Luke 18
1 And he was speaking a parable unto them, as to its being needful for them always to pray, and not be faint-hearted;
১অপৰঞ্চ লোকৈৰক্লান্তৈ ৰ্নিৰন্তৰং প্ৰাৰ্থযিতৱ্যম্ ইত্যাশযেন যীশুনা দৃষ্টান্ত একঃ কথিতঃ|
2 saying—A certain judge, there was in a certain city, —having, for God, no reverence, and, for man, no respect.
২কুত্ৰচিন্নগৰে কশ্চিৎ প্ৰাড্ৱিৱাক আসীৎ স ঈশ্ৱৰান্নাবিভেৎ মানুষাংশ্চ নামন্যত|
3 And, a widow, there was, in that city; and she kept coming unto him, saying—Vindicate me from mine adversary!
৩অথ তৎপুৰৱাসিনী কাচিদ্ৱিধৱা তৎসমীপমেত্য ৱিৱাদিনা সহ মম ৱিৱাদং পৰিষ্কুৰ্ৱ্ৱিতি নিৱেদযামাস|
4 And he was unwilling for a time; but, after these things, he said within himself—Although, neither God, I reverence, nor man, I respect,
৪ততঃ স প্ৰাড্ৱিৱাকঃ কিযদ্দিনানি ন তদঙ্গীকৃতৱান্ পশ্চাচ্চিত্তে চিন্তযামাস, যদ্যপীশ্ৱৰান্ন বিভেমি মনুষ্যানপি ন মন্যে
5 Yet, if only because this widow annoyeth me, I will vindicate her, —lest, persistently coming, she wholly wear me out.
৫তথাপ্যেষা ৱিধৱা মাং ক্লিশ্নাতি তস্মাদস্যা ৱিৱাদং পৰিষ্কৰিষ্যামি নোচেৎ সা সদাগত্য মাং ৱ্যগ্ৰং কৰিষ্যতি|
6 And the Lord said—Hear ye what, the unrighteous judge saith; —
৬পশ্চাৎ প্ৰভুৰৱদদ্ অসাৱন্যাযপ্ৰাড্ৱিৱাকো যদাহ তত্ৰ মনো নিধধ্ৱং|
7 And shall, God, in any wise not execute the vindication of his chosen ones, who are crying out to him day and night, although he beareth long with regard to them?
৭ঈশ্ৱৰস্য যে ঽভিৰুচিতলোকা দিৱানিশং প্ৰাৰ্থযন্তে স বহুদিনানি ৱিলম্ব্যাপি তেষাং ৱিৱাদান্ কিং ন পৰিষ্কৰিষ্যতি?
8 I tell you—He will execute their vindication, quickly! nevertheless, though, the Son of Man, do come, will he, after all, find the faith on the earth?
৮যুষ্মানহং ৱদামি ৎৱৰযা পৰিষ্কৰিষ্যতি, কিন্তু যদা মনুষ্যপুত্ৰ আগমিষ্যতি তদা পৃথিৱ্যাং কিমীদৃশং ৱিশ্ৱাসং প্ৰাপ্স্যতি?
9 And he spake, even unto certain who were confident in themselves that they were righteous, and were despising the rest, this parable: —
৯যে স্ৱান্ ধাৰ্ম্মিকান্ জ্ঞাৎৱা পৰান্ তুচ্ছীকুৰ্ৱ্ৱন্তি এতাদৃগ্ভ্যঃ, কিযদ্ভ্য ইমং দৃষ্টান্তং কথযামাস|
