John 7
1 And, after these things, Jesus was walking in Galilee; for he was not wishing, in Judaea, to be walking, because the Jews were seeking to slay him.
തതഃ പരം യിഹൂദീയലോകാസ്തം ഹന്തും സമൈഹന്ത തസ്മാദ് യീശു ര്യിഹൂദാപ്രദേശേ പര്യ്യടിതും നേച്ഛൻ ഗാലീൽ പ്രദേശേ പര്യ്യടിതും പ്രാരഭത|
2 But the feast of the Jews was near, that of the pitching of tents.
കിന്തു തസ്മിൻ സമയേ യിഹൂദീയാനാം ദൂഷ്യവാസനാമോത്സവ ഉപസ്ഥിതേ
3 His brethren, therefore, said unto him—Remove hence, and withdraw into Judaea, that, thy disciples also, may view thy works which thou art doing.
തസ്യ ഭ്രാതരസ്തമ് അവദൻ യാനി കർമ്മാണി ത്വയാ ക്രിയന്തേ താനി യഥാ തവ ശിഷ്യാഃ പശ്യന്തി തദർഥം ത്വമിതഃ സ്ഥാനാദ് യിഹൂദീയദേശം വ്രജ|
4 For, no one, anything in secret, doeth, and yet is seeking, himself, to be well-known. If, these things, thou art doing, manifest thyself unto the world.
യഃ കശ്ചിത് സ്വയം പ്രചികാശിഷതി സ കദാപി ഗുപ്തം കർമ്മ ന കരോതി യദീദൃശം കർമ്മ കരോഷി തർഹി ജഗതി നിജം പരിചായയ|
5 For, not even his brethren, were believing on him.
യതസ്തസ്യ ഭ്രാതരോപി തം ന വിശ്വസന്തി|
6 Jesus, therefore, saith unto them—My season, not yet, is here; but, your season, at anytime, is ready:
തദാ യീശുസ്താൻ അവോചത് മമ സമയ ഇദാനീം നോപതിഷ്ഠതി കിന്തു യുഷ്മാകം സമയഃ സതതമ് ഉപതിഷ്ഠതി|
7 The world cannot hate you; but, me, it hateth, because, I, bear witness concerning it, that, the works thereof, are, wicked.
ജഗതോ ലോകാ യുഷ്മാൻ ഋതീയിതും ന ശക്രുവന്തി കിന്തു മാമേവ ഋതീയന്തേ യതസ്തേഷാം കർമാണി ദുഷ്ടാനി തത്ര സാക്ഷ്യമിദമ് അഹം ദദാമി|
8 Ye, go up unto the feast: I, not yet, am coming up unto this feast, because, my season, not yet, hath fully come.
അതഏവ യൂയമ് ഉത്സവേഽസ്മിൻ യാത നാഹമ് ഇദാനീമ് അസ്മിന്നുത്സവേ യാമി യതോ മമ സമയ ഇദാനീം ന സമ്പൂർണഃ|
9 And, these things, having said unto them, he was still abiding in Galilee.
ഇതി വാക്യമ് ഉക്ത്ത്വാ സ ഗാലീലി സ്ഥിതവാൻ
10 But, when his brethren had gone up unto the feast, then, he also, went up, —not openly, but as it were in secret.
കിന്തു തസ്യ ഭ്രാതൃഷു തത്ര പ്രസ്ഥിതേഷു സത്സു സോഽപ്രകട ഉത്സവമ് അഗച്ഛത്|
11 The Jews, therefore, were seeking him in the feast, and were saying—Where is that one?
അനന്തരമ് ഉത്സവമ് ഉപസ്ഥിതാ യിഹൂദീയാസ്തം മൃഗയിത്വാപൃച്ഛൻ സ കുത്ര?
12 and there was great, murmuring, about him among the multitudes: some, indeed, were saying—Good, is he! [but], others, were saying—Not so! but he is leading the multitude astray.
തതോ ലോകാനാം മധ്യേ തസ്മിൻ നാനാവിധാ വിവാദാ ഭവിതുമ് ആരബ്ധവന്തഃ| കേചിദ് അവോചൻ സ ഉത്തമഃ പുരുഷഃ കേചിദ് അവോചൻ ന തഥാ വരം ലോകാനാം ഭ്രമം ജനയതി|
13 No one, nevertheless, was speaking, openly, about him, because of their fear of the Jews.
കിന്തു യിഹൂദീയാനാം ഭയാത് കോപി തസ്യ പക്ഷേ സ്പഷ്ടം നാകഥയത്|
14 Presently, however, the feast being at its height, Jesus went up unto the temple and was teaching.
തതഃ പരമ് ഉത്സവസ്യ മധ്യസമയേ യീശു ർമന്ദിരം ഗത്വാ സമുപദിശതി സ്മ|
15 The Jews, therefore, began to marvel, saying—How, doth this one know, letters, not having learned?
തതോ യിഹൂദീയാ ലോകാ ആശ്ചര്യ്യം ജ്ഞാത്വാകഥയൻ ഏഷാ മാനുഷോ നാധീത്യാ കഥമ് ഏതാദൃശോ വിദ്വാനഭൂത്?
