษ, ตไวกสฺยาภาว อาเสฺต; ตฺวํ คตฺวา สรฺวฺวสฺวํ วิกฺรีย ทริเทฺรโภฺย วิศฺราณย, ตต: สฺวรฺเค ธนํ ปฺราปฺสฺยสิ; ตต: ปรมฺ เอตฺย กฺรุศํ วหนฺ มทนุวรฺตฺตี ภวฯ
22 And, he, becoming gloomy because of the word, departed sorrowing, for he was holding, many possessions.
กินฺตุ ตสฺย พหุสมฺปทฺวิทฺยมานตฺวาตฺ ส อิมำ กถามากรฺณฺย วิษโณ ทุ: ขิตศฺจ สนฺ ชคามฯ
23 And, looking around, Jesus saith unto his disciples—With what difficulty, shall, they who have money, enter, into the kingdom of God!
อถ ยีศุศฺจตุรฺทิโศ นิรีกฺษฺย ศิษฺยานฺ อวาทีตฺ, ธนิโลกานามฺ อีศฺวรราชฺยปฺรเวศ: กีทฺฤคฺ ทุษฺกร: ฯ
24 And, the disciples, were in amazement, because of the words. But, Jesus, again answering, saith unto them—Children! how difficult, it is, to enter, into the kingdom of God!
ตสฺย กถาต: ศิษฺยาศฺจมจฺจกฺรุ: , กินฺตุ ส ปุนรวทตฺ, เห พาลกา เย ธเน วิศฺวสนฺติ เตษามฺ อีศฺวรราชฺยปฺรเวศ: กีทฺฤคฺ ทุษฺกร: ฯ
25 It is, easier, for a camel, through the eye of a needle, to pass, than for, a rich man, into the kingdom of God, to enter.
อีศฺวรราเชฺย ธนินำ ปฺรเวศาตฺ สูจิรนฺเธฺรณ มหางฺคสฺย คมนาคมนํ สุกรํฯ
26 And, they, were being exceedingly struck with astonishment, saying unto him—Who, then, can, be saved?
ตทา ศิษฺยา อตีว วิสฺมิตา: ปรสฺปรํ โปฺรจุ: , ตรฺหิ ก: ปริตฺราณํ ปฺราปฺตุํ ศกฺโนติ?
27 Looking at them, Jesus saith—With men, impossible, but not, with God; for, all things, are possible, with God
ตโต ยีศุสฺตานฺ วิโลกฺย พภาเษ, ตนฺ นรสฺยาสาธฺยํ กินฺตุ เนศฺวรสฺย, ยโต เหโตรีศฺวรสฺย สรฺวฺวํ สาธฺยมฺฯ
28 Peter began to be saying unto him—Lo! we, have left all, and followed thee!
ตทา ปิตร อุวาจ, ปศฺย วยํ สรฺวฺวํ ปริตฺยชฺย ภวโตนุคามิโน ชาตา: ฯ
29 Jesus said—Verily, I say unto you—There is, no one, who hath left house, or brethren, or sisters, or mother, or father, or children, or lands, for the sake of me, and [for the sake of] the glad-message,
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, มทรฺถํ สุสํวาทารฺถํ วา โย ชน: สทนํ ภฺราตรํ ภคินีํ ปิตรํ มาตรํ ชายำ สนฺตานานฺ ภูมิ วา ตฺยกฺตฺวา
31 But, many, shall be—first-last, and [the] Last-first.
กินฺตฺวคฺรียา อเนเก โลกา: เศษา: , เศษียา อเนเก โลกาศฺจาคฺรา ภวิษฺยนฺติฯ
32 Now they were in the way, going up unto Jerusalem, and Jesus was going on before them, —and they were in amazement; and, they who followed, were in fear. And, taking unto himself, again, the twelve, he began to be saying unto them, as to the things about to befall him—
อถ ยิรูศาลมฺยานกาเล ยีศุเสฺตษามฺ อคฺรคามี พภูว, ตสฺมาตฺเต จิตฺรํ ชฺญาตฺวา ปศฺจาทฺคามิโน ภูตฺวา พิภฺยุ: ฯ ตทา ส ปุน รฺทฺวาทศศิษฺยานฺ คฺฤหีตฺวา สฺวียํ ยทฺยทฺ ฆฏิษฺยเต ตตฺตตฺ เตภฺย: กถยิตุํ ปฺราเรเภ;
33 Lo! we are going up unto Jerusalem; and, the Son of Man, will be delivered up, unto the Chief-priests and the Scribes, —and they will condemn him to death, and deliver him up unto the nations;
ปศฺยต วยํ ยิรูศาลมฺปุรํ ยาม: , ตตฺร มนุษฺยปุตฺร: ปฺรธานยาชกานามฺ อุปาธฺยายานาญฺจ กเรษุ สมรฺปยิษฺยเต; เต จ วธทณฺฑาชฺญำ ทาปยิตฺวา ปรเทศียานำ กเรษุ ตํ สมรฺปยิษฺยนฺติฯ
