Luke 16
1 And he went on to say, unto his disciples also, —There was, a certain rich man, who had a steward, and, the same, was accused to him as squandering his goods.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋਨ੍ਯਾਮੇਕਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਾਮਾਸ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਧਨਵਤੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ੇ ਸਮ੍ਪੱਤੇਰਪਵ੍ਯਯੇ(ਅ)ਪਵਾਦਿਤੇ ਸਤਿ
2 And, accosting him, he said unto him—What is this I hear of thee? Render the account of thy stewardship, for thou canst no longer be steward.
ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਮ੍ ਆਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਤ੍ਵਯਿ ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਮਿ ਸਾ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ? ਤ੍ਵੰ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਗਣਨਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ਪਦੇ ਤ੍ਵੰ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਸਿ|
3 And the steward said within himself—What shall I do, because my lord taketh away the stewardship from me? Dig, I cannot: to beg, I am ashamed.
ਤਦਾ ਸ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ੋ ਮਨਸਾ ਚਿਨ੍ਤਯਾਮਾਸ, ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯਦਿ ਮਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ਪਦਾਦ੍ ਭ੍ਰੰਸ਼ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯੇ(ਅ)ਹੰ? ਮ੍ਰੁʼਦੰ ਖਨਿਤੁੰ ਮਮ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਨਾਸ੍ਤਿ ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਞ੍ਚ ਲੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇ(ਅ)ਹੰ|
4 I know what I will do, that, when I am removed out of the stewardship, they may welcome me into their own houses.
ਅਤਏਵ ਮਯਿ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ਪਦਾਤ੍ ਚ੍ਯੁਤੇ ਸਤਿ ਯਥਾ ਲੋਕਾ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯੰ ਦਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਮਯਾ ਕਰਣੀਯੰ ਤਨ੍ ਨਿਰ੍ਣੀਯਤੇ|
5 And, calling unto him each one of the debtors of his own lord, he was saying unto the first, —How much owest thou my lord?
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਸ੍ਵਪ੍ਰਭੋਰੇਕੈਕਮ੍ ਅਧਮਰ੍ਣਮ੍ ਆਹੂਯ ਪ੍ਰਥਮੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਤ੍ਵੱਤੋ ਮੇ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਕਤਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਮ੍?
6 And, he, said—A hundred baths of oil. And, he, said unto him—Kindly take thine accounts, and, sitting down, make haste and write—Fifty!
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਏਕਸ਼ਤਾਢਕਤੈਲਾਨਿ; ਤਦਾ ਗ੍ਰੁʼਹਕਾਰ੍ੱਯਾਧੀਸ਼ਃ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਤਵ ਪਤ੍ਰਮਾਨੀਯ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ਤੰ ਲਿਖ|
7 After that, unto another, he said—And how much owest, thou? And, he, said—A hundred homers of wheat. He saith unto him—Kindly take thine accounts, and write—Eighty!
ਪਸ਼੍ਚਾਦਨ੍ਯਮੇਕੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਤ੍ਵੱਤੋ ਮੇ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਕਤਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਮ੍? ਤਤਃ ਸੋਵਾਦੀਦ੍ ਏਕਸ਼ਤਾਢਕਗੋਧੂਮਾਃ; ਤਦਾ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਤਵ ਪਤ੍ਰਮਾਨੀਯ ਅਸ਼ੀਤਿੰ ਲਿਖ|
8 And the lord praised the unrighteous steward, in that with forethought he acted: —Because, the sons of this age, have more forethought than the sons of light, respecting their own generation. (aiōn g165)
ਤੇਨੈਵ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਮਯਥਾਰ੍ਥਕ੍ਰੁʼਤਮ੍ ਅਧੀਸ਼ੰ ਤਦ੍ਬੁੱਧਿਨੈਪੁਣ੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ਼ਸ਼ੰਸ; ਇੱਥੰ ਦੀਪ੍ਤਿਰੂਪਸਨ੍ਤਾਨੇਭ੍ਯ ਏਤਤ੍ਸੰਸਾਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਕਾਲੇ(ਅ)ਧਿਕਬੁੱਧਿਮਨ੍ਤੋ ਭਵਨ੍ਤਿ| (aiōn g165)
9 And, I, unto you, say—For yourselves, make ye friends, with the unjust Riches, in order that, as soon as it shall fail, they may welcome you into the age-abiding tents. (aiōnios g166)
ਅਤੋ ਵਦਾਮਿ ਯੂਯਮਪ੍ਯਯਥਾਰ੍ਥੇਨ ਧਨੇਨ ਮਿਤ੍ਰਾਣਿ ਲਭਧ੍ਵੰ ਤਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪਦਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੇਸ਼਼੍ਵਪਿ ਤਾਨਿ ਚਿਰਕਾਲਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯੰ ਦਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ| (aiōnios g166)
10 The faithful in least, in much also, is, faithful, and, he that in least is unrighteous, in much also, is, unrighteous.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੇ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵਤਿ ਸ ਮਹਤਿ ਕਾਰ੍ੱਯੇਪਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੇ ਕਾਰ੍ੱਯੇ(ਅ)ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵਤਿ ਸ ਮਹਤਿ ਕਾਰ੍ੱਯੇਪ੍ਯਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|
