John 6
1 After these things, Jesus went away across the sea of Galilee, that is, of Tiberias;
ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶು ರ್ಗಾಲೀಲ್ ಪ್ರದೇಶೀಯಸ್ಯ ತಿವಿರಿಯಾನಾಮ್ನಃ ಸಿನ್ಧೋಃ ಪಾರಂ ಗತವಾನ್|
2 and there was following him a great multitude, because they had been viewing the signs which he did upon such as were sick.
ತತೋ ವ್ಯಾಧಿಮಲ್ಲೋಕಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣರೂಪಾಣಿ ತಸ್ಯಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಾಣಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಬಹವೋ ಜನಾಸ್ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ಅಗಚ್ಛನ್|
3 But Jesus had gone up into the mountain, and, there, was sitting with his disciples.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪರ್ವ್ವತಮಾರುಹ್ಯ ತತ್ರ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಾಕಮ್|
4 Now the passover was near, the feast of the Jews.
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯ ನಿಸ್ತಾರೋತ್ಸವನಾಮ್ನಿ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಮ ಉತ್ಸವ ಉಪಸ್ಥಿತೇ
5 So then Jesus, lifting up his eyes, and beholding that a great multitude was coming unto him, saith unto Philip—Whence are we to buy loaves, that these may eat?
ಯೀಶು ರ್ನೇತ್ರೇ ಉತ್ತೋಲ್ಯ ಬಹುಲೋಕಾನ್ ಸ್ವಸಮೀಪಾಗತಾನ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ಫಿಲಿಪಂ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ಏತೇಷಾಂ ಭೋಜನಾಯ ಭೋಜದ್ರವ್ಯಾಣಿ ವಯಂ ಕುತ್ರ ಕ್ರೇತುಂ ಶಕ್ರುಮಃ?
6 But, this, he was saying, to test him; for, he himself, knew, what he was about to do.
ವಾಕ್ಯಮಿದಂ ತಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಾರ್ಥಮ್ ಅವಾದೀತ್ ಕಿನ್ತು ಯತ್ ಕರಿಷ್ಯತಿ ತತ್ ಸ್ವಯಮ್ ಅಜಾನಾತ್|
7 Philip answered him—Two hundred denaries-worth of loaves, are not sufficient for them, that, each one, may take, a little.
ಫಿಲಿಪಃ ಪ್ರತ್ಯವೋಚತ್ ಏತೇಷಾಮ್ ಏಕೈಕೋ ಯದ್ಯಲ್ಪಮ್ ಅಲ್ಪಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ಮುದ್ರಾಪಾದದ್ವಿಶತೇನ ಕ್ರೀತಪೂಪಾ ಅಪಿ ನ್ಯೂನಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ|
8 One from among his disciples, Andrew, the brother of Simon Peter, saith unto him—
ಶಿಮೋನ್ ಪಿತರಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ಆನ್ದ್ರಿಯಾಖ್ಯಃ ಶಿಷ್ಯಾಣಾಮೇಕೋ ವ್ಯಾಹೃತವಾನ್
9 There is a little lad here, that hath five barley loaves, and two small fishes, —but, these, —what are they, for such numbers?
ಅತ್ರ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಬಾಲಕಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ಪಞ್ಚ ಯಾವಪೂಪಾಃ ಕ್ಷುದ್ರಮತ್ಸ್ಯದ್ವಯಞ್ಚ ಸನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಲೋಕಾನಾಂ ಏತಾವಾತಾಂ ಮಧ್ಯೇ ತೈಃ ಕಿಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ?
10 Jesus said—Make the people recline. Now there was much grass in the place. So the men reclined, to the number of about five thousand.
ಪಶ್ಚಾದ್ ಯೀಶುರವದತ್ ಲೋಕಾನುಪವೇಶಯತ ತತ್ರ ಬಹುಯವಸಸತ್ತ್ವಾತ್ ಪಞ್ಚಸಹಸ್ತ್ರೇಭ್ಯೋ ನ್ಯೂನಾ ಅಧಿಕಾ ವಾ ಪುರುಷಾ ಭೂಮ್ಯಾಮ್ ಉಪಾವಿಶನ್|
11 Jesus therefore took the loaves, and, giving thanks, went on distributing unto them that reclined; in like manner, of the small fishes also: as much as they were wishing.
ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಪೂಪಾನಾದಾಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗುಣಾನ್ ಕೀರ್ತ್ತಯಿತ್ವಾ ಶಿಷ್ಯೇಷು ಸಮಾರ್ಪಯತ್ ತತಸ್ತೇ ತೇಭ್ಯ ಉಪವಿಷ್ಟಲೋಕೇಭ್ಯಃ ಪೂಪಾನ್ ಯಥೇಷ್ಟಮತ್ಸ್ಯಞ್ಚ ಪ್ರಾದುಃ|
12 And, when they were well-filled, he saith unto his disciples—Gather up the broken pieces left over, that nothing be lost.
ತೇಷು ತೃಪ್ತೇಷು ಸ ತಾನವೋಚದ್ ಏತೇಷಾಂ ಕಿಞ್ಚಿದಪಿ ಯಥಾ ನಾಪಚೀಯತೇ ತಥಾ ಸರ್ವ್ವಾಣ್ಯವಶಿಷ್ಟಾನಿ ಸಂಗೃಹ್ಲೀತ|
13 So they gathered them up, and filled twelve baskets, with broken pieces out of the five barley loaves, —which were left over by them who had eaten.
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಭೋಜನಾತ್ ಪರಂ ತೇ ತೇಷಾಂ ಪಞ್ಚಾನಾಂ ಯಾವಪೂಪಾನಾಂ ಅವಶಿಷ್ಟಾನ್ಯಖಿಲಾನಿ ಸಂಗೃಹ್ಯ ದ್ವಾದಶಡಲ್ಲಕಾನ್ ಅಪೂರಯನ್|
14 The people, therefore, seeing what signs he wrought, began to say—This, is, of a truth, the prophet who was to come into the world.
ಅಪರಂ ಯೀಶೋರೇತಾದೃಶೀಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕ್ರಿಯಾಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಲೋಕಾ ಮಿಥೋ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ ಜಗತಿ ಯಸ್ಯಾಗಮನಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ ಸ ಏವಾಯಮ್ ಅವಶ್ಯಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತ್ತಾ|
15 Jesus, therefore, getting to know that they were about to come, and seize him, that they might make him king, retired again into the mountain, himself, alone.
ಅತಏವ ಲೋಕಾ ಆಗತ್ಯ ತಮಾಕ್ರಮ್ಯ ರಾಜಾನಂ ಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಮ್ ಈದೃಶಂ ಮಾನಸಂ ವಿಜ್ಞಾಯ ಪುನಶ್ಚ ಪರ್ವ್ವತಮ್ ಏಕಾಕೀ ಗತವಾನ್|
16 But, when evening came, his disciples went down unto the sea;
ಸಾಯಂಕಾಲ ಉಪಸ್ಥಿತೇ ಶಿಷ್ಯಾ ಜಲಧಿತಟಂ ವ್ರಜಿತ್ವಾ ನಾವಮಾರುಹ್ಯ ನಗರದಿಶಿ ಸಿನ್ಧೌ ವಾಹಯಿತ್ವಾಗಮನ್|
17 and, entering into a boat, were going across the sea into Capernaum. And, dark, already, had it become, and, not yet, had Jesus reached them;
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ತಿಮಿರ ಉಪಾತಿಷ್ಠತ್ ಕಿನ್ತು ಯೀಷುಸ್ತೇಷಾಂ ಸಮೀಪಂ ನಾಗಚ್ಛತ್|
18 moreover the sea, by reason of a great wind that blew, was rising high.
ತದಾ ಪ್ರಬಲಪವನವಹನಾತ್ ಸಾಗರೇ ಮಹಾತರಙ್ಗೋ ಭವಿತುಮ್ ಆರೇಭೇ|
19 Having therefore rowed about twenty-five or thirty furlongs, they observe Jesus, walking upon the sea, and, near the boat, coming; and they were affrighted.
ತತಸ್ತೇ ವಾಹಯಿತ್ವಾ ದ್ವಿತ್ರಾನ್ ಕ್ರೋಶಾನ್ ಗತಾಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಯೀಶುಂ ಜಲಧೇರುಪರಿ ಪದ್ಭ್ಯಾಂ ವ್ರಜನ್ತಂ ನೌಕಾನ್ತಿಕಮ್ ಆಗಚ್ಛನ್ತಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ತ್ರಾಸಯುಕ್ತಾ ಅಭವನ್
20 But, he, saith unto them—It is, I: be not affrighted!
ಕಿನ್ತು ಸ ತಾನುಕ್ತ್ತವಾನ್ ಅಯಮಹಂ ಮಾ ಭೈಷ್ಟ|
21 They were willing, therefore, to receive him into the boat; and, straightway, the boat was at land, whither they had been slowly going.