34 And they will mock him, and spit upon him, and scourge him, and, slay; —and, after three days, will he, arise.
เต ตมุปหสฺย กศยา ปฺรหฺฤตฺย ตทฺวปุษิ นิษฺฐีวํ นิกฺษิปฺย ตํ หนิษฺยนฺติ, ตต: ส ตฺฤตียทิเน โปฺรตฺถาสฺยติฯ
35 And there come near unto him, James and John, the [two] sons of Zebedee, —saying unto him—Teacher! we desire, that, whatsoever we shall ask thee, thou wilt do for us.
ตต: สิวเท: ปุเตฺรา ยากูโพฺยหเนา ตทนฺติกมฺ เอตฺย โปฺรจตุ: , เห คุโร ยทฺ อาวาภฺยำ ยาจิษฺยเต ตทสฺมทรฺถํ ภวานฺ กโรตุ นิเวทนมิทมาวโย: ฯ
36 But, he, said unto them—What desire ye, I should do for you?
ตต: ส กถิตวานฺ, ยุวำ กิมิจฺฉถ: ? กึ มยา ยุษฺมทรฺถํ กรณียํ?
37 And, they, said unto him—Grant us, that, one on thy right hand, and one on thy left, we may sit, in thy glory.
ตทา เตา โปฺรจตุ: , อาวโยเรกํ ทกฺษิณปารฺเศฺว วามปารฺเศฺว ไจกํ ตไวศฺวรฺยฺยปเท สมุปเวษฺฏุมฺ อาชฺญาปยฯ
38 But, Jesus, said unto them—Ye know not what ye are asking: Are ye able to drink the cup that, I, am to drink? or to be immersed, with the immersion wherewith, I, am to be immersed?
กินฺตุ ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ ยุวามชฺญาเตฺวทํ ปฺรารฺถเยเถ, เยน กํเสนาหํ ปาสฺยามิ เตน ยุวาภฺยำ กึ ปาตุํ ศกฺษฺยเต? ยสฺมินฺ มชฺชเนนาหํ มชฺชิเษฺย ตนฺมชฺชเน มชฺชยิตุํ กึ ยุวาภฺยำ ศกฺษฺยเต? เตา ปฺรตฺยูจตุ: ศกฺษฺยเตฯ
39 And, they, said unto him—We are able. And, Jesus, said unto them—The cup which, I, am to drink, ye shall drink, and, with the immersion wherewith, I, am to be immersed, shall ye be immersed;
ตทา ยีศุรวทตฺ เยน กํเสนาหํ ปาสฺยามิ เตนาวศฺยํ ยุวามปิ ปาสฺยถ: , เยน มชฺชเนน จาหํ มชฺชิเยฺย ตตฺร ยุวามปิ มชฺชิเษฺยเถฯ
40 But, to sit on my right hand and on my left, is not mine to give, except unto them for whom it hath been prepared.
กินฺตุ เยษามรฺถมฺ อิทํ นิรูปิตํ, ตานฺ วิหายานฺยํ กมปิ มม ทกฺษิณปารฺเศฺว วามปารฺเศฺว วา สมุปเวศยิตุํ มมาธิกาโร นาสฺติฯ
