Luke 4
1 And, Jesus, full of Holy Spirit, returned from the Jordan, and was led in the Spirit in the desert,
ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶುಃ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪೂರ್ಣಃ ಸನ್ ಯರ್ದ್ದನನದ್ಯಾಃ ಪರಾವೃತ್ಯಾತ್ಮನಾ ಪ್ರಾನ್ತರಂ ನೀತಃ ಸನ್ ಚತ್ವಾರಿಂಶದ್ದಿನಾನಿ ಯಾವತ್ ಶೈತಾನಾ ಪರೀಕ್ಷಿತೋಽಭೂತ್,
2 forty days, —being tempted by the adversary; and he did eat nothing in those days, —and, when they were concluded, he hungered.
ಕಿಞ್ಚ ತಾನಿ ಸರ್ವ್ವದಿನಾನಿ ಭೋಜನಂ ವಿನಾ ಸ್ಥಿತತ್ವಾತ್ ಕಾಲೇ ಪೂರ್ಣೇ ಸ ಕ್ಷುಧಿತವಾನ್|
3 And the adversary said to him—If thou art God’s, Son, speak unto this stone; that it become bread.
ತತಃ ಶೈತಾನಾಗತ್ಯ ತಮವದತ್ ತ್ವಂ ಚೇದೀಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರಸ್ತರ್ಹಿ ಪ್ರಸ್ತರಾನೇತಾನ್ ಆಜ್ಞಯಾ ಪೂಪಾನ್ ಕುರು|
4 And Jesus made answer unto him—It is written: Not, on bread alone, shall, man, live.
ತದಾ ಯೀಶುರುವಾಚ, ಲಿಪಿರೀದೃಶೀ ವಿದ್ಯತೇ ಮನುಜಃ ಕೇವಲೇನ ಪೂಪೇನ ನ ಜೀವತಿ ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವಾಭಿರಾಜ್ಞಾಭಿ ರ್ಜೀವತಿ|
5 And, leading him up, he shewed him all the kingdoms of the inhabited earth, in a moment of time.
ತದಾ ಶೈತಾನ್ ತಮುಚ್ಚಂ ಪರ್ವ್ವತಂ ನೀತ್ವಾ ನಿಮಿಷೈಕಮಧ್ಯೇ ಜಗತಃ ಸರ್ವ್ವರಾಜ್ಯಾನಿ ದರ್ಶಿತವಾನ್|
6 And the adversary said to him—Unto thee, will I give this authority, all together, and their glory; because, unto me, hath it been delivered up, and, to whomsoever I please, I give it:
ಪಶ್ಚಾತ್ ತಮವಾದೀತ್ ಸರ್ವ್ವಮ್ ಏತದ್ ವಿಭವಂ ಪ್ರತಾಪಞ್ಚ ತುಭ್ಯಂ ದಾಸ್ಯಾಮಿ ತನ್ ಮಯಿ ಸಮರ್ಪಿತಮಾಸ್ತೇ ಯಂ ಪ್ರತಿ ಮಮೇಚ್ಛಾ ಜಾಯತೇ ತಸ್ಮೈ ದಾತುಂ ಶಕ್ನೋಮಿ,
7 Thou, therefore, if thou wilt worship before me, it shall all, be thine.
ತ್ವಂ ಚೇನ್ಮಾಂ ಭಜಸೇ ತರ್ಹಿ ಸರ್ವ್ವಮೇತತ್ ತವೈವ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
8 And, answering, Jesus said to him—It is written: The Lord thy God, shalt thou worship, and, unto him alone, render divine service.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತವಾನ್ ದೂರೀ ಭವ ಶೈತಾನ್ ಲಿಪಿರಾಸ್ತೇ, ನಿಜಂ ಪ್ರಭುಂ ಪರಮೇಶ್ವರಂ ಭಜಸ್ವ ಕೇವಲಂ ತಮೇವ ಸೇವಸ್ವ ಚ|
9 And he led him into Jerusalem, and set him upon the pinnacle of the temple, —and said [to him]—If thou art God’s, Son, cast thyself, from hence, down;
ಅಥ ಶೈತಾನ್ ತಂ ಯಿರೂಶಾಲಮಂ ನೀತ್ವಾ ಮನ್ದಿರಸ್ಯ ಚೂಡಾಯಾ ಉಪರಿ ಸಮುಪವೇಶ್ಯ ಜಗಾದ ತ್ವಂ ಚೇದೀಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರಸ್ತರ್ಹಿ ಸ್ಥಾನಾದಿತೋ ಲಮ್ಫಿತ್ವಾಧಃ
10 for it is written—Unto his messengers, will he give command concerning thee, to keep vigilant watch over thee, —
