Lamentations 5
1 Remember, O Yahweh, what hath befallen us, Look around, and see our reproach:
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Our inheritance, turned over to foreigners, our houses, to aliens.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 Orphans, have we become, and fatherless, our mothers, are widows indeed.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 Our water—for silver, have we drunk, our wood—for a price, cometh in.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 Upon our necks, are our pursuers, We labour, and there is allowed us no rest.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 To Egypt, have we stretched out our hand, to Assyria, to be satisfied with bread.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Our fathers, sinned, and are not, and, we, their iniquities, have borne.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Slaves, have ruled over us, There is none to set free from their hand.
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 At the risk of our life, do we bring in our bread, because of the sword of the desert.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Our skin, as with a furnace, is scorched, because of the hot winds of famine.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 Women—in Zion, were ravished, virgins, in the cities of Judah!
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Princes, by their hand, have been hanged, The faces of elders, not honoured.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 Young men, a millstone, have lifted, and, youths, under wood, have staggered.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 Elders, from the gates, have ceased. Young men, from their music.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 Ceased hath the joy of our hearts, Changed to mourning, our dance.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 Fallen is the crown of our head. Surely woe to us, for we have sinned.
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 For this cause, faint is our heart, For these things, dimmed are our eyes:
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 Because of Mount Zion, which is desolate, jackals, have gone prowling therein.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 Thou, O Yahweh, unto times age-abiding, dost remain, Thy throne, from generation to generation:
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Wherefore shouldst thou perpetually forget us? forsake us, to length of days?
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Bring us back, O Yahweh, unto thyself, and we will come back! Renew our days, as of old;
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 For though thou hast not, utterly rejected, us, thou art wroth with us—exceedingly!
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
