Luke 19
1 And, having entered, he was passing through Jericho;
ତିକ୍କି ଜିସୁନ୍ ଜିରିଓନ୍ ଗନ୍ଲେ ତିଗଡ୍ ଜିରେନ୍ ।
2 and lo! a man, by name called Zacchaeus, and, he, was a chief tax-collector, and [he] was rich.
ଆରି ଗିୟ୍ବା, ଜକିଅ ଗାମ୍ଲେ ଅବୟ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଡକୋଏନ୍, ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ସୋଡ଼ା ପାନୁବେଡ୍ମର୍ ଆରି ଗମାଙ୍ମର୍ ।
3 And he was seeking to see Jesus, what sort of man he was, and could not for the multitude, because, in stature, he was, small.
ଜିସୁନ୍ ଆନା, ତିଆତେ ଗିୟ୍ଗିଜନ୍ ଆସନ୍ ଜକିଅନ୍ ଏରେନ୍ ଗୋଜେନ୍, ବନ୍ଡ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଆୟରେଡନ୍ ଡକୋଏଞ୍ଜି, ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଲେ ଅଃର୍ରପ୍ତିଲୋ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଡୋୟ୍ନାମର୍ ଡକୋଏନ୍ ।
4 And, running forward unto the front, he got up a sycamore-tree, that he might see him; for, by that way, was he about to pass.
ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଗିଜନ୍ ଆସନ୍ ଆମ୍ମୁଙ୍ଗଡ୍ ଇରେନ୍ କି ଅବୟ୍ ଲୁଆନୁବ୍ଲୋଙନ୍ ଇୟ୍ଲେ ଡାଜେ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଜିସୁନ୍ ତି ଆ ତଙର୍ଗଡ୍ ବନ୍ ଜିର୍ତେ ।
5 And, as he came up to the place, looking up, Jesus said unto him—Zacchaeus! make haste, and come down; For, to-day, in thy house, I must needs abide.
ଜିସୁନ୍ ତେତ୍ତେ ଅଡ଼ୋଏନ୍ କି ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଆଙାଙ୍ଡାଲେ ଜକିଅନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, “ଜକିଅ, ଲପନ୍ନାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଲଙେ ଞେନ୍ ଅସିଂନମ୍ ଡକୋତନାୟ୍ ।”
6 And he made haste, and came down, and received him joyfully.
ସିଲତ୍ତେ ଜକିଅନ୍ ଲପଲ୍ଲନ୍ ସର୍ଡାନ୍ ବାତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଆସିଙନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ଓରୋଙେ ।
7 And all, when they beheld, began to murmur, saying—With a sinful man, hath he gone in to lodge!
ତିଆତେ ଗିୟ୍ଲେ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଡୋସେଡାଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଗିୟ୍ବା ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ଇର୍ସେମରନ୍ ଆସିଂ ଡକୋନେବାନ୍ ଜିରେନ୍ନି ।”
8 But, taking his stand, Zacchaeus said unto the Lord—Lo! the half of my possessions, Lord, unto the destitute, I give; and, if, from anyone, I have taken aught by false accusation, I give back fourfold.
ବନ୍ଡ ଜକିଅନ୍ ତନଙ୍ଡାଲେ ପ୍ରବୁନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, “ଏ ପ୍ରବୁ, ଗିଜା, ଅନର୍ଜେଲୋଙ୍ଞେନ୍ ବବନ୍ତା ଞେନ୍ ଡୋଲେୟ୍ମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତିୟ୍ତାଜି, ଆରି କଣ୍ଡାୟ୍ଡାଲେ ଆନ୍ନିଙ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଞେନ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ପାଙ୍ଲାୟ୍ ଡେନ୍, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଉଞ୍ଜିଗୁନା ଆବ୍ଡିଡ୍ଲେ ତିୟ୍ତାୟ୍ ।”
9 And Jesus said unto him—This day, salvation, unto this house, hath come, —for that, he too, is, a son of Abraham;
ସିଲତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ ଜକିଅନ୍ ଆ ବର୍ନେ ବର୍ରନେ, “ଲଙେ କେନ୍ ଆସିଂଲୋଙ୍ ଅନୁରନ୍ ଅଡ଼ୋଲାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ କେନ୍ଆନିନ୍ ନିୟ୍ ଅବୟ୍ ଅବ୍ରାମନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍;