ತದಾ ತೇ ತಂ ಸ್ವೈರಂ ನಾವಿ ಗೃಹೀತವನ್ತಃ ತದಾ ತತ್ಕ್ಷಣಾದ್ ಉದ್ದಿಷ್ಟಸ್ಥಾನೇ ನೌರುಪಾಸ್ಥಾತ್|
22 On the morrow, the multitude that was standing on the other side of the sea, saw that there was not, another small-boat, there, save one, —and that Jesus entered not, along with his disciples, unto the boat, but that, alone, his disciples departed: —
ಯಯಾ ನಾವಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಅಗಚ್ಛನ್ ತದನ್ಯಾ ಕಾಪಿ ನೌಕಾ ತಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಾನೇ ನಾಸೀತ್ ತತೋ ಯೀಶುಃ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಾಕಂ ನಾಗಮತ್ ಕೇವಲಾಃ ಶಿಷ್ಯಾ ಅಗಮನ್ ಏತತ್ ಪಾರಸ್ಥಾ ಲೋಕಾ ಜ್ಞಾತವನ್ತಃ|
23 howbeit there came boats out of Tiberias, near the place where they did eat the bread, after the Lord had given thanks: —
ಕಿನ್ತು ತತಃ ಪರಂ ಪ್ರಭು ರ್ಯತ್ರ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗುಣಾನ್ ಅನುಕೀರ್ತ್ತ್ಯ ಲೋಕಾನ್ ಪೂಪಾನ್ ಅಭೋಜಯತ್ ತತ್ಸ್ಥಾನಸ್ಯ ಸಮೀಪಸ್ಥತಿವಿರಿಯಾಯಾ ಅಪರಾಸ್ತರಣಯ ಆಗಮನ್|
24 When, therefore, the multitude saw, that, Jesus, was not there, nor yet his disciples, they themselves, got into the small boats, and came unto Capernaum, seeking Jesus;
ಯೀಶುಸ್ತತ್ರ ನಾಸ್ತಿ ಶಿಷ್ಯಾ ಅಪಿ ತತ್ರ ನಾ ಸನ್ತಿ ಲೋಕಾ ಇತಿ ವಿಜ್ಞಾಯ ಯೀಶುಂ ಗವೇಷಯಿತುಂ ತರಣಿಭಿಃ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ ಪುರಂ ಗತಾಃ|
25 and, finding him on the other side of the sea, they said unto him—Rabbi! when, camest thou, hither?
ತತಸ್ತೇ ಸರಿತ್ಪತೇಃ ಪಾರೇ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪ್ರಾವೋಚನ್ ಹೇ ಗುರೋ ಭವಾನ್ ಅತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ಕದಾಗಮತ್?
26 Jesus answered them, and said—Verily, verily, I say unto you: Ye seek me, not because ye saw signs, but because ye did eat of the loaves and were filled.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀದ್ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥತರಂ ವದಾಮಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮದರ್ಶನಾದ್ಧೇತೋ ರ್ನ ಕಿನ್ತು ಪೂಪಭೋಜನಾತ್ ತೇನ ತೃಪ್ತತ್ವಾಞ್ಚ ಮಾಂ ಗವೇಷಯಥ|
27 Be working, not for the food that perisheth, but for the food that endureth unto life age-abiding, —which, the Son of Man, unto you, will give; for upon, the same, hath the Father, even God, set his seal. (aiōnios g166)
ಕ್ಷಯಣೀಯಭಕ್ಷ್ಯಾರ್ಥಂ ಮಾ ಶ್ರಾಮಿಷ್ಟ ಕಿನ್ತ್ವನ್ತಾಯುರ್ಭಕ್ಷ್ಯಾರ್ಥಂ ಶ್ರಾಮ್ಯತ, ತಸ್ಮಾತ್ ತಾದೃಶಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಮನುಜಪುತ್ರೋ ಯುಷ್ಮಾಭ್ಯಂ ದಾಸ್ಯತಿ; ತಸ್ಮಿನ್ ತಾತ ಈಶ್ವರಃ ಪ್ರಮಾಣಂ ಪ್ರಾದಾತ್| (aiōnios g166)
28 They said, therefore, unto him—What are we to do, that we may be working the works of God?
ತದಾ ತೇಽಪೃಚ್ಛನ್ ಈಶ್ವರಾಭಿಮತಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿಃ ಕಿಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ?
