< Luke 24 >
1 but, on the first day of the week, at early dawn, unto the tomb, came they, bringing the spices which they had prepared.
Deiz kentañ ar sizhun, e teujont mintin mat d'ar bez, o tegas ganto al louzoù a c'hwez-vat o devoa fichet; [hag ur re bennak o heulie].
2 And they found the stone, rolled away from the tomb;
Hag e kavjont e oa bet ruilhet ar maen a-zirak ar bez.
3 but, when they entered, they found not the body of the Lord Jesus.
O vezañ aet ennañ, ne gavjont ket korf an Aotrou Jezuz.
4 And it came to pass, while they were perplexing themselves concerning this, that lo! two men, stood near them, in dazzling raiment.
Evel na ouient petra da soñjal war gement-se, setu, daou zen en em ziskouezas dezho, gwisket gant dilhad lugernus.
5 And, they becoming afraid, and bending their faces unto the ground, they said unto them—Why seek ye the Living One with the dead?
Evel ma oant spontet, ha ma plegent o fenn war-zu an douar, e lavarjont dezho: Perak e klaskit e-touez ar re varv an hini a zo bev?
6 He is not here, but hath arisen: Remember how he spake unto you while yet he was in Galilee:
N'emañ ket amañ, adsavet eo a varv. Ho pet soñj penaos en devoa komzet ouzhoc'h, pa oa c'hoazh e Galilea,
7 Saying, as to the Son of Man, that he must needs be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, —and, on the third day, arise.
o lavarout: Ret eo da Vab an den bezañ lakaet etre daouarn ar bec'herien, ha bezañ kroazstaget, hag adsevel a varv an trede deiz.
8 And they remembered his sayings;
Hag e teuas soñj dezho eus e gomzoù.
9 and, returning [from the tomb], reported all these things unto the eleven, and unto all the rest.
O vezañ distroet eus ar bez, e tisklêrjont an holl draoù-se d'an unnek, ha d'an holl re all.
10 Now they were the Magdalene Mary, and Joana, and Mary the mother of James; and, the other women with them, were telling, unto the apostles, these things.
Mari a Vagdala, Janed, Mari mamm Jakez hag ar re all a oa ganto, a oa ar re a lavaras an traoù-mañ d'an ebestel.
11 And these sayings appeared before them, as if idle talk, and they were minded to disbelieve them.
Met e kemerent ar pezh a lavarent dezho evel ur sorc'henn.
12 But, Peter, arising, ran unto the tomb, —and, bending near, beholdeth the linen bandages, alone; and departed, unto himself, marvelling at the thing that had happened.
Koulskoude, Pêr a savas hag a redas d'ar bez; o vezañ pleget, ne welas nemet al lienennoù war an douar; mont a reas kuit, souezhet ennañ e-unan eus ar pezh a oa c'hoarvezet.
13 And lo! two from among them, on the selfsame day, were journeying unto a village, distant sixty furlongs from Jerusalem, the name of which, was Emmaus;
An deiz-se memes, daou anezho a yae d'ur vourc'h anvet Emmaüz, war hed tri-ugent stadenn diouzh Jeruzalem;
14 and, they, were conversing one with another, about all these things which had occurred.
int a gomze etrezo diwar-benn ar pezh a oa c'hoarvezet.
15 And it came to pass, as they were conversing and reasoning together, that, Jesus himself, drawing near, was journeying with them;
Evel ma komzent, ha ma poellataent, Jezuz e-unan, o vezañ tostaet, en em lakaas da vale ganto.
16 but, their eyes, were held, so as not to know him.
Met o daoulagad a oa dalc'het, en hevelep doare ma n'anavezjont ket anezhañ.
17 And he said unto them—What are these things which ye are debating one with another, as ye walk along? And they came to a stand, sad in countenance.
Eñ a lavaras dezho: Petra eo ar c'homzoù-se a lavarit etrezoc'h, en ur vont en hent, ha perak oc'h ken trist?
18 But one, by name Cleopas, answering, said unto him—Art, thou, lodging, alone, in Jerusalem, and knowest not the things which have come to pass therein in these days?
Unan anezho, anvet Kleopaz, a respontas dezhañ: Te eo an diavaeziad hepken, e Jeruzalem, ha ne oar ket an traoù c'hoarvezet enni en deizioù-mañ?