10 For the Son of Man came, to seek and to save what was lost.
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଙ୍ଗାତେ ଆଡ଼ଏନ୍ ତିଆତେ ସାୟ୍ଲେ ଡୋବ୍ଡୋବନ୍ ଆସନ୍ ମନ୍ରା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ।”
11 And, because they were hearing these things, he added and spake a parable, because of his being near Jerusalem, and their supposing that, instantly, was the kingdom of God to shine forth.
ମନ୍ରାଞ୍ଜି କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ବର୍ନେଜି ଆରମ୍ଡଙେଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍ ଜିସୁନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ଅନବ୍ଜଙ୍ବରନ୍ ବର୍ରନେ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍ ଆରି ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ଲଗିୟ୍ତାରୟ୍ତେ ଗାମ୍ଲେ ଆନିଞ୍ଜି ଅବ୍ଡିସୟେଞ୍ଜି ।
12 He said, therefore—A certain man, of noble birth, went into a country far away, to receive for himself a kingdom, and to return.
ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ବର୍ରନେ, “ଅବୟ୍ ମନାନ୍ନେମରନ୍ ରାଜା ତରଙ୍କୁମନ୍ ଞାଙ୍ଲେ ୟର୍ନେନ୍ ଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ସଙାୟ୍ ଡେସାନ୍ ଜିରେନ୍ ।
13 And, calling ten servants of his own, he gave unto them ten minas, and said unto them—Do business, till I come.
ଆନିନ୍ ଦସଜଣ ଆ କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଓଡ୍ଡେଡାଲେ ଡିଲେ କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍ ତଙ୍ବୟ୍ ତଙ୍ବୟ୍ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ତିୟ୍ଲେ ବରେଞ୍ଜି, ‘ଞେନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ୟର୍ନାଞନ୍ ଜାୟ୍ ବେପାରନାୟ୍ବା ।’
14 But, his citizens, hated him, and sent off an embassy after him, saying—We desire not, this, man, to be made king over us!
ବନ୍ଡ ଆ ଡେସାମରଞ୍ଜି ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଏଡ଼ୁର୍ମଡେଞ୍ଜି, ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଆ କଣ୍ଡୋଙ୍ଗଡନ୍ ପାଙ୍ଲଙ୍ବର୍ମରନ୍ଆଡଙ୍ ଆପ୍ପାୟ୍ଡାଲେ, ‘କେନ୍ ଆ ମନ୍ରା ଅମଙ୍ଲେନ୍ ଜିର୍ରେ ଇଆୟ୍ତୋ ରାଜାନେ କେନ୍ଆତେ ଇନ୍ଲେଞ୍ଜି ଅଃଲ୍ଲଡୟ୍ଲେନ୍’ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି ।”
15 And it came to pass, when he returned, having received the kingdom, that he bade be called unto him these servants, to whom he had given the silver, that he might take note, what business they had done.
“ତିକ୍କି ଆନିନ୍ ରାଜା ତରଙ୍କୁମନ୍ ଞାଙ୍ଲେ ୟର୍ରନ୍; ଅଙ୍ଗା କମ୍ୱାରିମର୍ଜିଆଡଙ୍ ଆନିନ୍ ଡାବ୍ବୋନ୍ ତିୟ୍ଲେ ଜିରେଞ୍ଜି, ଆନିଞ୍ଜି ଲୋଙ୍ସିଲଡ୍ ବେପାରଡାଲନ୍ ଆନା ଡିଅଙ୍ଗା ଅର୍ଜେଏନ୍ ତିଆତେ ଜନନାନ୍ ଆସନ୍, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆମଙନ୍ ଓଡ୍ଡେଲେ ଅନୋରୋଙନ୍ ଆସନ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଆପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ।
16 And the first came near, saying—Lord! thy mina, hath made, ten minas.
ସିଲତ୍ତେ ଆମ୍ମୁଙ୍ ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ବାତ୍ତେ ଆରି ଦସଟା ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ଅର୍ଜେଲାୟ୍ ।’
17 And he said to him—Well done! good servant. Because, in a very small thing, thou hast been, faithful, have thou authority over, ten cities.
