Luke 20
1 And it came to pass, on one of the days, as he was teaching the people in the temple, and telling the good tidings, that the High-priests and the Scribes, with the Elders, came upon him, —
අථෛකදා යීශු ර්මනිදරේ සුසංවාදං ප්‍රචාරයන් ලෝකානුපදිශති, ඒතර්හි ප්‍රධානයාජකා අධ්‍යාපකාඃ ප්‍රාඤ්චශ්ච තන්නිකටමාගත්‍ය පප්‍රච්ඡුඃ
2 and spake, saying, unto him—Tell us, by what authority, these things, thou art doing, and, who, is it, that gave thee this authority.
කයාඥයා ත්වං කර්ම්මාණ්‍යේතානි කරෝෂි? කෝ වා ත්වාමාඥාපයත්? තදස්මාන් වද|
3 And answering, he said unto them—I too, will question, you, as to a matter, —and tell me!
ස ප්‍රත්‍යුවාච, තර්හි යුෂ්මානපි කථාමේකාං පෘච්ඡාමි තස්‍යෝත්තරං වදත|
4 The immersion of John, Of heaven, was it, or of men?
යෝහනෝ මජ්ජනම් ඊශ්වරස්‍ය මානුෂාණාං වාඥාතෝ ජාතං?
5 And they deliberated together by themselves, saying—If we say, Of heaven, he will say, Wherefore did ye not believe him?
තතස්තේ මිථෝ විවිච්‍ය ජගදුඃ, යදීශ්වරස්‍ය වදාමස්තර්හි තං කුතෝ න ප්‍රත්‍යෛත ස ඉති වක්‍ෂ්‍යති|
6 But, if we say, Of men, the people, one and all, will stone us, for, persuaded, they are, that, John, was, a prophet.
යදි මනුෂ්‍යස්‍යේති වදාමස්තර්හි සර්ව්වේ ලෝකා අස්මාන් පාෂාණෛ ර්හනිෂ්‍යන්ති යතෝ යෝහන් භවිෂ්‍යද්වාදීති සර්ව්වේ දෘඪං ජානන්ති|
7 And they answered, that they knew not whence.
අතඒව තේ ප්‍රත්‍යූචුඃ කස්‍යාඥයා ජාතම් ඉති වක්තුං න ශක්නුමඃ|
8 And, Jesus, said unto them—Neither do, I, tell, you, by what authority, these things, I am doing.
තදා යීශුරවදත් තර්හි කයාඥයා කර්ම්මාණ්‍යේතාති කරෝමීති ච යුෂ්මාන් න වක්‍ෂ්‍යාමි|
9 And he began, unto the people, to be speaking this parable: —A man, planted a vineyard, and let it out to husbandmen, and went from home for a long time.
අථ ලෝකානාං සාක්‍ෂාත් ස ඉමාං දෘෂ්ටාන්තකථාං වක්තුමාරේභේ, කශ්චිද් ද්‍රාක්‍ෂාක්‍ෂේත්‍රං කෘත්වා තත් ක්‍ෂේත්‍රං කෘෂීවලානාං හස්තේෂු සමර්ප්‍ය බහුකාලාර්ථං දූරදේශං ජගාම|
10 And, in due season, he sent unto the husbandmen, a servant, that, of the fruit of the vineyard, they might give him; but, the husbandmen, having beaten him, sent him away empty.
අථ ඵලකාලේ ඵලානි ග්‍රහීතු කෘෂීවලානාං සමීපේ දාසං ප්‍රාහිණෝත් කින්තු කෘෂීවලාස්තං ප්‍රහෘත්‍ය රික්තහස්තං විසසර්ජුඃ|
11 And he, further, sent another servant; but, they, beating, that one also, and dishonouring him, sent him away, empty.
තතඃ සෝධිපතිඃ පුනරන්‍යං දාසං ප්‍රේෂයාමාස, තේ තමපි ප්‍රහෘත්‍ය කුව්‍යවහෘත්‍ය රික්තහස්තං විසසෘජුඃ|
12 And he, further, sent, a third; but, they, bruising, this one also, thrust him out.
තතඃ ස තෘතීයවාරම් අන්‍යං ප්‍රාහිණෝත් තේ තමපි ක්‍ෂතාඞ්ගං කෘත්වා බහි ර්නිචික්‍ෂිපුඃ|
13 And the lord of the vineyard said—What shall I do? I will send my son, the beloved, —It may be, that, him, they will respect.