16 Jesus, therefore, answered them, and said—My teaching, is not mine, but his who sent me.
തദാ യീശുഃ പ്രത്യവോചദ് ഉപദേശോയം ന മമ കിന്തു യോ മാം പ്രേഷിതവാൻ തസ്യ|
17 If any one intend, his will, to do, he shall get to know concerning the teaching—whether it is, of God, or, I, from myself, am speaking,
യോ ജനോ നിദേശം തസ്യ ഗ്രഹീഷ്യതി മമോപദേശോ മത്തോ ഭവതി കിമ് ഈശ്വരാദ് ഭവതി സ ഗനസ്തജ്ജ്ഞാതും ശക്ഷ്യതി|
18 He that, from himself, doth speak, his own glory, is seeking: he that seeketh the glory of him that sent him, the same, is, true, and, injustice, in him, is there none.
യോ ജനഃ സ്വതഃ കഥയതി സ സ്വീയം ഗൗരവമ് ഈഹതേ കിന്തു യഃ പ്രേരയിതു ർഗൗരവമ് ഈഹതേ സ സത്യവാദീ തസ്മിൻ കോപ്യധർമ്മോ നാസ്തി|
19 Did not, Moses, give you the law? And yet, not one of you, doeth the law!—Why, seek ye, to slay, me?
മൂസാ യുഷ്മഭ്യം വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥം കിം നാദദാത്? കിന്തു യുഷ്മാകം കോപി താം വ്യവസ്ഥാം ന സമാചരതി| മാം ഹന്തും കുതോ യതധ്വേ?
20 The multitude answered—A demon, thou hast: Who, is seeking, to slay, thee?
തദാ ലോകാ അവദൻ ത്വം ഭൂതഗ്രസ്തസ്ത്വാം ഹന്തും കോ യതതേ?
21 Jesus answered, and said unto them—One work, I did, and ye, all, are marvelling:
തതോ യീശുരവോചദ് ഏകം കർമ്മ മയാകാരി തസ്മാദ് യൂയം സർവ്വ മഹാശ്ചര്യ്യം മന്യധ്വേ|
22 For this cause, Moses, hath given you, circumcision, —not that, of Moses, it is, but of the fathers; —and, on Sabbath, ye circumcise a man.
മൂസാ യുഷ്മഭ്യം ത്വക്ഛേദവിധിം പ്രദദൗ സ മൂസാതോ ന ജാതഃ കിന്തു പിതൃപുരുഷേഭ്യോ ജാതഃ തേന വിശ്രാമവാരേഽപി മാനുഷാണാം ത്വക്ഛേദം കുരുഥ|
23 If, circumcision, a man receiveth, on Sabbath, that the law of Moses may not be broken, with me, are ye bitter as gall, because, a whole man, I made, well, on Sabbath?
അതഏവ വിശ്രാമവാരേ മനുഷ്യാണാം ത്വക്ഛേദേ കൃതേ യദി മൂസാവ്യവസ്ഥാമങ്ഗനം ന ഭവതി തർഹി മയാ വിശ്രാമവാരേ മാനുഷഃ സമ്പൂർണരൂപേണ സ്വസ്ഥോഽകാരി തത്കാരണാദ് യൂയം കിം മഹ്യം കുപ്യഥ?
24 Be not judging according to appearance, but, just judgment, be judging,
സപക്ഷപാതം വിചാരമകൃത്വാ ന്യായ്യം വിചാരം കുരുത|
25 So then, some of them of Jerusalem were saying—Is not, this, he whom they are seeking to kill?
തദാ യിരൂശാലമ് നിവാസിനഃ കതിപയജനാ അകഥയൻ ഇമേ യം ഹന്തും ചേഷ്ടന്തേ സ ഏവായം കിം ന?
26 And yet, see! with freedom of speech, he is talking, and, nothing, unto him, do they say: —Have the rulers perhaps come to know, of a truth, that, this, is, the Christ?
കിന്തു പശ്യത നിർഭയഃ സൻ കഥാം കഥയതി തഥാപി കിമപി അ വദന്ത്യേതേ അയമേവാഭിഷിക്ത്തോ ഭവതീതി നിശ്ചിതം കിമധിപതയോ ജാനന്തി?
27 But, as for this one, we know whence he is; The Christ, however, whensoever he shall come, no one, getteth to know whence he is.