ଆନିନ୍ କମ୍ୱାରିମରନ୍ଆଡଙ୍ ବରେନ୍, ‘ଡେଲୋ, ମନଙ୍, ଡର୍ନେ କମ୍ୱାରିମର୍, ଆମନ୍ ଅସୋୟ୍ଲୋଙନ୍ ଡର୍ନେଡମ୍, ତିଆସନ୍ ଆମନ୍ ଦସଟା ଗଡ଼ାନ୍ ପାଙା ।’
18 And the second came, saying—Thy mina, lord, hath made five minas.
ଆରି ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ବାତ୍ତେ ଆରି ମନ୍ଲୟ୍ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବନ୍ ଅର୍ଜେଲାୟ୍ ।’
19 And he said, to him also, And, thou, be over five cities.
ମନାନ୍ନେମରନ୍, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ନିୟ୍ ବରେନ୍, ‘ଆମନ୍ ନିୟ୍ ମନ୍ଲୟ୍ ଗଡ଼ାନ୍ ପାଙା ।’”
20 And, the other, came, saying—Lord, lo! thy mina, which I kept lying by in a napkin;
“ଆରି ଅବୟ୍ନେ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବର୍ନେ, ‘ପ୍ରବୁ, କେରେ ସୁନା ଗୁଣ୍ଡାଡାବ୍ନମ୍ ଗିଜା, ଞେନ୍ କେନ୍ଆତେ ସିନ୍ରିଲୋଙନ୍ ଜିରାଲେ ଡକ୍କୋଲାୟ୍;
21 For I was afraid of thee, because, a harsh man, thou art, —Thou takest up, what thou layedst not down, and reapest, what thou sowedst not!
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ବତଙ୍ଲମ୍, ଆମନ୍ ଅବୟ୍ ରଡୋମର୍, ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଏ, ତିଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଜିର୍ତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃବ୍ବୁଡେ ତିଆତେ ଗଡ୍ତେ ।’
22 He saith to him—Out of thy mouth, do I judge thee, O wicked servant! Thou knewest that, I, a harsh man, am, —taking up, what I laid not down, and reaping, what I did not sow;
ମନାନ୍ନେମରନ୍ ଗାମେନ୍, ‘ଏ ଆଲ୍ଲେ କମ୍ୱାରିମର୍, ତଅଡ୍ନମ୍ ଆ ବର୍ନେ ବାତ୍ତେ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ପନ୍ସୁଆତିତମ୍ । ଞେନ୍ ଅବୟ୍ ରଡୋମର୍, ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଆୟ୍, ତିଆତେ ପାଙ୍ଲେ ଜିର୍ତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗାତେ ଅଃବ୍ବୁଡାୟ୍, ତିଆତେ ଗଡ୍ତାୟ୍, କେନ୍ଆତେ ଆମନ୍ ଜନା ପଙ୍?
23 Wherefore, then, didst thou not place my silver upon a [money-changer’s] table, and, I, when I came, with interest might have exacted it?
ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ସୁନାଡାବ୍ଞେନ୍ ଇନିବା ବେଙ୍କଲୋଙନ୍ ଅଃଡ୍ଡକ୍କୋଲୋ? ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ୟର୍ରନାୟ୍ ସିଲଡ୍ଲ୍ଲନ୍ ଆଅନ୍ଡାବନ୍ ବୟନ୍ ଇୟ୍ତାୟ୍ ତବ୍ନାୟ୍ ବନ୍ ।’”
24 And, unto the by-standers, he said—Take, from him, the mina, and give unto him that hath, the ten minas; —
“ଆରି ତେତ୍ତେ ତନଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜିଆଡଙ୍ ଆନିନ୍ ବରେନ୍, ‘କେନ୍ ଆମଙନ୍ ସିଲଡ୍ କେନ୍ ସୁନାଡାବନ୍ ପାଙ୍ଲେ, ଆନା ଆମଙ୍ ଦସଟା ସୁନାଡାବନ୍ ଡକୋ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଇୟ୍ ତିୟ୍ବା ।’
25 And they said to him, Lord! he hath ten minas; —
ସିଲତ୍ତେ ଆନିଞ୍ଜି ବର୍ରଞ୍ଜି, ‘ପ୍ରବୁ ଆମଙନ୍ ତ ଦସଟା ସୁନାଡାବନ୍ ଡକୋ!’
