Lamentations 3
1 I, am the man, that hath seen affliction, by the rod of his indignation;
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Me, hath he driven out and brought into darkness, and not light;
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Surely, against me, doth he again and again, turn his hand all the day.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 He hath worn out my flesh and my skin, hath broken my bones;
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 He hath built up against me, and carried round me, fortifications and a trench;
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 In dark places, hath he made me sit, like the dead of age-past times.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 He hath walled up around me, that I cannot get out, hath weighted my fetter;
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Yea, when I make outcry and implore, he hath shut out my prayer;
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 He hath walled in my ways with hewn stone, my paths, hath he caused to wind back.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 A bear lying in wait, he is to me, a lion, in secret places;
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 My ways, hath he turned aside, and hath torn me in pieces, hath made me desolate;
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 He hath trodden his bow, and set me up, as a mark for the arrow.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 He hath caused to enter my reins, the sons of his quiver;
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 I have become a derision to all my people, their song all the day;
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 He hath sated me with bitter things, hath drenched me with wormwood.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 And he hath crushed, with gravel-stones, my teeth, hath made me cower in ashes;
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 And thou hast thrust away from welfare, my soul, I have forgotten prosperity;
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 And I said, Vanished is mine endurance, even mine expectation, from Yahweh.
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Remember my humiliation and my fleeings, the wormwood and poison;
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Thou wilt, indeed remember, that, bowed down concerning myself, is my soul;
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 This, will I bring back to my heart, therefore, will I hope.
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 The lovingkindnesses of Yahweh, verily they are not exhausted, Verily! not at an end, are his compassions:
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 New things for the mornings! Abundant is thy faithfulness:
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 My portion, is Yahweh, saith my soul, For this cause, will I wait for him.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Good is Yahweh, to them who wait for him, to the soul that will seek him;
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Good it is—both to wait and to be silent, for the deliverance of Yahweh;
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Good it is for a man, that he should bear the yoke in his youth.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Let him sit alone, and keep silence, because he took it upon himself:
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Let him put, in the dust, his mouth, peradventure, there is hope!
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Let him give, to him that smiteth him, his cheek, let him be sated with reproach.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Surely My Lord, will not cast off, unto times age-abiding;
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Surely, though he cause grief, yet will he have compassion, according to the multitude of his lovingkindnesses;
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Surely he hath not afflicted from his heart, nor caused sorrow to the sons of men.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 To crush, under his feet, any of the prisoners of the earth;
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 To turn aside the right of a man, before the face of the Most High;
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 To oppress a son of earth in his cause, My Lord, hath made no provision.
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Who was it that spake, and it was done, [when], My Lord, had not commanded?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Out of the mouth of the Most High, Proceed there not misfortunes and blessing?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Why should a living son of earth complain, [Let] a man [complain] because of his sins?
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Let us search out our ways, and examine them well, and let us return unto Yahweh;
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Let us lift up our heart, to the opened palms, to the Mighty One in the heavens;
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 We, have trespassed and rebelled, Thou, hast not pardoned.
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Thou hast covered thyself with anger, and pursued us, hast slain—hast not spared;
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Thou hast screened thyself with the clouds, that prayer, should not pass through;
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Offscouring and refuse, dost thou make us, in the midst of the peoples.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 With their mouth, opened wide over us, [stand] all our foes.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Terror and a pit, have befallen us, tumult and grievous injury;
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 With streams of water, mine eye runneth down, over the grievous injury of the daughter of my people.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Mine eye, poureth itself out and ceaseth not, without relief;
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Until Yahweh out of the heavens shall look forth, and see,
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Mine eye dealeth severely with my soul, because of all the daughters of my city.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 They, have laid snares, for me as a bird, who are mine enemies without cause:
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 They have cut off, in the dungeon, my life, and have cast a stone upon me;
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Waters, flowed over, my head, I said, I am cut off!
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 I have called upon thy Name, O Yahweh, out of the dungeon below;
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 My voice, thou hast heard, —do not close thine ear to my respite, to mine outcry;
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Thou drewest near, in the day I kept calling on thee, thou saidst, Do not fear!
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Thou hast pleaded, O My Lord, the pleas of my soul, hast redeemed my life;
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Thou hast beheld, O Yahweh, my failure to get justice, Pronounce thou my sentence;
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Thou hast seen all their vindictiveness, all their plots against me.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Thou hast heard their reproach, O Yahweh, all their plots against me;
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 The lips of mine assailants, and their mutterings, are against me, all the day;
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 On their downsitting and their uprising, do thou look, I, am their song.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Thou wilt render to them a recompense, O Yahweh, according to the work of their hands;
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Thou wilt suffer them a veiling of heart, thy curse to them;
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Thou wilt pursue in anger, and wilt destroy them, from under the heavens of Yahweh.
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
