Jonah 3
1 Then came the word of Yahweh unto Jonah, the second time, saying:
И сас о алав лэ РАЕСТАР каринг о Иона до дуйто:
2 Arise, get thee unto Nineveh, the great city, —and cry against it the cry that I am bidding thee.
— Ущи, жа андо баро форо Ниневия тай роспхэн котэ о алав, саво Мэ дэм тути.
3 So Jonah arose, and went his way unto Nineveh, according to the word of Yahweh, —Nineveh, being a city great before God, of three days’ journey.
О Иона жыля па дром андэ Ниневия кадя, сар припхэндя лэсти о РАЙ. Э Ниневия сас баро форо кай о Дэл, соп тэ пэрэжал лэс анда екх риг андэ авэр, сас трэбуй пэ када трин дес.
4 So Jonah began to enter into the city, one day’s journey, —and he cried out and said—Yet forty days, and, Nineveh, is to be overthrown!
О Иона зажыля андо форо и ся о дес пхирэлас и роспхэнэлас лэ манушэнди: «Черэз э саранда деса о форо Ниневия авэла росшуто».
5 And the people of Nineveh believed in God, —and proclaimed a fast, and clothed themselves in sackcloth, from the greatest of them, even unto the least of them.
Э мануша андэ Ниневия патяе лэ Дэвлэстерэ алавэнди. И саворэ вонэ, лэ цыкнэндар жы каринг э барэ, линэ нисо тэ на хан и тэ пэн, тай саворэ линэ пэр пэстэ лэ гонэстери йида.
6 And the word reached unto the king of Nineveh, so he arose from his throne, and laid aside his robe from off him, —and covered him with sackcloth, and sat on ashes.
Кала дожыля о алав каринг о тхагар ла Ниневияко, вов ущиля па пэско троно, изля пар пэстэ э тхагарицко йида, ля пэр пэстэ лэ гонэстери йида тай бэшля по прахо.
7 And he caused an outcry to be made—and said—throughout Nineveh, By decree of the king and of his great men, Be it known: —Man and beast, herd and flock, Let them taste, nothing, let them not feed, and, water, let them not drink:
Тунче о тхагар искрисардя лил и розбишалдя лэс па ся форо Ниневия. «Припхэнэн о тхагар и лэстерэ барэдэра: Мэк э мануша нисо на хан и на пэн. Кадя жэ и гуруня, бакрэ тай э бузнэ, тэ на пхирэн пай маля, тэ на хан и тэ на пэн.
8 Let both man and beast, cover themselves with sackcloth, and let them cry unto God, mightily, —Yea let them turn, every man from his wicked way, and from the violence which is in their hands:
Саворэ мануша тай сако хулаимос трэбуй тэ лэн пэр пэстэ лэ гонэстери йида. Мэк кажно анда ся зор мангэл лэ Дэвлэс. Мэк кажно обринпэ пэстерэ найлашэ дромэндар тай тэ на терэн холятерэ дила.
9 Who knoweth whether God himself—may turn and grieve, —and turn away from the glow of his anger, that we perish not?
Ко ганэн? Можэ, о Дэл улэла Пэсти холи, тай потынгоя амэн, тай на домэкэла тэ похасайвас.
10 And God saw their doings, that they turned from their wicked way, —and God was grieved over the calamity which he had spoken of executing upon them, and executed it not.
Сар о Дэл дикхля, кай вонэ парудилэ тай отжылэ пай пэсти бэзэхалэ дрома, тунче тынгосардя лэн и на бишалдя кодыя бида, сави пхэндя тэ бишалэл.