29 Jesus answered, and said unto them—This, is the work of God: that ye believe on him whom, he, hath sent forth.
ತತೋ ಯೀಶುರವದದ್ ಈಶ್ವರೋ ಯಂ ಪ್ರೈರಯತ್ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿಶ್ವಸನಮ್ ಈಶ್ವರಾಭಿಮತಂ ಕರ್ಮ್ಮ|
30 They said, therefore, unto him—What, then, art, thou, doing, by way of sign, that we may see, and believe in thee: what art thou working?
ತದಾ ತೇ ವ್ಯಾಹರನ್ ಭವತಾ ಕಿಂ ಲಕ್ಷಣಂ ದರ್ಶಿತಂ ಯದ್ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಭವತಿ ವಿಶ್ವಸಿಷ್ಯಾಮಃ? ತ್ವಯಾ ಕಿಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತಂ?
31 Our fathers, did eat, the manna, in the desert, —just as it is written: Bread out of heaven, he gave them to eat.
ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಮಹಾಪ್ರಾನ್ತರೇ ಮಾನ್ನಾಂ ಭೋಕ್ತ್ತುಂ ಪ್ರಾಪುಃ ಯಥಾ ಲಿಪಿರಾಸ್ತೇ| ಸ್ವರ್ಗೀಯಾಣಿ ತು ಭಕ್ಷ್ಯಾಣಿ ಪ್ರದದೌ ಪರಮೇಶ್ವರಃ|
32 Jesus said unto them—Verily, verily, I say unto you: Not Moses, gave you the bread out of heaven; but, my Father, giveth you the real bread out of heaven.
ತದಾ ಯೀಶುರವದದ್ ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನತಿಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ ಮೂಸಾ ಯುಷ್ಮಾಭ್ಯಂ ಸ್ವರ್ಗೀಯಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ನಾದಾತ್ ಕಿನ್ತು ಮಮ ಪಿತಾ ಯುಷ್ಮಾಭ್ಯಂ ಸ್ವರ್ಗೀಯಂ ಪರಮಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ದದಾತಿ|
33 For, the bread of God, is that which is coming down out of heaven, and giving, life, unto the world.
ಯಃ ಸ್ವರ್ಗಾದವರುಹ್ಯ ಜಗತೇ ಜೀವನಂ ದದಾತಿ ಸ ಈಶ್ವರದತ್ತಭಕ್ಷ್ಯರೂಪಃ|
34 They said, therefore, unto him—Sir! Evermore, give us this bread.
ತದಾ ತೇ ಪ್ರಾವೋಚನ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭಕ್ಷ್ಯಮಿದಂ ನಿತ್ಯಮಸ್ಮಭ್ಯಂ ದದಾತು|
35 Jesus said unto them—I, am the bread of life: he that cometh unto me, in nowise shall hunger, and, he that believeth on me, in nowise shall thirst, any more.
ಯೀಶುರವದದ್ ಅಹಮೇವ ಜೀವನರೂಪಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಯೋ ಜನೋ ಮಮ ಸನ್ನಿಧಿಮ್ ಆಗಚ್ಛತಿ ಸ ಜಾತು ಕ್ಷುಧಾರ್ತ್ತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ತಥಾ ಯೋ ಜನೋ ಮಾಂ ಪ್ರತ್ಯೇತಿ ಸ ಜಾತು ತೃಷಾರ್ತ್ತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
36 But I told you—Ye have even seen [me], and yet do not believe.
ಮಾಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾಪಿ ಯೂಯಂ ನ ವಿಶ್ವಸಿಥ ಯುಷ್ಮಾನಹಮ್ ಇತ್ಯವೋಚಂ|
37 All that which the Father is giving me, unto me, will have come, and, him that cometh unto me, in nowise will I cast out, —
ಪಿತಾ ಮಹ್ಯಂ ಯಾವತೋ ಲೋಕಾನದದಾತ್ ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏವ ಮಮಾನ್ತಿಕಮ್ ಆಗಮಿಷ್ಯನ್ತಿ ಯಃ ಕಶ್ಚಿಚ್ಚ ಮಮ ಸನ್ನಿಧಿಮ್ ಆಯಾಸ್ಯತಿ ತಂ ಕೇನಾಪಿ ಪ್ರಕಾರೇಣ ನ ದೂರೀಕರಿಷ್ಯಾಮಿ|