ಪತ ಯತೋ ಲಿಪಿರಾಸ್ತೇ, ಆಜ್ಞಾಪಯಿಷ್ಯತಿ ಸ್ವೀಯಾನ್ ದೂತಾನ್ ಸ ಪರಮೇಶ್ವರಃ|
11 And, On hands, will they take thee up, lest once thou strike, against a stone, thy foot.
ರಕ್ಷಿತುಂ ಸರ್ವ್ವಮಾರ್ಗೇ ತ್ವಾಂ ತೇನ ತ್ವಚ್ಚರಣೇ ಯಥಾ| ನ ಲಗೇತ್ ಪ್ರಸ್ತರಾಘಾತಸ್ತ್ವಾಂ ಧರಿಷ್ಯನ್ತಿ ತೇ ತಥಾ|
12 And Jesus, answering, said to him—It is said: Thou shalt not put to the test the Lord thy God.
ತದಾ ಯೀಶುನಾ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತಮ್ ಇದಮಪ್ಯುಕ್ತಮಸ್ತಿ ತ್ವಂ ಸ್ವಪ್ರಭುಂ ಪರೇಶಂ ಮಾ ಪರೀಕ್ಷಸ್ವ|
13 And, having concluded every temptation, the adversary departed from him until a fitting season.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಶೈತಾನ್ ಸರ್ವ್ವಪರೀಕ್ಷಾಂ ಸಮಾಪ್ಯ ಕ್ಷಣಾತ್ತಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಯಯೌ|
14 And Jesus returned, in the power of the Spirit, into Galilee; and, a report, went out along the whole of the region, concerning him;
ತದಾ ಯೀಶುರಾತ್ಮಪ್ರಭಾವಾತ್ ಪುನರ್ಗಾಲೀಲ್ಪ್ರದೇಶಂ ಗತಸ್ತದಾ ತತ್ಸುಖ್ಯಾತಿಶ್ಚತುರ್ದಿಶಂ ವ್ಯಾನಶೇ|
15 and, he, began teaching in their synagogues, being glorified by all.
ಸ ತೇಷಾಂ ಭಜನಗೃಹೇಷು ಉಪದಿಶ್ಯ ಸರ್ವ್ವೈಃ ಪ್ರಶಂಸಿತೋ ಬಭೂವ|
16 And he came into Nazareth, where he had been brought up, and entered, according to his custom, on the sabbath day, into the synagogue, —and stood up to read.
ಅಥ ಸ ಸ್ವಪಾಲನಸ್ಥಾನಂ ನಾಸರತ್ಪುರಮೇತ್ಯ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸ್ವಾಚಾರಾದ್ ಭಜನಗೇಹಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಪಠಿತುಮುತ್ತಸ್ಥೌ|
17 And there was handed to him a scroll of the prophet Isaiah; and unfolding the scroll, he found the place where it was written:
ತತೋ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಃ ಪುಸ್ತಕೇ ತಸ್ಯ ಕರದತ್ತೇ ಸತಿ ಸ ತತ್ ಪುಸ್ತಕಂ ವಿಸ್ತಾರ್ಯ್ಯ ಯತ್ರ ವಕ್ಷ್ಯಮಾಣಾನಿ ವಚನಾನಿ ಸನ್ತಿ ತತ್ ಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪಪಾಠ|
18 The Spirit of the Lord, is upon me, because he hath anointed me—to tell glad tidings unto the destitute; He hath sent me forth, —To proclaim, to captives, a release, and, to the blind, a recovering of sight, —to send away the crushed, with a release;
ಆತ್ಮಾ ತು ಪರಮೇಶಸ್ಯ ಮದೀಯೋಪರಿ ವಿದ್ಯತೇ| ದರಿದ್ರೇಷು ಸುಸಂವಾದಂ ವಕ್ತುಂ ಮಾಂ ಸೋಭಿಷಿಕ್ತವಾನ್| ಭಗ್ನಾನ್ತಃ ಕರಣಾಲ್ಲೋಕಾನ್ ಸುಸ್ವಸ್ಥಾನ್ ಕರ್ತ್ತುಮೇವ ಚ| ಬನ್ದೀಕೃತೇಷು ಲೋಕೇಷು ಮುಕ್ತೇ ರ್ಘೋಷಯಿತುಂ ವಚಃ| ನೇತ್ರಾಣಿ ದಾತುಮನ್ಧೇಭ್ಯಸ್ತ್ರಾತುಂ ಬದ್ಧಜನಾನಪಿ|