19 And he said unto them—What things? And, they, said unto him—The things concerning Jesus the Nazarene, who became a prophet, mighty in work and word, before God and all the people:
Eñ a lavaras dezho: Ha petra? Int a respontas dezhañ: Ar pezh a zo erruet gant Jezuz a Nazared, ur profed bras, galloudek en oberoù hag e komzoù dirak Doue ha dirak an holl bobl,
20 In what way also our High-priests and Rulers delivered him up unto a sentence of death, and crucified him.
ha penaos ar veleien vras ha mistri hor bro o deus e varnet d'ar marv, hag e staget ouzh ar groaz.
21 We, however, were hoping that, he, was the one destined to redeem Israel! But indeed, even with all these things, this brings on, the third, day, since these things happened: —
Ni a espere e oa hennezh an hini a saveteje Israel, ha koulskoude, setu an trede deiz ma'z eo c'hoarvezet an traoù-se.
22 Nay! certain women also, from amongst us, have made us beside ourselves, in that they went early unto the tomb;
Gwir eo penaos gwragez bennak, eus hon touez, o deus hor gwall souezhet; rak o vezañ bet aet d'ar bez a-raok an deiz,
23 and, not finding his body, came, saying—that, a vision of messengers, they had seen, who were affirming him to be alive.
n'o deus ket kavet e gorf, hag ez int deuet o lavarout penaos aeled a zo en em ziskouezet dezho, ha lavaret e oa bev.
24 And certain of them who were with us departed unto the tomb, —and found so, according as, the women, had said; but, him, they saw not.
Hiniennoù ac'hanomp a zo aet d'ar bez, hag o deus kavet an traoù evel m'o deus ar gwragez lavaret dezho, met eñ, n'o deus ket e welet.
25 And, he, said unto them—O thoughtless ones! and slow in heart to rest your faith upon all things which the prophets have spoken: —
Neuze e lavaras dezho: O tud hep skiant ha tud a galon gorrek da grediñ kement en deus lavaret ar brofeded!
26 Was it not needful for the Christ, these very things, to suffer, and to enter into his glory?
Ha ne oa ket ret d'ar C'hrist gouzañv an traoù-se, ha mont en e c'hloar?
27 And, beginning from Moses, and from all the prophets, he thoroughly explained to them, in all the Scriptures, the things concerning himself.
Neuze e tisplegas dezho an holl Skriturioù a gomze outañ adalek Moizez betek an holl brofeded.
28 And they drew near unto the village, whither they were journeying; and, he, made for journeying, further.
Evel-se e tostaent ouzh ar vourc'h e-lec'h ma'z aent, met Jezuz a rae van da vont pelloc'h.
29 And they constrained him, saying—Abide with us; because it is, towards evening, and the day hath already declined. And he went in to abide with them.
Int a reas dezhañ chom ganto, o lavarout dezhañ: Chom ganeomp, rak an noz a zeu hag an deiz a zo war e ziskenn. Antreal a reas evit chom ganto.
30 And it came to pass, when he reclined with them, taking the loaf, he blessed, and, breaking it, went on to give unto them.
Evel ma oa ouzh taol ganto, e kemeras bara hag e trugarekaas; hag o vezañ e dorret, e roas anezhañ dezho.
31 And, their, eyes were opened, and they knew him; and, he, vanished from them.
Neuze o daoulagad a zigoras hag ec'h anavezjont anezhañ; met eñ a dec'has a-zirak o daoulagad.
32 And they said one to another—Was not, our heart, burning, as he was speaking to us in the way, as he was opening to us the Scriptures?
Neuze e lavarjont an eil d'egile: Hor c'halon ha ne domme ket ennomp, pa gomze ouzhimp en hent, ha pa zisklêrie deomp ar Skriturioù?
33 And, arising in that very hour, they returned unto Jerusalem, —and found, gathered together, the eleven, and them who were with them,
O sevel en eur-se memes, e tistrojont da Jeruzalem, hag e kavjont an unnek hag ar re a oa ganto dastumet asambles,
34 saying—In truth, the Lord hath arisen, and hath appeared unto Simon!
o lavarout: An Aotrou e gwirionez a zo adsavet a varv, hag eo en em ziskouezet da Simon.