41 And the ten, hearing, began to be sorely displeased, concerning James and John.
อถานฺยทศศิษฺยา อิมำ กถำ ศฺรุตฺวา ยากูโพฺยหนฺภฺยำ จุกุปุ: ฯ
42 And Jesus, calling them near, saith unto them—Ye know that, they who think to rule the nations, lord it over them, and, their great ones, wield authority over them;
กินฺตุ ยีศุสฺตานฺ สมาหูย พภาเษ, อนฺยเทศียานำ ราชตฺวํ เย กุรฺวฺวนฺติ เต เตษาเมว ปฺรภุตฺวํ กุรฺวฺวนฺติ, ตถา เย มหาโลกาเสฺต เตษามฺ อธิปติตฺวํ กุรฺวฺวนฺตีติ ยูยํ ชานีถฯ
43 But, not so, it is, among you. But, whosoever desireth to become, great, among you, shall be, your minister,
กินฺตุ ยุษฺมากํ มเธฺย น ตถา ภวิษฺยติ, ยุษฺมากํ มเธฺย ย: ปฺราธานฺยํ วาญฺฉติ ส ยุษฺมากํ เสวโก ภวิษฺยติ,
44 And, whosoever desireth, among you, to be, first, shall be, servant of all;
ยุษฺมากํ โย มหานฺ ภวิตุมิจฺฉติ ส สรฺเวฺวษำ กิงฺกโร ภวิษฺยติฯ
45 For, even the Son of Man, came not to be ministered unto, but minister, —and to give his life, a ransom instead of many.
ยโต มนุษฺยปุตฺร: เสโวฺย ภวิตุํ นาคต: เสวำ กรฺตฺตำ ตถาเนเกษำ ปริตฺราณสฺย มูลฺยรูปสฺวปฺราณํ ทาตุญฺจาคต: ฯ
46 And they come into Jericho. And, as he was journeying forth from Jericho, and his disciples, and a considerable multitude, the son of Timaeus, blind Bar-Timaeus, a beggar, was sitting beside the road.
อถ เต ยิรีโหนครํ ปฺราปฺตาสฺตสฺมาตฺ ศิไษฺย โรฺลไกศฺจ สห ยีโศ รฺคมนกาเล ฏีมยสฺย ปุโตฺร พรฺฏีมยนามา อนฺธสฺตนฺมารฺคปารฺเศฺว ภิกฺษารฺถมฺ อุปวิษฺฏ: ฯ
47 And, hearing that it was, Jesus the Nazarene, he began to be crying aloud, and saying—O Son of David! Jesus! have mercy on me.
ส นาสรตียสฺย ยีโศราคมนวารฺตฺตำ ปฺราปฺย โปฺรไจ รฺวกฺตุมาเรเภ, เห ยีโศ ทายูท: สนฺตาน มำ ทยสฺวฯ
48 And many were rebuking him, that he might hold his peace; but, he, so much the more, was crying aloud, O Son of David, have mercy on me.
ตโตเนเก โลกา เมานีภเวติ ตํ ตรฺชยามาสุ: , กินฺตุ ส ปุนรธิกมุจฺไจ รฺชคาท, เห ยีโศ ทายูท: สนฺตาน มำ ทยสฺวฯ
49 And, coming to a stand, Jesus said—Call him! And they call the blind man, saying unto him—Take courage! rise! he calleth thee!
ตทา ยีศุ: สฺถิตฺวา ตมาหฺวาตุํ สมาทิเทศ, ตโต โลกาสฺตมนฺธมาหูย พภาษิเร, เห นร, สฺถิโร ภว, อุตฺติษฺฐ, ส ตฺวามาหฺวยติฯ
50 And, he, throwing off his mantle—springing to his feet, came unto Jesus.
ตทา ส อุตฺตรียวสฺตฺรํ นิกฺษิปฺย โปฺรตฺถาย ยีโศ: สมีปํ คต: ฯ
51 And, answering him, Jesus said—What desirest thou, I should do for thee? And, the blind man, said unto him—Rabboni! that may recover sight.
ตโต ยีศุสฺตมวทตฺ ตฺวยา กึ ปฺรารฺถฺยเต? ตุภฺยมหํ กึ กริษฺยามี? ตทา โสนฺธสฺตมุวาจ, เห คุโร มทียา ทฺฤษฺฏิรฺภเวตฺฯ
52 And, Jesus, said unto him—Go thy way! thy faith, hath saved thee. And, straightway, he recovered sight, and was following him in the road.
ตโต ยีศุสฺตมุวาจ ยาหิ ตว วิศฺวาสสฺตฺวำ สฺวสฺถมการฺษีตฺ, ตสฺมาตฺ ตตฺกฺษณํ ส ทฺฤษฺฏึ ปฺราปฺย ปถา ยีโศ: ปศฺจาทฺ ยเยาฯ
