Luke 12
1 Amongst which things, when the ten thousands of the multitude were gathered together, so that they were treading one upon another, he began to be saying, unto his disciples, first—Be keeping yourselves free from the leaven of the Pharisees, the which is, hypocrisy.
ตทานีํ โลกา: สหสฺรํ สหสฺรมฺ อาคตฺย สมุปสฺถิตาสฺตต เอไกโก 'เนฺยษามุปริ ปติตุมฺ อุปจกฺรเม; ตทา ยีศุ: ศิษฺยานฺ พภาเษ, ยูยํ ผิรูศินำ กิณฺวรูปกาปเฏฺย วิเศเษณ สาวธานาสฺติษฺฐตฯ
2 But, nothing, hath been, covered up, which shall not be uncovered, and hidden, which shall not be made known.
ยโต ยนฺน ปฺรกาศยิษฺยเต ตทาจฺฉนฺนํ วสฺตุ กิมปิ นาสฺติ; ตถา ยนฺน ชฺญาสฺยเต ตทฺ คุปฺตํ วสฺตุ กิมปิ นาสฺติฯ
3 Because, as many things as, in the darkness, ye have said, in the light, shall be heard; and, what to the ear ye spake, in the chambers, shall be proclaimed on the housetops.
อนฺธกาเร ติษฺฐนโต ยา: กถา อกถยต ตา: สรฺวฺวา: กถา ทีปฺเตา โศฺรษฺยนฺเต นิรฺชเน กรฺเณ จ ยทกถยต คฺฤหปฺฤษฺฐาตฺ ตตฺ ปฺรจารยิษฺยเตฯ
4 And I say unto you, my friends—Do not be put in fear of them who kill the body, and, after these things, have nothing more uncommon which they can do.
เห พนฺธโว ยุษฺมานหํ วทามิ, เย ศรีรสฺย นาศํ วินา กิมปฺยปรํ กรฺตฺตุํ น ศกฺรุวนฺติ เตโภฺย มา ไภษฺฏฯ
5 But I will suggest to you, whom ye should fear—Fear him who, after killing, hath authority to cast into gehenna, —Yea, I say unto you—Him, fear ye. (Geenna g1067)
ตรฺหิ กสฺมาทฺ เภตวฺยมฺ อิตฺยหํ วทามิ, ย: ศรีรํ นาศยิตฺวา นรกํ นิกฺเษปฺตุํ ศกฺโนติ ตสฺมาเทว ภยํ กุรุต, ปุนรปิ วทามิ ตสฺมาเทว ภยํ กุรุตฯ (Geenna g1067)
6 Are not, five sparrows, sold for two farthings? and, not one from among them, hath been forgotten before God.
ปญฺจ จฏกปกฺษิณ: กึ ทฺวาภฺยำ ตามฺรขณฺฑาภฺยำ น วิกฺรียนฺเต? ตถาปีศฺวรเสฺตษามฺ เอกมปิ น วิสฺมรติฯ
7 But, even the hairs of your head, have all been numbered: Be not afraid: many sparrows, ye excel.
ยุษฺมากํ ศิร: เกศา อปิ คณิตา: สนฺติ ตสฺมาตฺ มา วิภีต พหุจฏกปกฺษิโภฺยปิ ยูยํ พหุมูลฺยา: ฯ
8 And I say unto you—Whosoever shall confess me before men, even the Son of Man, will confess him, before the messengers of God;
อปรํ ยุษฺมภฺยํ กถยามิ ย: กศฺจินฺ มานุษาณำ สากฺษานฺ มำ สฺวีกโรติ มนุษฺยปุตฺร อีศฺวรทูตานำ สากฺษาตฺ ตํ สฺวีกริษฺยติฯ
9 But, he who denied me before men, shall be denied before the messengers of God.
กินฺตุ ย: กศฺจินฺมานุษาณำ สากฺษานฺมามฺ อสฺวีกโรติ ตมฺ อีศฺวรสฺย ทูตานำ สากฺษาทฺ อหมฺ อสฺวีกริษฺยามิฯ
10 And, whosoever shall say a word against the Son of Man, it shall be forgiven him; but, unto him who, against the Holy Spirit, speaketh profanely, it shall not be forgiven.
