Lamentations 5
1 Remember, O Yahweh, what hath befallen us, Look around, and see our reproach:
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Our inheritance, turned over to foreigners, our houses, to aliens.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Orphans, have we become, and fatherless, our mothers, are widows indeed.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Our water—for silver, have we drunk, our wood—for a price, cometh in.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Upon our necks, are our pursuers, We labour, and there is allowed us no rest.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 To Egypt, have we stretched out our hand, to Assyria, to be satisfied with bread.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Our fathers, sinned, and are not, and, we, their iniquities, have borne.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Slaves, have ruled over us, There is none to set free from their hand.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 At the risk of our life, do we bring in our bread, because of the sword of the desert.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Our skin, as with a furnace, is scorched, because of the hot winds of famine.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Women—in Zion, were ravished, virgins, in the cities of Judah!
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Princes, by their hand, have been hanged, The faces of elders, not honoured.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Young men, a millstone, have lifted, and, youths, under wood, have staggered.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Elders, from the gates, have ceased. Young men, from their music.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Ceased hath the joy of our hearts, Changed to mourning, our dance.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Fallen is the crown of our head. Surely woe to us, for we have sinned.
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 For this cause, faint is our heart, For these things, dimmed are our eyes:
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 Because of Mount Zion, which is desolate, jackals, have gone prowling therein.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Thou, O Yahweh, unto times age-abiding, dost remain, Thy throne, from generation to generation:
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Wherefore shouldst thou perpetually forget us? forsake us, to length of days?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Bring us back, O Yahweh, unto thyself, and we will come back! Renew our days, as of old;
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 For though thou hast not, utterly rejected, us, thou art wroth with us—exceedingly!
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