තදා ක්‍ෂේත්‍රපති ර්විචාරයාමාස, මමේදානීං කිං කර්ත්තව්‍යං? මම ප්‍රියේ පුත්‍රේ ප්‍රහිතේ තේ තමවශ්‍යං දෘෂ්ට්වා සමාදරිෂ්‍යන්තේ|
14 But he husbandmen, seeing him, began to deliberate one with another, saying—This, is, the heir: Let us slay him, that, ours, may be, the inheritance.
කින්තු කෘෂීවලාස්තං නිරීක්‍ෂ්‍ය පරස්පරං විවිච්‍ය ප්‍රෝචුඃ, අයමුත්තරාධිකාරී ආගච්ඡතෛනං හන්මස්තතෝධිකාරෝස්මාකං භවිෂ්‍යති|
15 And, thrusting him forth outside the vineyard, they slew him. What, then, will the lord of the vineyard do unto them?
තතස්තේ තං ක්‍ෂේත්‍රාද් බහි ර්නිපාත්‍ය ජඝ්නුස්තස්මාත් ස ක්‍ෂේත්‍රපතිස්තාන් ප්‍රති කිං කරිෂ්‍යති?
16 He will come, and destroy these husbandmen, and give the vineyard unto others. But, when they heard it, they said—Far be it!
ස ආගත්‍ය තාන් කෘෂීවලාන් හත්වා පරේෂාං හස්තේෂු තත්ක්‍ෂේත්‍රං සමර්පයිෂ්‍යති; ඉති කථාං ශ්‍රුත්වා තේ (අ)වදන් ඒතාදෘශී ඝටනා න භවතු|
17 But, he, looking at them, said—What, then, is this that is written, —A stone which the builders’ rejected, The same, hath become, head of the corner?
කින්තු යීශුස්තානවලෝක්‍ය ජගාද, තර්හි, ස්ථපතයඃ කරිෂ්‍යන්ති ග්‍රාවාණං යන්තු තුච්ඡකං| ප්‍රධානප්‍රස්තරඃ කෝණේ ස ඒව හි භවිෂ්‍යති| ඒතස්‍ය ශාස්ත්‍රීයවචනස්‍ය කිං තාත්පර‍්‍ය්‍යං?
18 Every one who falleth on that stone, will be sorely bruised, but, on whomsoever it shall fall, it will utterly destroy him.
අපරං තත්පාෂාණෝපරි යඃ පතිෂ්‍යති ස භංක්‍ෂ්‍යතේ කින්තු යස්‍යෝපරි ස පාෂාණඃ පතිෂ්‍යති ස තේන ධූලිවච් චූර්ණීභවිෂ්‍යති|
19 And the Scribes and the High-priests sought to thrust on him their hands, in that very hour; and feared the people; for they perceived that, against them, spake he this parable.
සෝස්මාකං විරුද්ධං දෘෂ්ටාන්තමිමං කථිතවාන් ඉති ඥාත්වා ප්‍රධානයාජකා අධ්‍යාපකාශ්ච තදෛව තං ධර්තුං වවාඤ්ඡුඃ කින්තු ලෝකේභ්‍යෝ බිභ්‍යුඃ|
20 And, watching narrowly, they sent forth suborned men, feigning themselves to be, righteous, that they might lay hold of a word of his, so as to deliver him up unto the rule and the authority of the governor.
අතඒව තං ප්‍රති සතර්කාඃ සන්තඃ කථං තද්වාක්‍යදෝෂං ධෘත්වා තං දේශාධිපස්‍ය සාධුවේශධාරිණශ්චරාන් තස්‍ය සමීපේ ප්‍රේෂයාමාසුඃ|
21 And they questioned him, saying—Teacher! we know that, rightly, thou speakest and teachest, and respectest no person, but, in truth, the way of God, dost teach:
තදා තේ තං පප්‍රච්ඡුඃ, හේ උපදේශක භවාන් යථාර්ථං කථයන් උපදිශති, කමප්‍යනපේක්‍ෂ්‍ය සත්‍යත්වේනෛශ්වරං මාර්ගමුපදිශති, වයමේතජ්ජානීමඃ|
22 Is it allowable for us to give, unto Caesar, tribute, or not?
කෛසරරාජාය කරෝස්මාභි ර්දේයෝ න වා?