อนฺยจฺจ ย: กศฺจินฺ มนุชสุตสฺย นินฺทาภาเวน กาญฺจิตฺ กถำ กถยติ ตสฺย ตตฺปาปสฺย โมจนํ ภวิษฺยติ กินฺตุ ยทิ กศฺจิตฺ ปวิตฺรมฺ อาตฺมานํ นินฺทติ ตรฺหิ ตสฺย ตตฺปาปสฺย โมจนํ น ภวิษฺยติฯ
11 But, whensoever they shall be bringing you in before the synagogues, and the rulers, and the authorities, do not be anxious how, [or what] ye shall answer, or what ye shall say;
ยทา โลกา ยุษฺมานฺ ภชนเคหํ วิจารกรฺตฺฤราชฺยกรฺตฺฤณำ สมฺมุขญฺจ เนษฺยนฺติ ตทา เกน ปฺรกาเรณ กิมุตฺตรํ วทิษฺยถ กึ กถยิษฺยถ เจตฺยตฺร มา จินฺตยต;
12 For, the Holy Spirit, shall teach you, in that very hour, what ye ought to say.
ยโต ยุษฺมาภิรฺยทฺ ยทฺ วกฺตวฺยํ ตตฺ ตสฺมินฺ สมเยอว ปวิตฺร อาตฺมา ยุษฺมานฺ ศิกฺษยิษฺยติฯ
13 And one from amongst the multitude said unto him—Teacher! bid my brother divide with me the inheritance.
ตต: ปรํ ชนตามธฺยสฺถ: กศฺจิชฺชนสฺตํ ชคาท เห คุโร มยา สห ไปตฺฤกํ ธนํ วิภกฺตุํ มม ภฺราตรมาชฺญาปยตุ ภวานฺฯ
14 But, he, said unto him—Man! who hath appointed me a judge or divider over you?
กินฺตุ ส ตมวทตฺ เห มนุษฺย ยุวโย รฺวิจารํ วิภาคญฺจ กรฺตฺตุํ มำ โก นิยุกฺตวานฺ?
15 And he said unto them—Mind and be guarding yourselves from all covetousness; for not, in one’s abundance, doth his life spring out of his possessions.
อนนฺตรํ ส โลกานวทตฺ โลเภ สาวธานา: สตรฺกาศฺจ ติษฺฐต, ยโต พหุสมฺปตฺติปฺราปฺตฺยา มนุษฺยสฺยายุ รฺน ภวติฯ
16 And he spake a parable unto them, saying—A certain rich man’s estate, bare well.
ปศฺจาทฺ ทฺฤษฺฏานฺตกถามุตฺถาปฺย กถยามาส, เอกสฺย ธนิโน ภูเมา พหูนิ ศสฺยานิ ชาตานิฯ
17 And he began to deliberate within himself, saying—What shall I do? because I have not where I can gather my fruits.
ตต: ส มนสา จินฺตยิตฺวา กถยามฺพภูว มไมตานิ สมุตฺปนฺนานิ ทฺรวฺยาณิ สฺถาปยิตุํ สฺถานํ นาสฺติ กึ กริษฺยามิ?
18 And he said—This, will I do, —I will pull down my barns, and, greater ones, build, and gather, there, all my wheat and good things;
ตโตวททฺ อิตฺถํ กริษฺยามิ, มม สรฺวฺวภาณฺฑาคาราณิ ภงฺกฺตฺวา พฺฤหทฺภาณฺฑาคาราณิ นิรฺมฺมาย ตนฺมเธฺย สรฺวฺวผลานิ ทฺรวฺยาณิ จ สฺถาปยิษฺยามิฯ
19 and will say to my soul—Soul! thou hast many good things [lying by for many years: be taking thy rest, eat, drink, ] be making merry!
อปรํ นิชมโน วทิษฺยามิ, เห มโน พหุวตฺสรารฺถํ นานาทฺรวฺยาณิ สญฺจิตานิ สนฺติ วิศฺรามํ กุรุ ภุกฺตฺวา ปีตฺวา เกาตุกญฺจ กุรุฯ กินฺตฺวีศฺวรสฺตมฺ อวทตฺ,
20 But God said unto him—Simple one! on this very night, they are asking, thy soul, from thee; The things, then, which thou hast prepared, whose shall they be?