11 If therefore, in the unjust Riches ye proved unfaithful, the true, who, unto you, will entrust?
ਅਤਏਵ ਅਯਥਾਰ੍ਥੇਨ ਧਨੇਨ ਯਦਿ ਯੂਯਮਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਾ ਜਾਤਾਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸਤ੍ਯੰ ਧਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਕਃ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
12 And, if, in what was another’s, ye proved unfaithful, your own, who will give unto you?
ਯਦਿ ਚ ਪਰਧਨੇਨ ਯੂਯਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਾ ਭਵਥ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਕੀਯਧਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕੋ ਦਾਸ੍ਯਤਿ?
13 No domestic, can, unto two masters, be in service; for either, the one, he will hate, and, the other, love, or, unto the one, he will hold, and, the other, despise: Ye cannot, unto God, be in service, and unto Riches.
ਕੋਪਿ ਦਾਸ ਉਭੌ ਪ੍ਰਭੂ ਸੇਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਯਤ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੋ(ਅ)ਨ੍ਯਸ੍ਮਿੰਨਪ੍ਰੀਯਤੇ ਯਦ੍ਵਾ ਏਕੰ ਜਨੰ ਸਮਾਦ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਦਨ੍ਯੰ ਤੁੱਛੀਕਰੋਤਿ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੂਯਮਪਿ ਧਨੇਸ਼੍ਵਰੌ ਸੇਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ|
14 Now the Pharisees, who were, lovers of money, were hearing all these things, and were openly sneering at him.
ਤਦੈਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾਃ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਲੋਭਿਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ|
15 And he said unto them—Ye, are they who justify themselves before men, but, God, knoweth your hearts; because, that which amongst men is lofty, is an abomination before God.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਨਿਕਟੇ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਯਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨੀਸ਼੍ਵਰੋ ਜਾਨਾਤਿ, ਯਤ੍ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ੍ਯੰ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਘ੍ਰੁʼਣ੍ਯੰ|
16 The law and the prophets, were until John, —from that time, the good news of the kingdom of God, is being proclaimed, and, everyone, thereinto, is forcing his way.
ਯੋਹਨ ਆਗਮਨਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਲੇਖਨਾਨਿ ਚਾਸਨ੍ ਤਤਃ ਪ੍ਰਭ੍ਰੁʼਤਿ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦਃ ਪ੍ਰਚਰਤਿ, ਏਕੈਕੋ ਲੋਕਸ੍ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੰ ਯਤ੍ਨੇਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਚ|
17 But it is, easier, for heaven and earth to pass away, than that, of the law, one little point, should fail.
ਵਰੰ ਨਭਸਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਲੋਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਥਾਪਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਏਕਬਿਨ੍ਦੋਰਪਿ ਲੋਪੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
18 Every one divorcing his wife and marrying another, committeth adultery; and, he that marrieth a woman divorced from a husband, committeth adultery.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵੀਯਾਂ ਭਾਰ੍ੱਯਾਂ ਵਿਹਾਯ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਮਨ੍ਯਾਂ ਵਿਵਹਤਿ ਸ ਪਰਦਾਰਾਨ੍ ਗੱਛਤਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਤਾ ਤ੍ਯਕ੍ਤਾਂ ਨਾਰੀਂ ਵਿਵਹਤਿ ਸੋਪਿ ਪਰਦਾਰਾਨ ਗੱਛਤਿ|
19 Now, a certain man, was rich, and he used to clothe himself with purple and fine linen, making merry day by day, brilliantly.
ਏਕੋ ਧਨੀ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਃ ਸ਼ੁਕ੍ਲਾਨਿ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਾਣਿ ਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਰ੍ੱਯਦਧਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਪਰਿਤੋਸ਼਼ਰੂਪੇਣਾਭੁੰਕ੍ਤਾਪਿਵੱਚ|
20 And, a certain beggar, by name Lazarus, used to be cast near his gate, full of sores,
ਸਰ੍ੱਵਾਙ੍ਗੇ ਕ੍ਸ਼਼ਤਯੁਕ੍ਤ ਇਲਿਯਾਸਰਨਾਮਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦਰਿਦ੍ਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਧਨਵਤੋ ਭੋਜਨਪਾਤ੍ਰਾਤ੍ ਪਤਿਤਮ੍ ਉੱਛਿਸ਼਼੍ਟੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਵਾਰੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍;
21 and to long to be fed from the crumbs that fell from the table of the rich man: nay! even, the dogs, used to come and lick his sores.