38 Because I have come down from heaven, —Not that I should be doing my own will, but the will of him that sent me.
ನಿಜಾಭಿಮತಂ ಸಾಧಯಿತುಂ ನ ಹಿ ಕಿನ್ತು ಪ್ರೇರಯಿತುರಭಿಮತಂ ಸಾಧಯಿತುಂ ಸ್ವರ್ಗಾದ್ ಆಗತೋಸ್ಮಿ|
39 And, this, is the will of him that sent me, That, of all that which he hath given me, I should lose nothing, but should raise it up at the last day.
ಸ ಯಾನ್ ಯಾನ್ ಲೋಕಾನ್ ಮಹ್ಯಮದದಾತ್ ತೇಷಾಮೇಕಮಪಿ ನ ಹಾರಯಿತ್ವಾ ಶೇಷದಿನೇ ಸರ್ವ್ವಾನಹಮ್ ಉತ್ಥಾಪಯಾಮಿ ಇದಂ ಮತ್ಪ್ರೇರಯಿತುಃ ಪಿತುರಭಿಮತಂ|
40 For, this, is the will of my Father, That, every one that vieweth the Son, and believeth on him, should have life age-abiding, and, I, should raise him up, at the last day. (aiōnios g166)
ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಾನವಸುತಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ವಿಶ್ವಸಿತಿ ಸ ಶೇಷದಿನೇ ಮಯೋತ್ಥಾಪಿತಃ ಸನ್ ಅನನ್ತಾಯುಃ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ ಇತಿ ಮತ್ಪ್ರೇರಕಸ್ಯಾಭಿಮತಂ| (aiōnios g166)
41 The Jews, therefore, began to murmur concerning him, because he said—I, am the bread that came down out of heaven;
ತದಾ ಸ್ವರ್ಗಾದ್ ಯದ್ ಭಕ್ಷ್ಯಮ್ ಅವಾರೋಹತ್ ತದ್ ಭಕ್ಷ್ಯಮ್ ಅಹಮೇವ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯೈತದ್ ವಾಕ್ಯೇ ವಿವದಮಾನಾ ವಕ್ತ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ
42 and were saying—Is not, this, Jesus, the son of Joseph, —of whom, we, know the father and the mother! How is it then, that he, now, saith: Out of heaven, have I come down?
ಯೂಷಫಃ ಪುತ್ರೋ ಯೀಶು ರ್ಯಸ್ಯ ಮಾತಾಪಿತರೌ ವಯಂ ಜಾನೀಮ ಏಷ ಕಿಂ ಸಏವ ನ? ತರ್ಹಿ ಸ್ವರ್ಗಾದ್ ಅವಾರೋಹಮ್ ಇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಕಥಂ ವಕ್ತ್ತಿ?
43 Jesus answered, and said unto them—Be not murmuring, one with another:
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಪ್ರತ್ಯವದತ್ ಪರಸ್ಪರಂ ಮಾ ವಿವದಧ್ವಂ
44 No one, can come unto me, except, the Father who sent me, draw him, —and, I, will raise him up, in the last day.
ಮತ್ಪ್ರೇರಕೇಣ ಪಿತ್ರಾ ನಾಕೃಷ್ಟಃ ಕೋಪಿ ಜನೋ ಮಮಾನ್ತಿಕಮ್ ಆಯಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಕಿನ್ತ್ವಾಗತಂ ಜನಂ ಚರಮೇಽಹ್ನಿ ಪ್ರೋತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯಾಮಿ|
45 It is written in the prophets, —And they shall be, all, the instructed of God: Every one who hath heard of the Father, and learned, cometh unto me.
ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಈಶ್ವರೇಣ ಶಿಕ್ಷಿತಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾಂ ಗ್ರನ್ಥೇಷು ಲಿಪಿರಿತ್ಥಮಾಸ್ತೇ ಅತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಪಿತುಃ ಸಕಾಶಾತ್ ಶ್ರುತ್ವಾ ಶಿಕ್ಷತೇ ಸ ಏವ ಮಮ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗಮಿಷ್ಯತಿ|
46 Not that any one hath seen, the Father, save he who is from God, —this one, hath seen the Father.
ಯ ಈಶ್ವರಾದ್ ಅಜಾಯತ ತಂ ವಿನಾ ಕೋಪಿ ಮನುಷ್ಯೋ ಜನಕಂ ನಾದರ್ಶತ್ ಕೇವಲಃ ಸಏವ ತಾತಮ್ ಅದ್ರಾಕ್ಷೀತ್|
ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಯಥಾರ್ಥತರಂ ವದಾಮಿ ಯೋ ಜನೋ ಮಯಿ ವಿಶ್ವಾಸಂ ಕರೋತಿ ಸೋನನ್ತಾಯುಃ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ| (aiōnios g166)
48 I am the bread of life: —
ಅಹಮೇವ ತಜ್ಜೀವನಭಕ್ಷ್ಯಂ|
49 Your fathers, did eat, in the desert, the manna, —and died:
ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಮಹಾಪ್ರಾನ್ತರೇ ಮನ್ನಾಭಕ್ಷ್ಯಂ ಭೂಕ್ತ್ತಾಪಿ ಮೃತಾಃ
50 This, is the bread which, out of heaven, cometh down, that one, thereof, may eat, —and not die.
ಕಿನ್ತು ಯದ್ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಸ್ವರ್ಗಾದಾಗಚ್ಛತ್ ತದ್ ಯದಿ ಕಶ್ಚಿದ್ ಭುಙ್ಕ್ತ್ತೇ ತರ್ಹಿ ಸ ನ ಮ್ರಿಯತೇ|
51 I, am the living bread, which, out of heaven, came down: If one eat of this bread, he shall live unto times age-abiding; and, the bread, moreover, which, I, will give, is, my flesh—for the world’s life. (aiōn g165)
ಯಜ್ಜೀವನಭಕ್ಷ್ಯಂ ಸ್ವರ್ಗಾದಾಗಚ್ಛತ್ ಸೋಹಮೇವ ಇದಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಯೋ ಜನೋ ಭುಙ್ಕ್ತ್ತೇ ಸ ನಿತ್ಯಜೀವೀ ಭವಿಷ್ಯತಿ| ಪುನಶ್ಚ ಜಗತೋ ಜೀವನಾರ್ಥಮಹಂ ಯತ್ ಸ್ವಕೀಯಪಿಶಿತಂ ದಾಸ್ಯಾಮಿ ತದೇವ ಮಯಾ ವಿತರಿತಂ ಭಕ್ಷ್ಯಮ್| (aiōn g165)
52 The Jews, therefore, began to strive one with another, saying—How can this one, unto us, give his flesh to eat?
ತಸ್ಮಾದ್ ಯಿಹೂದೀಯಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ವಿವದಮಾನಾ ವಕ್ತ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ ಏಷ ಭೋಜನಾರ್ಥಂ ಸ್ವೀಯಂ ಪಲಲಂ ಕಥಮ್ ಅಸ್ಮಭ್ಯಂ ದಾಸ್ಯತಿ?
53 Jesus, therefore, said unto them—Verily, verily, I say unto you—Except ye eat the flesh of the Son of Man, and drink his blood, ye have not life within yourselves.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಾನ್ ಆವೋಚದ್ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥತರಂ ವದಾಮಿ ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಸ್ಯಾಮಿಷೇ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನ ಭುಕ್ತ್ತೇ ತಸ್ಯ ರುಧಿರೇ ಚ ನ ಪೀತೇ ಜೀವನೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಮ್ಬನ್ಧೋ ನಾಸ್ತಿ|
54 He that feedeth upon my flesh, and drinketh my blood, hath life age-abiding, and, I, will raise him up at the last day; (aiōnios g166)
ಯೋ ಮಮಾಮಿಷಂ ಸ್ವಾದತಿ ಮಮ ಸುಧಿರಞ್ಚ ಪಿವತಿ ಸೋನನ್ತಾಯುಃ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ ತತಃ ಶೇಷೇಽಹ್ನಿ ತಮಹಮ್ ಉತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯಾಮಿ| (aiōnios g166)
55 For, my flesh, is, true, food, and, my blood, is, true, drink:
ಯತೋ ಮದೀಯಮಾಮಿಷಂ ಪರಮಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ತಥಾ ಮದೀಯಂ ಶೋಣಿತಂ ಪರಮಂ ಪೇಯಂ|