เร นิรฺโพธ อทฺย ราเตฺรา ตว ปฺราณาสฺตฺวตฺโต เนษฺยนฺเต ตต เอตานิ ยานิ ทฺรวฺยาณิ ตฺวยาสาทิตานิ ตานิ กสฺย ภวิษฺยนฺติ?
21 [So, is he that is laying up treasure for himself, and is not rich, towards God.]
อเตอว ย: กศฺจิทฺ อีศฺวรสฺย สมีเป ธนสญฺจยมกฺฤตฺวา เกวลํ สฺวนิกเฏ สญฺจยํ กโรติ โสปิ ตาทฺฤศ: ฯ
22 And he said unto his disciples—For this cause, I say unto you, —Be not anxious for the life, what ye shall eat, nor yet for [your] body, what ye shall put on;
อถ ส ศิเษฺยภฺย: กถยามาส, ยุษฺมานหํ วทามิ, กึ ขาทิษฺยาม: ? กึ ปริธาสฺยาม: ? อิตฺยุกฺตฺวา ชีวนสฺย ศรีรสฺย จารฺถํ จินฺตำ มา การฺษฺฏฯ
23 For, the life, is more, than the food, and, the body, than, the clothing.
ภกฺษฺยาชฺชีวนํ ภูษณาจฺฉรีรญฺจ เศฺรษฺฐํ ภวติฯ
24 Consider well the ravens—That they sow nor, neither do they reap, which have neither chamber nor barn, —and, God, feedeth, them! By how much do, ye, excel, the birds?
กากปกฺษิณำ การฺยฺยํ วิจารยต, เต น วปนฺติ ศสฺยานิ จ น ฉินฺทนฺติ, เตษำ ภาณฺฑาคาราณิ น สนฺติ โกษาศฺจ น สนฺติ, ตถาปีศฺวรเสฺตโภฺย ภกฺษฺยาณิ ททาติ, ยูยํ ปกฺษิภฺย: เศฺรษฺฐตรา น กึ?
25 And, who from among you, though anxious, can, unto his stature, add a cubit?
อปรญฺจ ภาวยิตฺวา นิชายุษ: กฺษณมาตฺรํ วรฺทฺธยิตุํ ศกฺโนติ, เอตาทฺฤโศ ลาโก ยุษฺมากํ มเธฺย โกสฺติ?
26 If then, not even the least thing, ye can do, why, concerning the rest, are ye anxious?
อเตอว กฺษุทฺรํ การฺยฺยํ สาธยิตุมฺ อสมรฺถา ยูยมฺ อนฺยสฺมินฺ การฺเยฺย กุโต ภาวยถ?
27 Consider well the lilies, how they grow: they toil not, neither do they spin, and yet I say unto you—Not even Solomon, in all his glory, was arrayed like one of these.
อนฺยจฺจ กามฺปิลปุษฺปํ กถํ วรฺทฺธเต ตทาปิ วิจารยต, ตตฺ กญฺจน ศฺรมํ น กโรติ ตนฺตูํศฺจ น ชนยติ กินฺตุ ยุษฺมภฺยํ ยถารฺถํ กถยามิ สุเลมานฺ พไหฺวศฺวรฺยฺยานฺวิโตปิ ปุษฺปสฺยาสฺย สทฺฤโศ วิภูษิโต นาสีตฺฯ
28 But, if God thus adorneth, the grass, which is, in a field, to-day, and, to-morrow, into an oven, is cast, how much rather you, O little-of-faith?
อทฺย เกฺษเตฺร วรฺตฺตมานํ ศฺวศฺจูลฺลฺยำ เกฺษปฺสฺยมานํ ยตฺ ตฺฤณํ, ตไสฺม ยทีศฺวร อิตฺถํ ภูษยติ ตรฺหิ เห อลฺปปฺรตฺยยิโน ยุษฺมาน กึ น ปริธาปยิษฺยติ?
29 Ye, therefore, be not seeking what ye shall eat and what ye shall drink, and be not held in suspense;
อเตอว กึ ขาทิษฺยาม: ? กึ ปริธาสฺยาม: ? เอตทรฺถํ มา เจษฺฏธฺวํ มา สํทิคฺธฺวญฺจฯ
30 For, after all these things, do, the nations of the world, seek, —but, your Father, knoweth that ye need these things.