23 But, observing their villainy, he said unto them—
ස තේෂාං වඤ්චනං ඥාත්වාවදත් කුතෝ මාං පරීක්‍ෂධ්වේ? මාං මුද්‍රාමේකං දර්ශයත|
24 Shew me a denary. Of whom, hath it an image and inscription? And, they, said—Of Caesar.
ඉහ ලිඛිතා මූර්තිරියං නාම ච කස්‍ය? තේ(අ)වදන් කෛසරස්‍ය|
25 And, he, said unto them—Well then! render the things of Caesar, unto Caesar, and the things of God, unto God.
තදා ස උවාච, තර්හි කෛසරස්‍ය ද්‍රව්‍යං කෛසරාය දත්ත; ඊශ්වරස්‍ය තු ද්‍රව්‍යමීශ්වරාය දත්ත|
26 And they could not lay hold of the saying, before the people; and, marvelling at his answer, they held their peace.
තස්මාල්ලෝකානාං සාක්‍ෂාත් තත්කථායාඃ කමපි දෝෂං ධර්තුමප්‍රාප්‍ය තේ තස්‍යෝත්තරාද් ආශ්චර‍්‍ය්‍යං මන්‍යමානා මෞනිනස්තස්ථුඃ|
27 But there came near certain of the Sadducees, they who say, Resurrection, there is none! and questioned him,
අපරඤ්ච ශ්මශානාදුත්ථානානඞ්ගීකාරිණාං සිදූකිනාං කියන්තෝ ජනා ආගත්‍ය තං පප්‍රච්ඡුඃ,
28 saying—Teacher! Moses, wrote for us, If one’s brother die, having a wife, and, he, be, childless, that his brother shall take the wife, and raise up seed unto his brother.
හේ උපදේශක ශාස්ත්‍රේ මූසා අස්මාන් ප්‍රතීති ලිලේඛ යස්‍ය භ්‍රාතා භාර‍්‍ය්‍යායාං සත්‍යාං නිඃසන්තානෝ ම්‍රියතේ ස තජ්ජායාං විවහ්‍ය තද්වංශම් උත්පාදයිෂ්‍යති|
29 Seven brethren, therefore, there were, —and, the first, taking a wife, died childless,
තථාච කේචිත් සප්ත භ්‍රාතර ආසන් තේෂාං ජ්‍යේෂ්ඨෝ භ්‍රාතා විවහ්‍ය නිරපත්‍යඃ ප්‍රාණාන් ජහෞ|
30 And, the second,
අථ ද්විතීයස්තස්‍ය ජායාං විවහ්‍ය නිරපත්‍යඃ සන් මමාර| තෘතීයශ්ච තාමේව ව්‍යුවාහ;
31 and the third, took her, —yea, likewise, even the seven; They left no children, and died:
ඉත්ථං සප්ත භ්‍රාතරස්තාමේව විවහ්‍ය නිරපත්‍යාඃ සන්තෝ මම්‍රුඃ|
32 Later on, the woman also, died.
ශේෂේ සා ස්ත්‍රී ච මමාර|
33 The woman, therefore, in the resurrection, Of which of them, doth she become wife? for, the seven, had her to wife.
අතඒව ශ්මශානාදුත්ථානකාලේ තේෂාං සප්තජනානාං කස්‍ය සා භාර‍්‍ය්‍යා භවිෂ්‍යති? යතඃ සා තේෂාං සප්තානාමේව භාර‍්‍ය්‍යාසීත්|
තදා යීශුඃ ප්‍රත්‍යුවාච, ඒතස්‍ය ජගතෝ ලෝකා විවහන්ති වාග්දත්තාශ්ච භවන්ති (aiōn g165)
35 But, they who have been accounted worthy, that age, to obtain, and the resurrection that is from among the dead, neither marry, nor are given in marriage; (aiōn g165)
කින්තු යේ තජ්ජගත්ප්‍රාප්තියෝග්‍යත්වේන ගණිතාං භවිෂ්‍යන්ති ශ්මශානාච්චෝත්ථාස්‍යන්ති තේ න විවහන්ති වාග්දත්තාශ්ච න භවන්ති, (aiōn g165)
36 For they cannot, even die any more, —for, equal unto messengers, are they, and are, sons of God, Of the resurrection, being, sons.