26 I tell you—Unto everyone that hath, shall be given, whereas, from him that hath not, even what he hath, shall be taken away.
ଆନିନ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, ‘ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଅଙ୍ଗା ମନ୍ରା ଆମଙ୍ ଡକୋ, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ତନିୟନ୍ ଡେତେ; ବନ୍ଡ ଆନା ଆମଙ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ତଡ୍, ଆମଙନ୍ ଇନି ଡକୋ, ତିଆତେ ନିୟ୍ ଆମଙନ୍ ସିଲଡ୍ ପନାଙନ୍ ଡେତେ ।
27 But, these mine enemies who desired not that I should be made king over them, bring ye here, and slay them outright before me.
ବନ୍ଡ କେନ୍ ବନେରାଞେଞ୍ଜି, ଆନାଜି ଆମଙ୍ ଞେନ୍ ରାଜାନେନ୍ ଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ଅଃଲ୍ଲଡୟ୍ଲଜି, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତେନ୍ନେ ଓରୋଙ୍ଡାଲେ ତେମଡ୍ଞେନ୍ ରବ୍ବୁବାଜି ।’”
28 And, having said these things, he was moving on in front, going up into Jerusalem.
ଆରି ଜିସୁନ୍ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆ ବର୍ନେଜି ବର୍ରନ୍ ଆନିନ୍ ଆମ୍ମୁଙ୍ଡାଲନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଜିରେନ୍ ।
29 And it came to pass, as he drew near unto Bethphage, and Bethany, unto the mount which is called the Mount of Olives, he sent off two of his disciples,
ଆରି, ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍ ଆନିନ୍ ଜିତବୁରନ୍ ଆ ତୟ୍ତୟ୍ ବେତ୍ପାଗିନ୍ ଡ ବେତନିଆନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଆନିନ୍ ଆ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ବାଗୁନେଆଡଙ୍ ବର୍ରେ ଆପ୍ପାୟେନ୍,
30 saying—Go your way unto the opposite village, in which, as ye are entering, ye shall find a colt, bound, whereon, no man, hath, ever sat, —and, having loosed him, bring him.
“ତି ମୁକ୍କାବାବେନ୍ ଆ ସାଇ ଇୟ୍ବା, ତେତ୍ତେ ଆଗ୍ରନ୍ତେନ୍ ଆଡିଡ୍, ଆନା ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ ଆଙ୍ଗିୟ୍ ଆନ୍ନିଙ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ତଙ୍କୁମେ, ତିଅନ୍ତମ୍ ଅବୟ୍ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଲୁଆଡନ୍ ବାତ୍ତେ ଆତବାଡନ୍ ଇୟ୍ତେ ଏଗିଜେ; ତିଆତେ ଉଜୁୟ୍ଡାଲେ ପାଙାୟ୍ବା ।
31 And, if any one question you—Wherefore are ye loosing him? thus, shall ye say—His Lord, hath, need.
ଆରି, ଆନ୍ନିଙ୍ ଇନିବା ଏଉଜୁୟ୍ତେ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ରବେନ୍ ଡେନ୍, ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ କେନ୍ଆତେ ସନାୟ୍ସାୟ୍, ଗାମ୍ଲେ ଇୟ୍ ବର୍ନାବା ।”
32 And they who were sent, departing, found as he had said to them.
ସିଲତ୍ତେ ଆରାପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜି ଜିର୍ରେ, ଆନିନ୍ ଏଙ୍ଗାଲେ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, ଏତ୍ତେଲେ ଇୟ୍ଲେ ଗିଜେଜି ।
33 And, as they were loosing the colt, his lords said unto them—Why are ye loosing the colt?
ଆରି, ଆନିଞ୍ଜି ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆରୁଜେଞ୍ଜି ଆଡିଡ୍, ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆ ସାଉକାର “ଇନିବା ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଏଉଜୁୟ୍ତେ” ଗାମେନ୍?
