Jude 1
1 Jude, Jesus Christ’s servant, and brother of James, unto, the called, by God the Father, beloved, and, by Jesus Christ preserved, —
ยีศุขฺรีษฺฏสฺย ทาโส ยากูโพ ภฺราตา ยิหูทาสฺตาเตเนศฺวเรณ ปวิตฺรีกฺฤตานฺ ยีศุขฺรีษฺเฏน รกฺษิตำศฺจาหูตานฺ โลกานฺ ปฺรติ ปตฺรํ ลิขติฯ
2 Mercy to you, and peace, and love, be multiplied!
กฺฤปา ศานฺติ: เปฺรม จ พาหุลฺยรูเปณ ยุษฺมาสฺวธิติษฺฐตุฯ
3 Beloved! though I was using all diligence to be writing unto you concerning our common salvation, yet have I had necessity to write at once unto you, exhorting you to be earnestly contending for, the faith, once for all delivered unto the saints.
เห ปฺริยา: , สาธารณปริตฺราณมธิ ยุษฺมานฺ ปฺรติ เลขิตุํ มม พหุยตฺเน ชาเต ปูรฺวฺวกาเล ปวิตฺรโลเกษุ สมรฺปิโต โย ธรฺมฺมสฺตทรฺถํ ยูยํ ปฺราณวฺยเยนาปิ สเจษฺฏา ภวเตติ วินยารฺถํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ปตฺรเลขนมาวศฺยกมฺ อมเนฺยฯ
4 For there have crept in unobserved certain men, who, from of old, have been publicly notified for this sentence, ungodly, men, the favour of our God, turning into wantonness, and, our only Master and Lord, Jesus Christ, denying.
ยสฺมาทฺ เอตทฺรูปทณฺฑปฺราปฺตเย ปูรฺวฺวํ ลิขิตา: เกจิชฺชนา อสฺมานฺ อุปสฺฤปฺตวนฺต: , เต 'ธารฺมฺมิกโลกา อสฺมากมฺ อีศฺวรสฺยานุคฺรหํ ธฺวชีกฺฤตฺย ลมฺปฏตามฺ อาจรนฺติ, อทฺวิตีโย 'ธิปติ โรฺย 'สฺมากํ ปฺรภุ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺตํ นางฺคีกุรฺวฺวนฺติฯ
5 I am minded, therefore, to put you in remembrance, —though ye know all things once for all, That the Lord, when a people out of Egypt he had saved, in, the next place, them that believed not, destroyed.
ตสฺมาทฺ ยูยํ ปุรา ยทฺ อวคตาสฺตตฺ ปุน รฺยุษฺมานฺ สฺมารยิตุมฺ อิจฺฉามิ, ผลต: ปฺรภุเรกกฺฤตฺว: สฺวปฺรชา มิสรเทศาทฺ อุทธาร ยตฺ ตต: ปรมฺ อวิศฺวาสิโน วฺยนาศยตฺฯ
6 Messengers also, even them who had not kept their own principality, but had forsaken their proper dwelling, unto the judgment of the great day in perpetual bonds under thick gloom, hath he reserved. (aïdios g126)
เย จ สฺวรฺคทูตา: สฺวียกรฺตฺฤตฺวปเท น สฺถิตฺวา สฺววาสสฺถานํ ปริตฺยกฺตวนฺตสฺตานฺ ส มหาทินสฺย วิจารารฺถมฺ อนฺธการมเย 'ธ: สฺถาเน สทาสฺถายิภิ รฺพนฺธไนรพธฺนาตฺฯ (aïdios g126)
7 As, Sodom and Gomorrah, and the cities around them, having in like manner to these given themselves over to fornication, and gone away after other kind of flesh, lie exposed as an example, a penalty of age-abiding fire, undergoing. (aiōnios g166)
อปรํ สิโทมมฺ อโมรา ตนฺนิกฏสฺถนคราณิ ไจเตษำ นิวาสินสฺตตฺสมรูปํ วฺยภิจารํ กฺฤตวนฺโต วิษมไมถุนสฺย เจษฺฏยา วิปถํ คตวนฺตศฺจ ตสฺมาตฺ ตานฺยปิ ทฺฤษฺฏานฺตสฺวรูปาณิ ภูตฺวา สทาตนวหฺนินา ทณฺฑํ ภุญฺชเตฯ (aiōnios g166)
8 In like manner, nevertheless, even these, in their dreamings, flesh indeed defile, while lordship they set aside, and dignities they defame.