ชคโต เทวารฺจฺจกา เอตานิ สรฺวฺวาณิ เจษฺฏนเต; เอษุ วสฺตุษุ ยุษฺมากํ ปฺรโยชนมาเสฺต อิติ ยุษฺมากํ ปิตา ชานาติฯ
31 Notwithstanding, be seeking his kingdom, —and, these things, shall be added unto you.
อเตอเวศฺวรสฺย ราชฺยารฺถํ สเจษฺฏา ภวต ตถา กฺฤเต สรฺวฺวาเณฺยตานิ ทฺรวฺยาณิ ยุษฺมภฺยํ ปฺรทายิษฺยนฺเตฯ
32 Be not afraid, the dear little flock! for your Father delighteth to give you, the kingdom.
เห กฺษุทฺรเมษวฺรช ยูยํ มา ไภษฺฏ ยุษฺมภฺยํ ราชฺยํ ทาตุํ ยุษฺมากํ ปิตุ: สมฺมติรสฺติฯ
33 Sell your possessions, and give alms, make for yourselves purses that wax not old, —treasure unfailing, in the heavens, where, thief, doth not draw near, and, moth, doth not spoil.
อเตอว ยุษฺมากํ ยา ยา สมฺปตฺติรสฺติ ตำ ตำ วิกฺรีย วิตรต, ยตฺ สฺถานํ เจารา นาคจฺฉนฺติ, กีฏาศฺจ น กฺษายยนฺติ ตาทฺฤเศ สฺวรฺเค นิชารฺถมฺ อชเร สมฺปุฏเก 'กฺษยํ ธนํ สญฺจินุต จ;
34 For, where your treasure is, there, will your heart he also.
ยโต ยตฺร ยุษฺมากํ ธนํ วรฺตฺตเต ตเตฺรว ยุษฺมากํ มน: ฯ
35 Let your loins be girded, and your lamps burning,
อปรญฺจ ยูยํ ปฺรทีปํ ชฺวาลยิตฺวา พทฺธกฏยสฺติษฺฐต;
36 And, ye yourselves, like unto men awaiting their own lord, once he may break up out of the marriage-feast, —that, when he cometh and knocketh, straightway, they may open unto him.
ปฺรภุ รฺวิวาหาทาคตฺย ยไทว ทฺวารมาหนฺติ ตไทว ทฺวารํ โมจยิตุํ ยถา ภฺฤตฺยา อเปกฺษฺย ติษฺฐนฺติ ตถา ยูยมปิ ติษฺฐตฯ
37 Happy those servants, whom the lord, when he cometh, shall find watching! Verily, I say unto you—he will gird himself, and make them recline, and, coming near, will minister unto them.
ยต: ปฺรภุราคตฺย ยานฺ ทาสานฺ สเจตนานฺ ติษฺฐโต ทฺรกฺษฺยติ เตอว ธนฺยา: ; อหํ ยุษฺมานฺ ยถารฺถํ วทามิ ปฺรภุสฺตานฺ โภชนารฺถมฺ อุปเวศฺย สฺวยํ พทฺธกฏิ: สมีปเมตฺย ปริเวษยิษฺยติฯ
38 And, if, in the second, or if, in the third, watch, he come and find, thus, happy, are, they!
ยทิ ทฺวิตีเย ตฺฤตีเย วา ปฺรหเร สมาคตฺย ตไถว ปศฺยติ, ตรฺหิ เตอว ทาสา ธนฺยา: ฯ
39 But, of this, be taking note—Had the householder known, in what hour the thief was coming, he would have watched, and not suffered his house, to be digged through.
อปรญฺจ กสฺมินฺ กฺษเณ เจารา อาคมิษฺยนฺติ อิติ ยทิ คฺฤหปติ รฺชฺญาตุํ ศกฺโนติ ตทาวศฺยํ ชาคฺรนฺ นิชคฺฤเห สนฺธึ กรฺตฺตยิตุํ วารยติ ยูยเมตทฺ วิตฺตฯ
40 Ye, therefore, be getting ready, because, in what hour ye are not thinking, The Son of Man cometh!
อเตอว ยูยมปิ สชฺชมานาสฺติษฺฐต ยโต ยสฺมินฺ กฺษเณ ตํ นาเปฺรกฺษเธฺว ตสฺมินฺเนว กฺษเณ มนุษฺยปุตฺร อาคมิษฺยติฯ
41 But Peter said—Lord! unto us, this parable, speakest thou? or, even unto all?
ตทา ปิตร: ปปฺรจฺฉ, เห ปฺรโภ ภวานฺ กิมสฺมานฺ อุทฺทิศฺย กึ สรฺวฺวานฺ อุทฺทิศฺย ทฺฤษฺฏานฺตกถามิมำ วทติ?