19 To proclaim the welcome year of the Lord.
ಪರೇಶಾನುಗ್ರಹೇ ಕಾಲಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಮೇವ ಚ| ಸರ್ವ್ವೈತತ್ಕರಣಾರ್ಥಾಯ ಮಾಮೇವ ಪ್ರಹಿಣೋತಿ ಸಃ||
20 And, folding up the scroll, he handed it to the attendant, and sat down; and, the eyes of all, in the synagogue, were intently fixed upon him;
ತತಃ ಪುಸ್ತಕಂ ಬದ್ವ್ವಾ ಪರಿಚಾರಕಸ್ಯ ಹಸ್ತೇ ಸಮರ್ಪ್ಯ ಚಾಸನೇ ಸಮುಪವಿಷ್ಟಃ, ತತೋ ಭಜನಗೃಹೇ ಯಾವನ್ತೋ ಲೋಕಾ ಆಸನ್ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇಽನನ್ಯದೃಷ್ಟ್ಯಾ ತಂ ವಿಲುಲೋಕಿರೇ|
21 and he began to be saying to them—This day, is fulfilled this scripture, in your ears.
ಅನನ್ತರಮ್ ಅದ್ಯೈತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಲಿಖಿತವಚನಾನಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಸಿದ್ಧಾನಿ ಸ ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಿತುಮಾರೇಭೇ|
22 And, all, were bearing witness to him, and marvelling at the words of favour which were proceeding out of his mouth; and they were saying—Is not, this, the, son of Joseph?
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ತಸ್ಮಿನ್ ಅನ್ವರಜ್ಯನ್ತ, ಕಿಞ್ಚ ತಸ್ಯ ಮುಖಾನ್ನಿರ್ಗತಾಭಿರನುಗ್ರಹಸ್ಯ ಕಥಾಭಿಶ್ಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ ಕಿಮಯಂ ಯೂಷಫಃ ಪುತ್ರೋ ನ?
23 And he said unto them—By all means, ye will speak to me this similitude: Physician! heal, thyself, —Whatsoever things we have heard of coming to pass in Capernaum, do here also, in thine own country.
ತದಾ ಸೋಽವಾದೀದ್ ಹೇ ಚಿಕಿತ್ಸಕ ಸ್ವಮೇವ ಸ್ವಸ್ಥಂ ಕುರು ಕಫರ್ನಾಹೂಮಿ ಯದ್ಯತ್ ಕೃತವಾನ್ ತದಶ್ರೌಷ್ಮ ತಾಃ ಸರ್ವಾಃ ಕ್ರಿಯಾ ಅತ್ರ ಸ್ವದೇಶೇ ಕುರು ಕಥಾಮೇತಾಂ ಯೂಯಮೇವಾವಶ್ಯಂ ಮಾಂ ವದಿಷ್ಯಥ|
24 And he said—Verily, I say unto you, No prophet, is, welcome, in his own country,
ಪುನಃ ಸೋವಾದೀದ್ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಕೋಪಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಸ್ವದೇಶೇ ಸತ್ಕಾರಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ|
25 And, of a truth, I say unto you—Many widows, were in the days of Elijah, in Israel, when the heaven was shut up three years and six months, when there came a great famine upon all the land;
ಅಪರಞ್ಚ ಯಥಾರ್ಥಂ ವಚ್ಮಿ, ಏಲಿಯಸ್ಯ ಜೀವನಕಾಲೇ ಯದಾ ಸಾರ್ದ್ಧತ್ರಿತಯವರ್ಷಾಣಿ ಯಾವತ್ ಜಲದಪ್ರತಿಬನ್ಧಾತ್ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಿನ್ ದೇಶೇ ಮಹಾದುರ್ಭಿಕ್ಷಮ್ ಅಜನಿಷ್ಟ ತದಾನೀಮ್ ಇಸ್ರಾಯೇಲೋ ದೇಶಸ್ಯ ಮಧ್ಯೇ ಬಹ್ವ್ಯೋ ವಿಧವಾ ಆಸನ್,
26 And, unto none of them, was Elijah sent, save unto Sarepta of Sidonia, unto a woman that was a widow.
ಕಿನ್ತು ಸೀದೋನ್ಪ್ರದೇಶೀಯಸಾರಿಫತ್ಪುರನಿವಾಸಿನೀಮ್ ಏಕಾಂ ವಿಧವಾಂ ವಿನಾ ಕಸ್ಯಾಶ್ಚಿದಪಿ ಸಮೀಪೇ ಏಲಿಯಃ ಪ್ರೇರಿತೋ ನಾಭೂತ್|
27 And, many lepers, were in Israel, in the time of Elisha the prophet, and, not one of them, was cleansed, save Naaman the Syrian.