35 And, they, went on to relate the things, [that had passed] on the journey, and how he was made known unto them in the breaking of the loaf.
D'o zro, e lavarjont ivez ar pezh a oa erruet ganto en hent, ha penaos o devoa e anavezet p'en devoa torret ar bara.
36 Now, as, these very things, they were telling, he himself, stood in their midst and saith unto them—Peace to you!
Evel ma komzent evel-se, Jezuz e-unan en em ziskouezas en o c'hreiz, hag a lavaras dezho: Ar peoc'h ra vo ganeoc'h!
37 But, being agitated and becoming, afraid, they began to imagine, that, upon a spirit, they were looking.
Met int, spontet ha spouronet, a grede gwelout ur spered.
38 And he said unto them—Why are ye troubled? and for what cause do reasonings arise in your hearts?
Eñ a lavaras dezho: Perak oc'h trubuilhet, ha perak e sav kement a soñjoù en ho kalonoù?
39 See my hands, and my feet, —that it is, I, myself: Handle me, and see! because, a spirit, hath not, flesh and bones, as ye perceive, I, have.
Sellit ouzh va daouarn hag ouzh va zreid, rak me va-unan eo. Stokit ennon, ha sellit ouzhin; rak ur spered n'en deus na kig na eskern evel ma welit em eus.
40 And, this saying, he pointed out to them his hands and his feet.
O lavarout kement-se, e tiskouezas dezho e zaouarn hag e dreid.
41 Now, while yet they believed not for the joy, and were marvelling, he said unto them—Have ye anything to eat, here?
Met evel, en o levenez, ne gredent ket c'hoazh, ha ma oant souezhet, e lavaras dezho: Bez' hoc'h eus un dra bennak da zebriñ?
42 And they gave unto him a piece of boiled fish;
Hag e rojont dezhañ un tamm pesk rostet hag un derenn vel.
43 and, taking it before them, he did eat.
O vezañ o kemeret, e tebras dirazo.
44 And he said unto them—These, are my words, which I spake unto you yet being with you: That all the things that are written in the law of Moses and the Prophets and Psalms, concerning me, must needs be fulfilled.
Neuze e lavaras dezho: Setu ar pezh a lavaren deoc'h pa oan c'hoazh ganeoc'h, e oa ret ma vije peurc'hraet kement a zo bet skrivet diwar va fenn e lezenn Moizez, er Brofeded hag er Salmoù.
45 Then, opened he their mind, to understand the Scriptures;
Neuze e tigoras dezho o spered, evit ma komprenjent ar Skriturioù.
46 and said unto them—Thus, it is written, That the Christ, should suffer, and arise from among the dead on the third day;
Hag e lavaras dezho: Evel-se eo skrivet, [hag evel-se e oa ret, ] e c'houzañvje ar C'hrist, hag e savje a varv d'an trede deiz,
47 And that repentance for remission of sins should be proclaimed upon his name unto all the nations, —beginning from Jerusalem.
ha ma vije prezeget en e anv ar geuzidigezh ha pardon ar pec'hedoù, e-touez an holl bobloù, o vont da gentañ dre Jeruzalem.
48 Ye, are witnesses of these things.
C'hwi eo an testoù eus an traoù-se,
49 And lo! I, am sending forth the promise of my Father upon you; but tarry, ye, in the city, until ye be clothed, from on high, with power.
ha setu, ez an da gas deoc'h ar pezh en deus va Zad prometet. Evidoc'h-hu, chomit e kêr Jeruzalem, ken na viot gwisket gant ar galloud eus an nec'h.
50 And he led them forth as far as unto Bethany; and, uplifting his hands, he blessed them.
Neuze e tegasas anezho er-maez betek Betania, hag, o vezañ savet e zaouarn, e vennigas anezho.
51 And it came to pass, while he was blessing them, he parted from them and was born up into heaven.
Hag e c'hoarvezas evel ma vennige anezho, e pellaas diouto, hag e voe savet en neñv.
52 And, they, having bowed down unto him returned unto Jerusalem, with great joy;
Int, o vezañ e azeulet, a zistroas da Jeruzalem gant levenez vras.
53 and were continually in the temple, blessing God.
Hag e oant dalc'hmat en templ, o veuliñ hag o vennigañ Doue. [Amen.]