42 And the Lord said—Who then is the faithful steward, the prudent one, whom the lord will appoint over his body of attendants, to be giving, in due season, the measured allowance of wheat?
ตต: ปฺรภุ: โปฺรวาจ, ปฺรภุ: สมุจิตกาเล นิชปริวารารฺถํ โภชฺยปริเวษณาย ยํ ตตฺปเท นิโยกฺษฺยติ ตาทฺฤโศ วิศฺวาโสฺย โพทฺธา กรฺมฺมาธีศ: โกสฺติ?
43 Happy, that servant, whom the lord, when he cometh shall find doing, thus!
ปฺรภุราคตฺย ยมฺ เอตาทฺฤเศ กรฺมฺมณิ ปฺรวฺฤตฺตํ ทฺรกฺษฺยติ เสอว ทาโส ธนฺย: ฯ
44 Of a truth, I say unto you—Over all his possessions, will he appoint him.
อหํ ยุษฺมานฺ ยถารฺถํ วทามิ ส ตํ นิชสรฺวฺวสฺวสฺยาธิปตึ กริษฺยติฯ
45 But, if that servant should say in his heart—My lord delayeth to come! and should begin to be striking the youths and the maidens, —to be eating also, and drinking, and making himself drunk,
กินฺตุ ปฺรภุรฺวิลมฺเพนาคมิษฺยติ, อิติ วิจินฺตฺย ส ทาโส ยทิ ตทนฺยทาสีทาสานฺ ปฺรหรฺตฺตุมฺ โภกฺตุํ ปาตุํ มทิตุญฺจ ปฺรารภเต,
46 The lord of that servant, will have come—on a day when he is not expecting, and in an hour when he is not taking note, —and will cut him asunder, and, his part, with the unfaithful, will appoint.
ตรฺหิ ยทา ปฺรภุํ นาเปกฺษิษฺยเต ยสฺมินฺ กฺษเณ โส'เจตนศฺจ สฺถาสฺยติ ตสฺมินฺเนว กฺษเณ ตสฺย ปฺรภุราคตฺย ตํ ปทภฺรษฺฏํ กฺฤตฺวา วิศฺวาสหีไน: สห ตสฺย อํศํ นิรูปยิษฺยติฯ
47 And, that servant, who had come to know the will of his lord, and neither prepared, nor wrought unto his will, shall be beaten with many stripes;
โย ทาส: ปฺรเภราชฺญำ ชฺญาตฺวาปิ สชฺชิโต น ติษฺฐติ ตทาชฺญานุสาเรณ จ การฺยฺยํ น กโรติ โสเนกานฺ ปฺรหารานฺ ปฺราปฺสฺยติ;
48 Whereas, he who had not come to know, and did things worthy of stripes, shall be beaten with few stripes. And, every one to whom was given much, much, shall be sought from him; and, he to whom they committed much, for more than common, will they ask him.
กินฺตุ โย ชโน'ชฺญาตฺวา ปฺรหารารฺหํ กรฺมฺม กโรติ โสลฺปปฺรหารานฺ ปฺราปฺสฺยติฯ ยโต ยไสฺม พาหุเลฺยน ทตฺตํ ตสฺมาเทว พาหุเลฺยน คฺรหีษฺยเต, มานุษา ยสฺย นิกเฏ พหุ สมรฺปยนฺติ ตสฺมาทฺ พหุ ยาจนฺเตฯ
49 Fire, came I to cast upon the earth, —and what can I wish, if, already, it hath been, kindled?
อหํ ปฺฤถิวฺยามฺ อไนกฺยรูปํ วหฺนิ นิกฺเษปฺตุมฺ อาคโตสฺมิ, ส เจทฺ อิทานีเมว ปฺรชฺวลติ ตตฺร มม กา จินฺตา?