ಅಪರಞ್ಚ ಇಲೀಶಾಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿವಿದ್ಯಮಾನತಾಕಾಲೇ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ದೇಶೇ ಬಹವಃ ಕುಷ್ಠಿನ ಆಸನ್ ಕಿನ್ತು ಸುರೀಯದೇಶೀಯಂ ನಾಮಾನ್ಕುಷ್ಠಿನಂ ವಿನಾ ಕೋಪ್ಯನ್ಯಃ ಪರಿಷ್ಕೃತೋ ನಾಭೂತ್|
28 And all were filled with wrath, in the synagogue, as they heard these things.
ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಭಜನಗೇಹಸ್ಥಿತಾ ಲೋಕಾಃ ಸಕ್ರೋಧಮ್ ಉತ್ಥಾಯ
29 And, rising up, they thrust him forth outside the city, and led him as far as a brow of the hill on which their city was built, —so that they might throw him down headlong.
ನಗರಾತ್ತಂ ಬಹಿಷ್ಕೃತ್ಯ ಯಸ್ಯ ಶಿಖರಿಣ ಉಪರಿ ತೇಷಾಂ ನಗರಂ ಸ್ಥಾಪಿತಮಾಸ್ತೇ ತಸ್ಮಾನ್ನಿಕ್ಷೇಪ್ತುಂ ತಸ್ಯ ಶಿಖರಂ ತಂ ನಿನ್ಯುಃ
30 But, he, passing through the midst of them, went his way.
ಕಿನ್ತು ಸ ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯಾದಪಸೃತ್ಯ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಂ ಜಗಾಮ|
31 And he came down into Capernaum, a city of Galilee. And he was teaching them on the sabbath;
ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶುರ್ಗಾಲೀಲ್ಪ್ರದೇಶೀಯಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ನಗರ ಉಪಸ್ಥಾಯ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಲೋಕಾನುಪದೇಷ್ಟುಮ್ ಆರಬ್ಧವಾನ್|
32 and they were being struck with astonishment at his teaching, because, with authority, was his word.
ತದುಪದೇಶಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಚಮಚ್ಚಕ್ರು ರ್ಯತಸ್ತಸ್ಯ ಕಥಾ ಗುರುತರಾ ಆಸನ್|
33 And, in the synagogue, was a man having a spirit of an impure demon; and he cried out with a loud voice—
ತದಾನೀಂ ತದ್ಭಜನಗೇಹಸ್ಥಿತೋಽಮೇಧ್ಯಭೂತಗ್ರಸ್ತ ಏಕೋ ಜನ ಉಚ್ಚೈಃ ಕಥಯಾಮಾಸ,
34 Let be! What have we in common with thee, O Jesus, Nazarene! Hast thou come to destroy us? I know thee, who thou art, —The Holy One of God.
ಹೇ ನಾಸರತೀಯಯೀಶೋಽಸ್ಮಾನ್ ತ್ಯಜ, ತ್ವಯಾ ಸಹಾಸ್ಮಾಕಂ ಕಃ ಸಮ್ಬನ್ಧಃ? ಕಿಮಸ್ಮಾನ್ ವಿನಾಶಯಿತುಮಾಯಾಸಿ? ತ್ವಮೀಶ್ವರಸ್ಯ ಪವಿತ್ರೋ ಜನ ಏತದಹಂ ಜಾನಾಮಿ|
35 And Jesus rebuked it, saying—Hold thy peace! and go forth from him. And the demon, throwing him into the midst, went forth from him, doing him no hurt.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಂ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾವದತ್ ಮೌನೀ ಭವ ಇತೋ ಬಹಿರ್ಭವ; ತತಃ ಸೋಮೇಧ್ಯಭೂತಸ್ತಂ ಮಧ್ಯಸ್ಥಾನೇ ಪಾತಯಿತ್ವಾ ಕಿಞ್ಚಿದಪ್ಯಹಿಂಸಿತ್ವಾ ತಸ್ಮಾದ್ ಬಹಿರ್ಗತವಾನ್|
36 And amazement came upon all, and they began to converse one with another, saying—What is this word, that, with authority and power, he giveth orders unto the impure spirits, and they go forth?