34 And, they, said—His Lord, hath, need.
ଆନିଞ୍ଜି ଗାମେଞ୍ଜି, “ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ କେନ୍ଆତେ ସନାୟ୍ସାୟ୍ ।”
35 And they brought him unto Jesus; and, throwing their mantles over the colt, they seated Jesus thereon.
ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ତିଆତେ ଜିସୁନ୍ ଆମଙ୍ ପାଙ୍ଲେ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲ୍ଲେ ଜିସୁନ୍ ଅବ୍ତଙ୍କୁମେଞ୍ଜି ।
36 And, as he moved along, they were spreading their own mantles in the way.
ଆରି, ଆନିନ୍ ଆଜିର୍ରେନ୍ ଆଡିଡ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ତଙର୍ଲୋଙନ୍ ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲେଞ୍ଜି ।
37 And, when he was drawing near, already, unto the descent of the Mount of Olives, one-and-all the throng of the disciples began joyfully to be praising God with a loud voice, concerning all the mighty works which they had seen;
ଆରି ଆନିନ୍ ଆଙ୍ଗା ଜିତବୁରନ୍ ଆ ଡୁଙ୍ଡୁଙ୍ରେଙ୍ ଅଡ଼ୋଏନ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଅଡ଼୍କୋ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆଗ୍ରିଜେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍କୋ ବୋର୍ସା କାବ୍ବାଡ଼ାନ୍ ଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ସର୍ଡାନ୍ ବାତ୍ତେ ସୋଡ଼ା ସର୍ରଙନ୍ ବାତ୍ତେ ଇସ୍ୱରନ୍ଆଡଙ୍ ଗଙ୍କେଲ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି,
38 saying—Blessed is he that cometh… The king! In the name of the Lord! In heaven, peace! And glory in the highest!
“ପ୍ରବୁନ୍ ଆଞୁମ୍ଲୋଙ୍ ଅଙ୍ଗା ରାଜା ଜିର୍ତାୟ୍ ଆନିନ୍ ସନେନ୍ସେନ୍ । ରୁଆଙ୍ଲୋଙନ୍ ସୟୁ ଆରି ଅଡ଼୍କୋନ୍ ସିଲଡ୍ ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଗନୁଗୁ ପନେମେଙ୍ ।”
39 And, certain of the Pharisees from the multitude, said unto him—Teacher! rebuke thy disciples.
ସିଲତ୍ତେ ପାରୁସିଞ୍ଜି ଆମଙ୍ଲୋଙ୍ ସିଲଡ୍ ଲାଙ୍ଲେନ୍ନେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଏ ଞନଙ୍ତିୟ୍ମର୍, ଞଙ୍ନେମର୍ନମ୍ଜି ଅବ୍କଡ଼ିଙାଜି ।”