മനുജോയം കസ്മാദാഗമദ് ഇതി വയം ജാനോമഃ കിന്ത്വഭിഷിക്ത്ത ആഗതേ സ കസ്മാദാഗതവാൻ ഇതി കോപി ജ്ഞാതും ന ശക്ഷ്യതി|
28 Jesus, therefore, cried aloud in the temple, teaching, and saying—Both me, ye know, and ye know whence I am, —and yet, of myself, have I not come, but he is real, who sent me, whom, ye, know not.
തദാ യീശു ർമധ്യേമന്ദിരമ് ഉപദിശൻ ഉച്ചൈഃകാരമ് ഉക്ത്തവാൻ യൂയം കിം മാം ജാനീഥ? കസ്മാച്ചാഗതോസ്മി തദപി കിം ജാനീഥ? നാഹം സ്വത ആഗതോസ്മി കിന്തു യഃ സത്യവാദീ സഏവ മാം പ്രേഷിതവാൻ യൂയം തം ന ജാനീഥ|
29 I, know him, because, from him, I am, and, he, sent me forth.
തമഹം ജാനേ തേനാഹം പ്രേരിത അഗതോസ്മി|
30 They were seeking therefore to seize him; and yet no one laid on him his hand, because, not yet, had come his hour.
തസ്മാദ് യിഹൂദീയാസ്തം ധർത്തുമ് ഉദ്യതാസ്തഥാപി കോപി തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തം നാർപയദ് യതോ ഹേതോസ്തദാ തസ്യ സമയോ നോപതിഷ്ഠതി|
31 But, from amongst the multitude, many, believed on him, and were saying—The Christ, whensoever he cometh, greater signs, will he do, than those which, this one, did?
കിന്തു ബഹവോ ലോകാസ്തസ്മിൻ വിശ്വസ്യ കഥിതവാന്തോഽഭിഷിക്ത്തപുരുഷ ആഗത്യ മാനുഷസ്യാസ്യ ക്രിയാഭ്യഃ കിമ് അധികാ ആശ്ചര്യ്യാഃ ക്രിയാഃ കരിഷ്യതി?
32 The Pharisees hearkened unto the multitude murmuring concerning him these things; and the High-priests and the Pharisees sent forth officers, that they might seize him.
തതഃ പരം ലോകാസ്തസ്മിൻ ഇത്ഥം വിവദന്തേ ഫിരൂശിനഃ പ്രധാനയാജകാഞ്ചേതി ശ്രുതവന്തസ്തം ധൃത്വാ നേതും പദാതിഗണം പ്രേഷയാമാസുഃ|
33 Jesus, therefore, said—Yet a little time, I am, with you, and withdraw unto him that sent me:
തതോ യീശുരവദദ് അഹമ് അൽപദിനാനി യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം സ്ഥിത്വാ മത്പ്രേരയിതുഃ സമീപം യാസ്യാമി|
34 Ye shall seek me, and not find me, and, where, I, am, ye, cannot come.
മാം മൃഗയിഷ്യധ്വേ കിന്തൂദ്ദേശം ന ലപ്സ്യധ്വേ രത്ര സ്ഥാസ്യാമി തത്ര യൂയം ഗന്തും ന ശക്ഷ്യഥ|
35 The Jews, therefore, said unto themselves—Whither, is, this one, about to go, that we shall not find him? Unto the dispersion of the Greeks, is he about to go, and teach the Greeks?
തദാ യിഹൂദീയാഃ പരസ്പരം വക്ത്തുമാരേഭിരേ അസ്യോദ്ദേശം ന പ്രാപ്സ്യാമ ഏതാദൃശം കിം സ്ഥാനം യാസ്യതി? ഭിന്നദേശേ വികീർണാനാം യിഹൂദീയാനാം സന്നിധിമ് ഏഷ ഗത്വാ താൻ ഉപദേക്ഷ്യതി കിം?
36 What, is this which he said: Ye shall seek me and not find me, and, where, I, am, ye, cannot come?
നോ ചേത് മാം ഗവേഷയിഷ്യഥ കിന്തൂദ്ദേശം ന പ്രാപ്സ്യഥ ഏഷ കോദൃശം വാക്യമിദം വദതി?
37 Now, on the last—the great—day of the feast, Jesus was standing, and he cried aloud, saying—If any man thirst, let him come unto me and drink:
അനന്തരമ് ഉത്സവസ്യ ചരമേഽഹനി അർഥാത് പ്രധാനദിനേ യീശുരുത്തിഷ്ഠൻ ഉച്ചൈഃകാരമ് ആഹ്വയൻ ഉദിതവാൻ യദി കശ്ചിത് തൃഷാർത്തോ ഭവതി തർഹി മമാന്തികമ് ആഗത്യ പിവതു|
38 He that believeth on me—just as said the Scripture, —River, from within him, shall flow, of living water.
യഃ കശ്ചിന്മയി വിശ്വസിതി ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യ വചനാനുസാരേണ തസ്യാഭ്യന്തരതോഽമൃതതോയസ്യ സ്രോതാംസി നിർഗമിഷ്യന്തി|
39 Now, this, spake he concerning the Spirit which they who believed on him were about to receive; for, not yet, was there Spirit, because, Jesus, not yet, was glorified!