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಶ್ಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ಪರಸ್ಪರಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ ಕೋಯಂ ಚಮತ್ಕಾರಃ| ಏಷ ಪ್ರಭಾವೇಣ ಪರಾಕ್ರಮೇಣ ಚಾಮೇಧ್ಯಭೂತಾನ್ ಆಜ್ಞಾಪಯತಿ ತೇನೈವ ತೇ ಬಹಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ|
37 And a noise concerning him began to go out into every place of the country around.
ಅನನ್ತರಂ ಚತುರ್ದಿಕ್ಸ್ಥದೇಶಾನ್ ತಸ್ಯ ಸುಖ್ಯಾತಿರ್ವ್ಯಾಪ್ನೋತ್|
38 And, rising up, from the synagogue, he went into the house of Simon. Now, the mother-in-law of Simon, was in distress with a great fever; and they made request to him concerning her.
ತದನನ್ತರಂ ಸ ಭಜನಗೇಹಾದ್ ಬಹಿರಾಗತ್ಯ ಶಿಮೋನೋ ನಿವೇಶನಂ ಪ್ರವಿವೇಶ ತದಾ ತಸ್ಯ ಶ್ವಶ್ರೂರ್ಜ್ವರೇಣಾತ್ಯನ್ತಂ ಪೀಡಿತಾಸೀತ್ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತದರ್ಥಂ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿನಯಂ ಚಕ್ರುಃ|
39 And, standing over her, he rebuked the fever, and it left her; and, instantly arising, she began to minister unto them.
ತತಃ ಸ ತಸ್ಯಾಃ ಸಮೀಪೇ ಸ್ಥಿತ್ವಾ ಜ್ವರಂ ತರ್ಜಯಾಮಾಸ ತೇನೈವ ತಾಂ ಜ್ವರೋಽತ್ಯಾಕ್ಷೀತ್ ತತಃ ಸಾ ತತ್ಕ್ಷಣಮ್ ಉತ್ಥಾಯ ತಾನ್ ಸಿಷೇವೇ|
40 But, as the sun was going in, they one and all, as many as had any sick with divers diseases, brought them unto him; and, he, upon each one of them laying, his hands, was curing them.
ಅಥ ಸೂರ್ಯ್ಯಾಸ್ತಕಾಲೇ ಸ್ವೇಷಾಂ ಯೇ ಯೇ ಜನಾ ನಾನಾರೋಗೈಃ ಪೀಡಿತಾ ಆಸನ್ ಲೋಕಾಸ್ತಾನ್ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆನಿನ್ಯುಃ, ತದಾ ಸ ಏಕೈಕಸ್ಯ ಗಾತ್ರೇ ಕರಮರ್ಪಯಿತ್ವಾ ತಾನರೋಗಾನ್ ಚಕಾರ|
41 And demons also were going forth from many; crying aloud, and saying—Thou, art the Son of God. And, rebuking them, he suffered them not be talking; because they knew him to be, The Christ.
ತತೋ ಭೂತಾ ಬಹುಭ್ಯೋ ನಿರ್ಗತ್ಯ ಚೀತ್ಶಬ್ದಂ ಕೃತ್ವಾ ಚ ಬಭಾಷಿರೇ ತ್ವಮೀಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರೋಽಭಿಷಿಕ್ತತ್ರಾತಾ; ಕಿನ್ತು ಸೋಭಿಷಿಕ್ತತ್ರಾತೇತಿ ತೇ ವಿವಿದುರೇತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾತ್ ತಾನ್ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ತದ್ವಕ್ತುಂ ನಿಷಿಷೇಧ|
42 And, when it was day, going forth, he journeyed into a desert place; and, the multitudes, were seeking after him, and they came unto him, and would have detained him, that he might not depart from them.
ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರಭಾತೇ ಸತಿ ಸ ವಿಜನಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರತಸ್ಥೇ ಪಶ್ಚಾತ್ ಜನಾಸ್ತಮನ್ವಿಚ್ಛನ್ತಸ್ತನ್ನಿಕಟಂ ಗತ್ವಾ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಗಮನಾರ್ಥಂ ತಮನ್ವರುನ್ಧನ್|
43 But, he, said unto them—To the other cities also, I must needs tell the good-news of the kingdom of God, because, hereunto, was I sent forth.
ಕಿನ್ತು ಸ ತಾನ್ ಜಗಾದ, ಈಶ್ವರೀಯರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಮ್ ಅನ್ಯಾನಿ ಪುರಾಣ್ಯಪಿ ಮಯಾ ಯಾತವ್ಯಾನಿ ಯತಸ್ತದರ್ಥಮೇವ ಪ್ರೇರಿತೋಹಂ|
44 And he was proclaiming in the cities of Judaea.
ಅಥ ಗಾಲೀಲೋ ಭಜನಗೇಹೇಷು ಸ ಉಪದಿದೇಶ|