40 And he answered and said—I tell you—If, these, shall hold their peace, the stones, will cry out.
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଜାଲଙେନ୍, “ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, କେନ୍ଆନିଞ୍ଜି କଡ଼ିଙେଞ୍ଜି ଡେନ୍, ଅରେଙଞ୍ଜି ବାବ୍ବାବ୍ତଜି ।”
41 And, when he drew near, beholding the city, he wept over it, saying—
ଆରି, ଜିସୁନ୍ ଆଙ୍ଗା ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଜିର୍ରାୟ୍, ତିଆଡିଡ୍ ଗଡ଼ାନ୍ ଗିୟ୍ଲେ ତିଆତେ ଆସନ୍ ୟେଲେ ବର୍ରନେ,
42 If thou hadst got to know, in this day, even thou, the conditions of peace… But, now, are they hid from thine eyes:
“ଆମନ୍, ଓଓ, ଆମନ୍ ଲଙେ ସୟୁବରଞ୍ଜି ଜନାଲମ୍ ନଙ୍! ବନ୍ଡ ନମି ତିଆତେଜି ଗନିୟ୍ଗିୟ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଆସସ ଡକୋ ।
43 Because days will have come upon thee, that thine enemies will throw around a rampart against thee, and enclose thee; and hem thee in from every side, —
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ସନାୟୁମ୍ ଡିନ୍ନାନମ୍ ଆମନ୍ ଅଃଜ୍ଜନାଲମନ୍ ଆସନ୍, ଅଙ୍ଗା ଡିନ୍ନା ବନେରାନମ୍ଜି ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଏର୍ରେ ପାଡ଼ିଲେ, ଅବ୍ଗେଗେଲେ ଡଙ୍ତମ୍ଜି,
44 And will level thee with the ground, and thy children within thee, and will not leave, stone on stone, within thee: because thou didst not get to know the season of thy visitation.
ଆରି, ଆମନ୍ ଡ ଅମଙ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଡକୋନ୍, ପସିୟ୍ନମ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅଡ଼୍କୋଞ୍ଜି ଲବଲୋଙନ୍ ଅବ୍ମାୟ୍ମାୟ୍ତଜି, ଆରି ଅମଙ୍ଲୋଙ୍ନମ୍ ଅବୟ୍ ଅରେଙନ୍ ଆରି ଅବୟ୍ ଅରେଙନ୍ ଆ ତୋଣ୍ଡୋଲୋଙ୍ ଅଃନ୍ନବ୍ଡକ୍କୋଏଜି, କେନ୍ ଅନ୍ତମ୍ ଆ ଡିନ୍ନା ଅମଙ୍ନମ୍ ଅଡ଼ୋତାୟ୍, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଙ୍ଗା ଆଡିଡ୍ ଇସ୍ୱରନ୍ ଆମନ୍ଆଡଙ୍ ଡୋବ୍ଡୋବନ୍ ଆସନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ତିଆଡିଡ୍ ଆମନ୍ ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଅଃନ୍ନମ୍ମଡ୍ଲୋ ।”
45 And, entering into the temple, he began to be casting out them who were selling;
ଆରି ଜିସୁନ୍ ସରେବାସିଙନ୍ ଗନ୍ଲନ୍, ତମ୍ତମ୍ନେମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅମ୍ଡୁଙେଞ୍ଜି,
46 saying unto them—It is written, And, my house, shall be, a house of prayer; but, ye, have made, it, a den of robbers.
ଆରି, ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଡରମ୍ମ ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍ ଆଇଡିଡନ୍ ଡକୋ ଇସ୍ୱରନ୍ ବର୍ତନେ, ‘ଅସିଂଞେନ୍ ପାର୍ତନାସିଙନ୍ ଡେତେ,’ ବନ୍ଡ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତିଆତେ ରାଉମରଞ୍ଜି ଆ ଡଲ୍ଲି ଏଏମ୍ମେଏନ୍!”
47 And he was teaching day by day in the temple; but, the High-priests and the Scribes, also the chiefs of the people, were seeking to destroy him, —
ଆରି ଆନିନ୍ ଡିତାନ୍ ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ ଞନଙନ୍ ତିୟେନ୍, ବନ୍ଡ ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି, ଆମ୍ମୁଙ୍ଗଡ୍ମରଞ୍ଜି, ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ରନବ୍ବୁନ୍ ଆସନ୍ ଏରେଞ୍ଜି ଗୋଜେଞ୍ଜି,
48 and could not find what they might do, for, the people, one and all, were hanging upon him, as they hearkened.
ବନ୍ଡ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜିସୁନ୍ ଆ ଞନଙ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ଲେ ଆଡ୍ରକୋଲଞ୍ଜି ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ରନବ୍ବୁନ୍ ଆସନ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ତଙର୍ଜା ଅଃଞାଙ୍ଲଜି ।