10 Two men, went up into the temple to pray, one, a Pharisee, and, the other, a tax-collector.
১০একঃ ফিৰূশ্যপৰঃ কৰসঞ্চাযী দ্ৱাৱিমৌ প্ৰাৰ্থযিতুং মন্দিৰং গতৌ|
11 The Pharisee, taking his stand, these things unto himself was praying: O God! I thank thee, that I am not like the rest of men, —extortioners, unjust, adulterers, or, even as this tax-collector;
১১ততোঽসৌ ফিৰূশ্যেকপাৰ্শ্ৱে তিষ্ঠন্ হে ঈশ্ৱৰ অহমন্যলোকৱৎ লোঠযিতান্যাযী পাৰদাৰিকশ্চ ন ভৱামি অস্য কৰসঞ্চাযিনস্তুল্যশ্চ ন, তস্মাত্ত্ৱাং ধন্যং ৱদামি|
12 I fast twice in the week, I give a tenth of whatsoever things I gain!
১২সপ্তসু দিনেষু দিনদ্ৱযমুপৱসামি সৰ্ৱ্ৱসম্পত্তে ৰ্দশমাংশং দদামি চ, এতৎকথাং কথযন্ প্ৰাৰ্থযামাস|
13 But, the tax-collector, afar off, standing, —would not so much as lift up, his eyes, unto heaven, but kept smiting his own breast saying—O God! be propitiated unto me, the sinner!
১৩কিন্তু স কৰসঞ্চাযি দূৰে তিষ্ঠন্ স্ৱৰ্গং দ্ৰষ্টুং নেচ্ছন্ ৱক্ষসি কৰাঘাতং কুৰ্ৱ্ৱন্ হে ঈশ্ৱৰ পাপিষ্ঠং মাং দযস্ৱ, ইত্থং প্ৰাৰ্থযামাস|
14 I tell you—This one went down justified, unto his house, rather than that one; because, every one who exalteth himself, shall be abased, but, he that abaseth himself, shall be exalted?
১৪যুষ্মানহং ৱদামি, তযোৰ্দ্ৱযো ৰ্মধ্যে কেৱলঃ কৰসঞ্চাযী পুণ্যৱত্ত্ৱেন গণিতো নিজগৃহং জগাম, যতো যঃ কশ্চিৎ স্ৱমুন্নমযতি স নামযিষ্যতে কিন্তু যঃ কশ্চিৎ স্ৱং নমযতি স উন্নমযিষ্যতে|
15 And they were bringing unto him, even the babes, that he might touch, them; but the disciples, seeing it, began to rebuke them.
১৫অথ শিশূনাং গাত্ৰস্পৰ্শাৰ্থং লোকাস্তান্ তস্য সমীপমানিন্যুঃ শিষ্যাস্তদ্ দৃষ্ট্ৱানেতৃন্ তৰ্জযামাসুঃ,
16 But, Jesus, called them near, saying—Suffer, the children, to be coming unto me, and do not hinder them; for, of such, is the kingdom of God.
১৬কিন্তু যীশুস্তানাহূয জগাদ, মন্নিকটম্ আগন্তুং শিশূন্ অনুজানীধ্ৱং তাংশ্চ মা ৱাৰযত; যত ঈশ্ৱৰৰাজ্যাধিকাৰিণ এষাং সদৃশাঃ|
17 Verily I say unto you—Whosoever shall not welcome the kingdom of God, as a child, in nowise shall enter thereinto.
১৭অহং যুষ্মান্ যথাৰ্থং ৱদামি, যো জনঃ শিশোঃ সদৃশো ভূৎৱা ঈশ্ৱৰৰাজ্যং ন গৃহ্লাতি স কেনাপি প্ৰকাৰেণ তৎ প্ৰৱেষ্টুং ন শক্নোতি|
18 And a certain, ruler, questioned him, saying—Good Teacher! by doing what, shall I inherit life age-abiding? (aiōnios g166)
১৮অপৰম্ একোধিপতিস্তং পপ্ৰচ্ছ, হে পৰমগুৰো, অনন্তাযুষঃ প্ৰাপ্তযে মযা কিং কৰ্ত্তৱ্যং? (aiōnios g166)