ตไถเวเม สฺวปฺนาจาริโณ'ปิ สฺวศรีราณิ กลงฺกยนฺติ ราชาธีนตำ น สฺวีกุรฺวฺวนฺตฺยุจฺจปทสฺถานฺ นินฺทนฺติ จฯ
9 Whereas, Michael, the chief-messenger, when, with the adversary, disputing, he was reasoning about the body of Moses, durst not impose on him a defamatory sentence, but said—The Lord rebuke thee!
กินฺตุ ปฺรธานทิวฺยทูโต มีขาเยโล ยทา มูสโส เทเห ศยตาเนน วิวทมาน: สมภาษต ตทา ติสฺมนฺ นินฺทารูปํ ทณฺฑํ สมรฺปยิตุํ สาหสํ น กฺฤตฺวากถยตฺ ปฺรภุสฺตฺวำ ภรฺตฺสยตำฯ
10 But, these, whatsoever things, indeed, they know not, they defame; but, whatsoever things, naturally, like the irrational creatures, they well understand, by these, are they, bringing themselves to ruin.
กินฺตฺวิเม ยนฺน พุธฺยนฺเต ตนฺนินฺทนฺติ ยจฺจ นิรฺพฺโพธปศว อิเวนฺทฺริไยรวคจฺฉนฺติ เตน นศฺยนฺติฯ
11 Alas for them! because—in the way of Cain have they gone, and, in the error of Balaam’s wage, have they run riot, and, in the gainsaying of Korah, have they perished.
ตานฺ ธิกฺ, เต กาพิโล มารฺเค จรนฺติ ปาริโตษิกสฺยาศาโต พิลิยโม ภฺรานฺติมนุธาวนฺติ โกรหสฺย ทุรฺมฺมุขเตฺวน วินศฺยนฺติ จฯ
12 These are they—who, in your love-feasts, are hidden rocks, as they fare sumptuously together, fearlessly, themselves, shepherding, —clouds without water, by winds swept along, trees autumnal, fruitless, twice dead, uprooted,
ยุษฺมากํ เปฺรมโภเชฺยษุ เต วิฆฺนชนกา ภวนฺติ, อาตฺมมฺภรยศฺจ ภูตฺวา นิรฺลชฺชยา ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ ภุญฺชเตฯ เต วายุภิศฺจาลิตา นิโสฺตยเมฆา เหมนฺตกาลิกา นิษฺผลา ทฺวิ รฺมฺฤตา อุนฺมูลิตา วฺฤกฺษา: ,
13 Wild waves of sea, foaming out their own infamies, wandering stars, for whom the gloom of darkness age-abiding hath been reserved. (aiōn g165)
สฺวกียลชฺชาเผโณทฺวมกา: ปฺรจณฺฑา: สามุทฺรตรงฺคา: สทากาลํ ยาวตฺ โฆรติมิรภาคีนิ ภฺรมณการีณิ นกฺษตฺราณิ จ ภวนฺติฯ (aiōn g165)
14 But the seventh from Adam, Enoch, prophesied, even of these, saying—Lo! the Lord hath come with his holy myriads, —
อาทมต: สปฺตม: ปุรุโษ โย หโนก: ส ตานุทฺทิศฺย ภวิษฺยทฺวากฺยมิทํ กถิตวานฺ, ยถา, ปศฺย สฺวกียปุณฺยานามฺ อยุไต เรฺวษฺฏิต: ปฺรภุ: ฯ
15 To execute judgment against all, and to convict all the ungodly—of all their works of ungodliness, which they committed in ungodliness, and of all the hard things which they have spoken against him—sinners, ungodly!