50 But, an immersion, have I, to be immersed with, and how am I distressed, until it be ended!
กินฺตุ เยน มชฺชเนนาหํ มคฺโน ภวิษฺยามิ ยาวตฺกาลํ ตสฺย สิทฺธิ รฺน ภวิษฺยติ ตาวทหํ กติกษฺฏํ ปฺราปฺสฺยามิฯ
51 Suppose ye, that, peace, I am come to give in the earth? Nay, I tell you, but rather division.
เมลนํ กรฺตฺตุํ ชคทฺ อาคโตสฺมิ ยูยํ กิมิตฺถํ โพธเธฺว? ยุษฺมานฺ วทามิ น ตถา, กินฺตฺวหํ เมลนาภาวํ กรฺตฺตุํมฺ อาคโตสฺมิฯ
52 For there shall be, henceforth, five in one house, divided, —three against two, and two against three:
ยสฺมาเทตตฺกาลมารภฺย เอกตฺรสฺถปริชนานำ มเธฺย ปญฺจชนา: ปฺฤถคฺ ภูตฺวา ตฺรโย ชนา ทฺวโยรฺชนโย: ปฺรติกูลา เทฺวา ชเนา จ ตฺรยาณำ ชนานำ ปฺรติกูเลา ภวิษฺยนฺติฯ
53 There shall be divided—Father against son, and son against father, mother against daughter, and daughter against the mother, —mother-in-law against her daughter-in-law, and daughter-in-law against the mother-in-law.
ปิตา ปุตฺรสฺย วิปกฺษ: ปุตฺรศฺจ ปิตุ รฺวิปกฺโษ ภวิษฺยติ มาตา กนฺยายา วิปกฺษา กนฺยา จ มาตุ รฺวิปกฺษา ภวิษฺยติ, ตถา ศฺวศฺรูรฺพธฺวา วิปกฺษา พธูศฺจ ศฺวศฺรฺวา วิปกฺษา ภวิษฺยติฯ
54 And he went on to say, even unto the multitudes, —Whensoever ye see a cloud springing up from the west, straightway, ye are saying—A thunderstorm is coming! and it happeneth thus.
ส โลเกโภฺยปรมปิ กถยามาส, ปศฺจิมทิศิ เมโฆทฺคมํ ทฺฤษฺฏฺวา ยูยํ หฐาทฺ วทถ วฺฤษฺฏิ รฺภวิษฺยติ ตตสฺตไถว ชายเตฯ
55 And, whensoever a south wind, blowing, ye say—A scorching heat, will there be! and it cometh to pass.
อปรํ ทกฺษิณโต วาเยา วาติ สติ วทถ นิทาโฆ ภวิษฺยติ ตต: โสปิ ชายเตฯ
56 Hypocrites! the face of the earth and of the heaven, ye know how to scan; but, this season, how know ye not to scan;
เร เร กปฏิน อากาศสฺย ภูมฺยาศฺจ ลกฺษณํ โพทฺธุํ ศกฺนุถ,
57 Why, moreover, even from yourselves, judge ye not what is just?
กินฺตุ กาลสฺยาสฺย ลกฺษณํ กุโต โพทฺธุํ น ศกฺนุถ? ยูยญฺจ สฺวยํ กุโต น นฺยาษฺยํ วิจารยถ?
58 For, as thou art going along with thine adversary unto a ruler, on the way, take pains to get a release from him; lest once he drag thee along unto the judge, and, the judge, deliver thee up to the punisher, —and, the punisher, cast thee into prison:
อปรญฺจ วิวาทินา สารฺทฺธํ วิจารยิตุ: สมีปํ คจฺฉนฺ ปถิ ตสฺมาทุทฺธารํ ปฺราปฺตุํ ยตสฺว โนเจตฺ ส ตฺวำ ธฺฤตฺวา วิจารยิตุ: สมีปํ นยติฯ วิจารยิตา ยทิ ตฺวำ ปฺรหรฺตฺตุ: สมีปํ สมรฺปยติ ปฺรหรฺตฺตา ตฺวำ การายำ พธฺนาติ
59 I tell thee—In nowise shalt thou come out from thence, until, even the last fraction, thou pay!
ตรฺหิ ตฺวามหํ วทามิ ตฺวยา นิ: เศษํ กปรฺทเกษุ น ปริโศธิเตษุ ตฺวํ ตโต มุกฺตึ ปฺราปฺตุํ น ศกฺษฺยสิฯ