യേ തസ്മിൻ വിശ്വസന്തി ത ആത്മാനം പ്രാപ്സ്യന്തീത്യർഥേ സ ഇദം വാക്യം വ്യാഹൃതവാൻ ഏതത്കാലം യാവദ് യീശു ർവിഭവം ന പ്രാപ്തസ്തസ്മാത് പവിത്ര ആത്മാ നാദീയത|
40 Some from amongst the multitude, therefore, having hearkened unto these words, were saying—This, is, in truth, the prophet.
ഏതാം വാണീം ശ്രുത്വാ ബഹവോ ലോകാ അവദൻ അയമേവ നിശ്ചിതം സ ഭവിഷ്യദ്വാദീ|
41 Others, were saying—This, is, the Christ. But, others, were saying—Out of Galilee, is, the Christ, to come?
കേചിദ് അകഥയൻ ഏഷഏവ സോഭിഷിക്ത്തഃ കിന്തു കേചിദ് അവദൻ സോഭിഷിക്ത്തഃ കിം ഗാലീൽ പ്രദേശേ ജനിഷ്യതേ?
42 Hath not the Scripture said: Of the seed of David, and from Bethlehem, the village where David was, cometh the Christ?
സോഭിഷിക്ത്തോ ദായൂദോ വംശേ ദായൂദോ ജന്മസ്ഥാനേ ബൈത്ലേഹമി പത്തനേ ജനിഷ്യതേ ധർമ്മഗ്രന്ഥേ കിമിത്ഥം ലിഖിതം നാസ്തി?
43 A division, therefore, arose in the multitude, because of him.
ഇത്ഥം തസ്മിൻ ലോകാനാം ഭിന്നവാക്യതാ ജാതാ|
44 Certain, indeed, from among them, were wishing to seize him; but, no one, thrust upon him his hands.
കതിപയലോകാസ്തം ധർത്തുമ് ഐച്ഛൻ തഥാപി തദ്വപുഷി കോപി ഹസ്തം നാർപയത്|
45 So then the officers came unto the High-priests and Pharisees, and, they, said unto them—For what cause, have ye not brought him?
അനന്തരം പാദാതിഗണേ പ്രധാനയാജകാനാം ഫിരൂശിനാഞ്ച സമീപമാഗതവതി തേ താൻ അപൃച്ഛൻ കുതോ ഹേതോസ്തം നാനയത?
46 The officers answered—Never, man spake thus!
തദാ പദാതയഃ പ്രത്യവദൻ സ മാനവ ഇവ കോപി കദാപി നോപാദിശത്|
47 The Pharisees, therefore, answered them—Surely, ye also, have not been led astray?
തതഃ ഫിരൂശിനഃ പ്രാവോചൻ യൂയമപി കിമഭ്രാമിഷ്ട?
48 Surely, none of the rulers, hath believed in him, nor of the Pharisees?
അധിപതീനാം ഫിരൂശിനാഞ്ച കോപി കിം തസ്മിൻ വ്യശ്വസീത്?
49 But, this multitude, that take no note of the law, are, laid under a curse.
യേ ശാസ്ത്രം ന ജാനന്തി ത ഇമേഽധമലോകാഏവ ശാപഗ്രസ്താഃ|
50 Nicodemus saith unto them—he that came unto him formerly, being, one, from among them—
തദാ നികദീമനാമാ തേഷാമേകോ യഃ ക്ഷണദായാം യീശോഃ സന്നിധിമ് അഗാത് സ ഉക്ത്തവാൻ
51 Surely, our law, doth not judge the man, unless it hear first from him, and get to know what he is doing?
തസ്യ വാക്യേ ന ശ്രുതേ കർമ്മണി ച ന വിദിതേ ഽസ്മാകം വ്യവസ്ഥാ കിം കഞ്ചന മനുജം ദോഷീകരോതി?
52 They answered and said unto him—Surely, thou also, art not, of Galilee? Search and see! That, out of Galilee, a prophet is not to arise.
തതസ്തേ വ്യാഹരൻ ത്വമപി കിം ഗാലീലീയലോകഃ? വിവിച്യ പശ്യ ഗലീലി കോപി ഭവിഷ്യദ്വാദീ നോത്പദ്യതേ|
53 And they went, each unto his own house;
തതഃ പരം സർവ്വേ സ്വം സ്വം ഗൃഹം ഗതാഃ കിന്തു യീശു ർജൈതുനനാമാനം ശിലോച്ചയം ഗതവാൻ|
