Jonah 3
1 Then came the word of Yahweh unto Jonah, the second time, saying:
Авэр моло сля лав РАЕСТАР Ионасти:
2 Arise, get thee unto Nineveh, the great city, —and cry against it the cry that I am bidding thee.
— Вщи, джя ды Ниневия, баро форо, тай роспхэн ды лэ када, со Мэ пхэндом тути.
3 So Jonah arose, and went his way unto Nineveh, according to the word of Yahweh, —Nineveh, being a city great before God, of three days’ journey.
Иона вщиля тай джиля ды Ниневия, сар пхэнда лэсти РАЙ. Ниневия сля баро форо Дэвлэстэ, пэ трин дивэ тэ джя пэза.
4 So Jonah began to enter into the city, one day’s journey, —and he cried out and said—Yet forty days, and, Nineveh, is to be overthrown!
Иона заджиля ды форо и састо диво пхирэлас тай пхэнэлас: «Интэ саранда дивэ, и Ниневия хасявэла!»
5 And the people of Nineveh believed in God, —and proclaimed a fast, and clothed themselves in sackcloth, from the greatest of them, even unto the least of them.
Мануша ды Ниневия патиле Дэвлэсти тай отпхэндэпэ тэ ха и тэ пэ. Всаворэ — барвалэ и чёрорэ — урявдэпэ ды їда гонэндар.
6 And the word reached unto the king of Nineveh, so he arose from his throne, and laid aside his robe from off him, —and covered him with sackcloth, and sat on ashes.
Кала кадыва лав доджиля ды тхагари, вов вщиля троностар, слиля барвали їда, урявдапэ ды їда гонэндар тай бэшля ды прахо.
7 And he caused an outcry to be made—and said—throughout Nineveh, By decree of the king and of his great men, Be it known: —Man and beast, herd and flock, Let them taste, nothing, let them not feed, and, water, let them not drink:
Вов прыакхарда барэ манушэн, тай вонэ пхэндэ всаворэнди ды Ниневия: «Мануша нисо тэ на хан, тэ на пэн пани. Тай хулаимо, гурува, бакрэ бузненца тэ на пхирэн пы мален и тэ на пэн пани.
8 Let both man and beast, cover themselves with sackcloth, and let them cry unto God, mightily, —Yea let them turn, every man from his wicked way, and from the violence which is in their hands:
Мануша тай хулаимо тэ авэн ушаравдэ ды похтан гонэндар тай зоралэс тэ типисявэн Дэвлэстэ. Соб кажно мануш отрисардапэ пэхкэрэндар мижэ дромэндар тай прохарицики рындонэндар.
9 Who knoweth whether God himself—may turn and grieve, —and turn away from the glow of his anger, that we perish not?
Ко джянэл, на парувэла ли Дэвэл Пэхкиро гындо тай отрисарэла амэндар Пэхкири холи, тай амэ на хасяваґа».
10 And God saw their doings, that they turned from their wicked way, —and God was grieved over the calamity which he had spoken of executing upon them, and executed it not.
Дэвэл удыкхля лэндирэ рындуря, со вонэ отрисардэпэ пэхкирэ мижэ дромэндар, и ачиля Лэсти дор лэн, тай на бичялда бида, сави камля тэ бичялэ.