19 But Jesus said to him—Why, callest thou me, good? None, is good, save one—God.
১৯যীশুৰুৱাচ, মাং কুতঃ পৰমং ৱদসি? ঈশ্ৱৰং ৱিনা কোপি পৰমো ন ভৱতি|
20 The commandments, thou knowest: —Do not commit adultery, Do not commit murder, Do not steal, Do not bear false witness, —Honour thy father and mother,
২০পৰদাৰান্ মা গচ্ছ, নৰং মা জহি, মা চোৰয, মিথ্যাসাক্ষ্যং মা দেহি, মাতৰং পিতৰঞ্চ সংমন্যস্ৱ, এতা যা আজ্ঞাঃ সন্তি তাস্ত্ৱং জানাসি|
21 And, he, said—All these things, have I kept from my youth.
২১তদা স উৱাচ, বাল্যকালাৎ সৰ্ৱ্ৱা এতা আচৰামি|
22 And Jesus, hearing, said unto him—Yet one thing, unto thee, is lacking: Whatsoever thou hast, sell, and distribute unto the destitute, —and thou shalt have treasure in [the] heavens; and come! be following me.
২২ইতি কথাং শ্ৰুৎৱা যীশুস্তমৱদৎ, তথাপি তৱৈকং কৰ্ম্ম ন্যূনমাস্তে, নিজং সৰ্ৱ্ৱস্ৱং ৱিক্ৰীয দৰিদ্ৰেভ্যো ৱিতৰ, তস্মাৎ স্ৱৰ্গে ধনং প্ৰাপ্স্যসি; তত আগত্য মমানুগামী ভৱ|
23 But, he, hearing these things, became, encompassed with grief; for he was rich exceedingly.
২৩কিন্ত্ৱেতাং কথাং শ্ৰুৎৱা সোধিপতিঃ শুশোচ, যতস্তস্য বহুধনমাসীৎ|
24 And Jesus, beholding him, said—With what difficulty, shall, they who have money, enter, into the kingdom of God.
২৪তদা যীশুস্তমতিশোকান্ৱিতং দৃষ্ট্ৱা জগাদ, ধনৱতাম্ ঈশ্ৱৰৰাজ্যপ্ৰৱেশঃ কীদৃগ্ দুষ্কৰঃ|
25 For it is, easier, for a camel, to enter, through the eye of a needle, than for, a rich man, to enter, into the kingdom of God.
২৫ঈশ্ৱৰৰাজ্যে ধনিনঃ প্ৰৱেশাৎ সূচেশ্ছিদ্ৰেণ মহাঙ্গস্য গমনাগমনে সুকৰে|
26 And they who heard said—Who, then, can be saved?
২৬শ্ৰোতাৰঃ পপ্ৰচ্ছুস্তৰ্হি কেন পৰিত্ৰাণং প্ৰাপ্স্যতে?
27 And, he, said—The things impossible with men, are, possible with God.
২৭স উক্তৱান্, যন্ মানুষেণাশক্যং তদ্ ঈশ্ৱৰেণ শক্যং|
28 And Peter said—Lo! we, have left our own possessions, and followed thee!
২৮তদা পিতৰ উৱাচ, পশ্য ৱযং সৰ্ৱ্ৱস্ৱং পৰিত্যজ্য তৱ পশ্চাদ্গামিনোঽভৱাম|
29 And, he, said unto them—Verily, I say unto you—No one, is there, who hath left—house, or wife, or brethren, or parents, or children, —for the sake of the kingdom of God;
২৯ততঃ স উৱাচ, যুষ্মানহং যথাৰ্থং ৱদামি, ঈশ্ৱৰৰাজ্যাৰ্থং গৃহং পিতৰৌ ভ্ৰাতৃগণং জাযাং সন্তানাংশ্চ ত্যক্তৱা
31 And, taking aside the twelve, he said unto them—Lo! we are going up unto Jerusalem, and all the things will be finished, which have been written through means of the prophets, respecting the Son of Man;
৩১অনন্তৰং স দ্ৱাদশশিষ্যানাহূয বভাষে, পশ্যত ৱযং যিৰূশালম্নগৰং যামঃ, তস্মাৎ মনুষ্যপুত্ৰে ভৱিষ্যদ্ৱাদিভিৰুক্তং যদস্তি তদনুৰূপং তং প্ৰতি ঘটিষ্যতে;
32 For he will be delivered up unto the nations, and be mocked, and insulted, and spit upon, —
৩২ৱস্তুতস্তু সোঽন্যদেশীযানাং হস্তেষু সমৰ্পযিষ্যতে, তে তমুপহসিষ্যন্তি, অন্যাযমাচৰিষ্যন্তি তদ্ৱপুষি নিষ্ঠীৱং নিক্ষেপ্স্যন্তি, কশাভিঃ প্ৰহৃত্য তং হনিষ্যন্তি চ,
33 and, having scourged him, they will slay him, and, on the third day, will, he, arise.