ਅਥ ਸ਼੍ਵਾਨ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਤਾਨ੍ਯਲਿਹਨ੍|
22 And it came to pass that the beggar died, and was carried away by the messengers, into the bosom of Abraham. And, the rich man also, died, and was buried.
ਕਿਯਤ੍ਕਾਲਾਤ੍ਪਰੰ ਸ ਦਰਿਦ੍ਰਃ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੌ; ਤਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਸ੍ਤੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਕ੍ਰੋਡ ਉਪਵੇਸ਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
23 And, in hades, lifting up his eyes, being in torments, he seeth Abraham afar off, and Lazarus in his bosom. (Hadēs g86)
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਧਨਵਾਨਪਿ ਮਮਾਰ, ਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਸ਼੍ਚ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਰਲੋਕੇ ਸ ਵੇਦਨਾਕੁਲਃ ਸਨ੍ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵਾਂ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਬਹੁਦੂਰਾਦ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੰ ਤਤ੍ਕ੍ਰੋਡ ਇਲਿਯਾਸਰਞ੍ਚ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਰੁਵੰਨੁਵਾਚ; (Hadēs g86)
24 And, he, calling out, said—Father Abraham! have mercy upon me, and send Lazarus, that he may dip the tip of his finger in water, and cool my tongue, —because I am in anguish in this flame.
ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਅਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਅਙ੍ਗੁਲ੍ਯਗ੍ਰਭਾਗੰ ਜਲੇ ਮੱਜਯਿਤ੍ਵਾ ਮਮ ਜਿਹ੍ਵਾਂ ਸ਼ੀਤਲਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇਲਿਯਾਸਰੰ ਪ੍ਰੇਰਯ, ਯਤੋ ਵਹ੍ਨਿਸ਼ਿਖਾਤੋਹੰ ਵ੍ਯਥਿਤੋਸ੍ਮਿ|
25 But Abraham said—Child! remember—That thou didst duly received thy good things in thy life, and, Lazarus, in like manner, the evil things; but, now, here, he is comforted, and, thou, art in anguish.
ਤਦਾ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ ਤ੍ਵੰ ਜੀਵਨ੍ ਸਮ੍ਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਇਲਿਯਾਸਰਸ੍ਤੁ ਵਿਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਏਤਤ੍ ਸ੍ਮਰ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਤਸ੍ਯ ਸੁਖੰ ਤਵ ਚ ਦੁਃਖੰ ਭਵਤਿ|
26 And, besides all these things, betwixt us and you, a great chasm, hath been fixed, —so that, they who might wish to cross over from hence unto you, should not be able, nor any, from thence unto us, be crossing over.
ਅਪਰਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਞ੍ਚ ਸ੍ਥਾਨਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਮਹਦ੍ਵਿੱਛੇਦੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ ਤਤ ਏਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਸ੍ਯ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਤੁੰ ਯਦ੍ਵਾ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਸ੍ਯ ਲੋਕਾ ਏਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮਾਯਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ|
27 But he said—I request thee then, father, that thou wouldst send him unto my father’s house, —
ਤਦਾ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪਿਤਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵਾਂ ਨਿਵੇਦਯਾਮਿ ਮਮ ਪਿਤੁ ਰ੍ਗੇਹੇ ਯੇ ਮਮ ਪਞ੍ਚ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਨ੍ਤਿ
28 for I have five brethren; —that he may solemnly testify unto them, lest, they also, come into this place of torment.
ਤੇ ਯਥੈਤਦ੍ ਯਾਤਨਾਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਥਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਦਾਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪਮ੍ ਇਲਿਯਾਸਰੰ ਪ੍ਰੇਰਯ|
29 But Abraham saith—They have Moses and the Prophets: Let them hearken unto them.
ਤਤ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਉਵਾਚ, ਮੂਸਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਞ੍ਚ ਪੁਸ੍ਤਕਾਨਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਟੇ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇ ਤਦ੍ਵਚਨਾਨਿ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤਾਂ|
30 But, he, said—Nay! father Abraham, but, if one, from the dead, should go unto them, they would repent.
ਤਦਾ ਸ ਨਿਵੇਦਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪਿਤਰ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਨ ਤਥਾ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਂ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੰ ਯਾਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇ ਮਨਾਂਸਿ ਵ੍ਯਾਘੋਟਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
31 But he said unto him—If, unto Moses and the Prophets, they do not hearken, neither, if one, from among the dead, should arise, would they be persuaded.
ਤਤ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਜਗਾਦ, ਤੇ ਯਦਿ ਮੂਸਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਞ੍ਚ ਵਚਨਾਨਿ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਂ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਉੱਥਿਤੇਪਿ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਨ ਮੰਸ੍ਯਨ੍ਤੇ|