สรฺวฺวานฺ ปฺรติ วิจาราชฺญาสาธนายาคมิษฺยติฯ ตทา จาธารฺมฺมิกา: สรฺเวฺว ชาตา ไยรปราธิน: ฯ วิธรฺมฺมกรฺมฺมณำ เตษำ สรฺเวฺวษาเมว การณาตฺฯ ตถา ตไทฺวปรีเตฺยนาปฺยธรฺมฺมาจาริปาปินำฯ อุกฺตกโฐรวากฺยานำ สรฺเวฺวษามปิ การณาตฺฯ ปรเมเศน โทษิตฺวํ เตษำ ปฺรกาศยิษฺยเต๚
16 These, are murmurers, complainers, according to their covetings, going on, —and, their mouth, speaketh great swelling words, —holding persons in admiration, for profit’s sake.
เต วากฺกลหการิณ: สฺวภาคฺยนินฺทกา: เสฺวจฺฉาจาริโณ ทรฺปวาทิมุขวิศิษฺฏา ลาภารฺถํ มนุษฺยสฺตาวกาศฺจ สนฺติฯ
17 But, ye, beloved! remember the things which were foretold by the apostles of our Lord Jesus Christ,
กินฺตุ เห ปฺริยตมา: , อสฺมากํ ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริไต รฺยทฺ วากฺยํ ปูรฺวฺวํ ยุษฺมภฺยํ กถิตํ ตตฺ สฺมรต,
18 How that they used to say to you—In the last time, there shall be mockers, —according to their own ungodly covetings, going on.
ผลต: เศษสมเย เสฺวจฺฉาโต 'ธรฺมฺมาจาริโณ นินฺทกา อุปสฺถาสฺยนฺตีติฯ
19 These, are they who make complete separation, mere men of soul, Spirit, not possessing.
เอเต โลกา: สฺวานฺ ปฺฤถกฺ กุรฺวฺวนฺต: สำสาริกา อาตฺมหีนาศฺจ สนฺติฯ
20 But, ye, beloved! building yourselves up in your most holy faith, in Holy Spirit, praying,
กินฺตุ เห ปฺริยตมา: , ยูยํ เสฺวษามฺ อติปวิตฺรวิศฺวาเส นิจียมานา: ปวิเตฺรณาตฺมนา ปฺรารฺถนำ กุรฺวฺวนฺต
21 Yourselves, in God’s love, keep, —awaiting the mercy of our Lord Jesus Christ, unto age-abiding life. (aiōnios g166)
อีศฺวรสฺย เปฺรมฺนา สฺวานฺ รกฺษต, อนนฺตชีวนาย จาสฺมากํ ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย กฺฤปำ ปฺรตีกฺษธฺวํฯ (aiōnios g166)
22 And, on some, indeed, have mercy, —such as are in doubt, be saving, out of the fire, snatching them;
อปรํ ยูยํ วิวิจฺย กำศฺจิทฺ อนุกมฺปธฺวํ
23 But, on others, have mercy with fear, hating even, the garment, spotted by the flesh.
กำศฺจิทฺ อคฺนิต อุทฺธฺฤตฺย ภยํ ปฺรทรฺศฺย รกฺษต, ศารีริกภาเวน กลงฺกิตํ วสฺตฺรมปิ ฤตียธฺวํฯ
24 Now, unto him who is able—to guard you from stumbling, and to set you in the presence of his glory, without blemish, with exultation, —
อปรญฺจ ยุษฺมานฺ สฺขลนาทฺ รกฺษิตุมฺ อุลฺลาเสน สฺวียเตชส: สากฺษาตฺ นิรฺทฺโทษานฺ สฺถาปยิตุญฺจ สมรฺโถ
25 Unto God alone our Saviour, through Jesus Christ our Lord, be glory, greatness, dominion, and authority, before all the [by-gone] age, and now, and unto all the [coming] ages. Amen! (aiōn g165)
โย 'สฺมากมฺ อทฺวิตียสฺตฺราณกรฺตฺตา สรฺวฺวชฺญ อีศฺวรสฺตสฺย เคารวํ มหิมา ปรากฺรม: กรฺตฺฤตฺวญฺเจทานีมฺ อนนฺตกาลํ ยาวทฺ ภูยาตฺฯ อาเมนฺฯ (aiōn g165)