৩৩কিন্তু তৃতীযদিনে স শ্মশানাদ্ উত্থাস্যতি|
34 And, they, not one of these things, understood, and this saying was hidden from them, and the could not comprehend the things spoken.
৩৪এতস্যাঃ কথাযা অভিপ্ৰাযং কিঞ্চিদপি তে বোদ্ধুং ন শেকুঃ তেষাং নিকটেঽস্পষ্টতৱাৎ তস্যৈতাসাং কথানাম্ আশযং তে জ্ঞাতুং ন শেকুশ্চ|
35 And it came to pass, as he was drawing near unto Jericho, a certain blind man, was sitting beside the road, begging.
৩৫অথ তস্মিন্ যিৰীহোঃ পুৰস্যান্তিকং প্ৰাপ্তে কশ্চিদন্ধঃ পথঃ পাৰ্শ্ৱ উপৱিশ্য ভিক্ষাম্ অকৰোৎ
36 And. hearkening unto a multitude moving along, he enquired, what this, might be.
৩৬স লোকসমূহস্য গমনশব্দং শ্ৰুৎৱা তৎকাৰণং পৃষ্টৱান্|
37 And they told him—Jesus of Nazareth, is passing by!
৩৭নাসৰতীযযীশুৰ্যাতীতি লোকৈৰুক্তে স উচ্চৈৰ্ৱক্তুমাৰেভে,
38 And he cried aloud, saying—Jesus, son of David! have mercy upon me!
৩৮হে দাযূদঃ সন্তান যীশো মাং দযস্ৱ|
39 And, they that were going before, began to rebuke him, that he might hold his peace. But, he, by so much the more, was crying out—O Son of David! have mercy upon me!
৩৯ততোগ্ৰগামিনস্তং মৌনী তিষ্ঠেতি তৰ্জযামাসুঃ কিন্তু স পুনাৰুৱন্ উৱাচ, হে দাযূদঃ সন্তান মাং দযস্ৱ|
40 And, standing still, Jesus commanded him to be led unto him; and, when he had drawn near, he questioned him—
৪০তদা যীশুঃ স্থগিতো ভূৎৱা স্ৱান্তিকে তমানেতুম্ আদিদেশ|
41 What desirest thou, I should do unto thee? And, he, said—Lord! …that I may recover sight!
৪১ততঃ স তস্যান্তিকম্ আগমৎ, তদা স তং পপ্ৰচ্ছ, ৎৱং কিমিচ্ছসি? ৎৱদৰ্থমহং কিং কৰিষ্যামি? স উক্তৱান্, হে প্ৰভোঽহং দ্ৰষ্টুং লভৈ|
42 And, Jesus, said unto him—Recover sight! Thy faith, hath saved thee.
৪২তদা যীশুৰুৱাচ, দৃষ্টিশক্তিং গৃহাণ তৱ প্ৰত্যযস্ত্ৱাং স্ৱস্থং কৃতৱান্|
43 And, instantly, he recovered sight, and began to follow him, glorifying God. And, all the people, beholding, gave praise unto God.
৪৩ততস্তৎক্ষণাৎ তস্য চক্ষুষী প্ৰসন্নে; তস্মাৎ স ঈশ্ৱৰং ধন্যং ৱদন্ তৎপশ্চাদ্ যযৌ, তদালোক্য সৰ্ৱ্ৱে লোকা ঈশ্ৱৰং প্ৰশংসিতুম্ আৰেভিৰে|