තේ පුන ර්න ම්‍රියන්තේ කින්තු ශ්මශානාදුත්ථාපිතාඃ සන්ත ඊශ්වරස්‍ය සන්තානාඃ ස්වර්ගීයදූතානාං සදෘශාශ්ච භවන්ති|
37 But, that the dead do rise, even Moses, disclosed at the bush, when he calleth the Lord—The God of Abraham and God of Isaac and God of Jacob:
අධිකන්තු මූසාඃ ස්තම්බෝපාඛ්‍යානේ පරමේශ්වර ඊබ්‍රාහීම ඊශ්වර ඉස්හාක ඊශ්වරෝ යාකූබශ්චේශ්වර ඉත්‍යුක්ත්වා මෘතානාං ශ්මශානාද් උත්ථානස්‍ය ප්‍රමාණං ලිලේඛ|
38 Now, God, he is not, of the dead, but, of the living, —for, all, unto him, do live.
අතඒව ය ඊශ්වරඃ ස මෘතානාං ප්‍රභු ර්න කින්තු ජීවතාමේව ප්‍රභුඃ, තන්නිකටේ සර්ව්වේ ජීවන්තඃ සන්ති|
39 And certain of the Scribes, answering, said—Teacher! Well, hast thou spoken.
ඉති ශ්‍රුත්වා කියන්තෝධ්‍යාපකා ඌචුඃ, හේ උපදේශක භවාන් භද්‍රං ප්‍රත්‍යුක්තවාන්|
40 For, no longer, were they daring to ask him any questions.
ඉතඃ පරං තං කිමපි ප්‍රෂ්ටං තේෂාං ප්‍රගල්භතා නාභූත්|
41 And he said unto them—How say they, that, the Christ, is, David’s Son?
පශ්චාත් ස තාන් උවාච, යඃ ඛ්‍රීෂ්ටඃ ස දායූදඃ සන්තාන ඒතාං කථාං ලෝකාඃ කථං කථයන්ති?
42 For, David himself, saith, in [the] book of Psalms: Said the Lord, unto my Lord, Sit thou at my right hand,
යතඃ මම ප්‍රභුමිදං වාක්‍යමවදත් පරමේශ්වරඃ| තව ශත්‍රූනහං යාවත් පාදපීඨං කරෝමි න| තාවත් කාලං මදීයේ ත්වං දක්‍ෂපාර්ශ්ව උපාවිශ|
43 Until I make thy foes thy footstool.
ඉති කථාං දායූද් ස්වයං ගීතග්‍රන්ථේ(අ)වදත්|
44 David, therefore, calleth, him Lord: How, then, his son, is he?
අතඒව යදි දායූද් තං ප්‍රභුං වදති, තර්හි ස කථං තස්‍ය සන්තානෝ භවති?
45 And, all the people hearing, he said unto the disciples:
පශ්චාද් යීශුඃ සර්ව්වජනානාං කර්ණගෝචරේ ශිෂ්‍යානුවාච,
46 Be taking heed of the Scribes—Who desire to walk about in long robes, and are fond of salutations in the markets, and first seats in the synagogues, and first couches in the chief meals, —
යේ(අ)ධ්‍යාපකා දීර්ඝපරිච්ඡදං පරිධාය භ්‍රමන්ති, හට්ටාපණයෝ ර්නමස්කාරේ භජනගේහස්‍ය ප්‍රෝච්චාසනේ භෝජනගෘහස්‍ය ප්‍රධානස්ථානේ ච ප්‍රීයන්තේ
47 Who devour the houses of widows, and, for a show, are a long time at prayer. These, shall receive, a heavier sentence.
විධවානාං සර්ව්වස්වං ග්‍රසිත්වා ඡලේන දීර්ඝකාලං ප්‍රාර්ථයන්තේ ච තේෂු සාවධානා භවත, තේෂාමුග්‍රදණ්ඩෝ භවිෂ්‍යති|