56 He that feedeth upon my flesh, and drinketh my blood, in me, abideth, and, I, in him.
ಯೋ ಜನೋ ಮದೀಯಂ ಪಲಲಂ ಸ್ವಾದತಿ ಮದೀಯಂ ರುಧಿರಞ್ಚ ಪಿವತಿ ಸ ಮಯಿ ವಸತಿ ತಸ್ಮಿನ್ನಹಞ್ಚ ವಸಾಮಿ|
57 Just as the living Father sent me, —and I live by reason of the Father, he also that feedeth upon me, even he, shall live by reason of me.
ಮತ್ಪ್ರೇರಯಿತ್ರಾ ಜೀವತಾ ತಾತೇನ ಯಥಾಹಂ ಜೀವಾಮಿ ತದ್ವದ್ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಾಮತ್ತಿ ಸೋಪಿ ಮಯಾ ಜೀವಿಷ್ಯತಿ|
58 This, is the bread, which, out of heaven, came down: —Not just as your fathers did eat—and died! He that feedeth upon this bread, shall live unto times age-abiding. (aiōn g165)
ಯದ್ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಸ್ವರ್ಗಾದಾಗಚ್ಛತ್ ತದಿದಂ ಯನ್ಮಾನ್ನಾಂ ಸ್ವಾದಿತ್ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪಿತರೋಽಮ್ರಿಯನ್ತ ತಾದೃಶಮ್ ಇದಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ನ ಭವತಿ ಇದಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಯೋ ಭಕ್ಷತಿ ಸ ನಿತ್ಯಂ ಜೀವಿಷ್ಯತಿ| (aiōn g165)
59 These things, said he, as, in a synagogue, he was teaching, in Capernaum.
ಯದಾ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ ಪುರ್ಯ್ಯಾಂ ಭಜನಗೇಹೇ ಉಪಾದಿಶತ್ ತದಾ ಕಥಾ ಏತಾ ಅಕಥಯತ್|
60 Many, of his disciples, therefore, when they heard, said—Hard, is this discourse, —Who can, thereunto, hearken?
ತದೇತ್ಥಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾಣಾಮ್ ಅನೇಕೇ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಅಕಥಯನ್ ಇದಂ ಗಾಢಂ ವಾಕ್ಯಂ ವಾಕ್ಯಮೀದೃಶಂ ಕಃ ಶ್ರೋತುಂ ಶಕ್ರುಯಾತ್?
61 But Jesus, knowing within himself that his disciples were murmuring concerning this, said unto them—Doth, this, cause, you, to stumble?
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಃ ಶಿಷ್ಯಾಣಾಮ್ ಇತ್ಥಂ ವಿವಾದಂ ಸ್ವಚಿತ್ತೇ ವಿಜ್ಞಾಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಇದಂ ವಾಕ್ಯಂ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ?
62 [What] then, if ye should view the Son of Man ascending where he was before? …
ಯದಿ ಮನುಜಸುತಂ ಪೂರ್ವ್ವವಾಸಸ್ಥಾನಮ್ ಊರ್ದ್ವ್ವಂ ಗಚ್ಛನ್ತಂ ಪಶ್ಯಥ ತರ್ಹಿ ಕಿಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ?
63 The spirit, it is, that giveth life, —the flesh, profiteth, nothing: The declarations which, I, have spoken unto you, are, spirit, and, are, life.
ಆತ್ಮೈವ ಜೀವನದಾಯಕಃ ವಪು ರ್ನಿಷ್ಫಲಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಯಾನಿ ವಚಾಂಸಿ ಕಥಯಾಮಿ ತಾನ್ಯಾತ್ಮಾ ಜೀವನಞ್ಚ|
64 But there are some from among you, who do not believe. For Jesus knew from the beginning, who they were that did not believe, and who it was would deliver him up; —
ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಕೇಚನ ಅವಿಶ್ವಾಸಿನಃ ಸನ್ತಿ ಕೇ ಕೇ ನ ವಿಶ್ವಸನ್ತಿ ಕೋ ವಾ ತಂ ಪರಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ ತಾನ್ ಯೀಶುರಾಪ್ರಥಮಾದ್ ವೇತ್ತಿ|
65 and he went on to say—For this cause, have I said unto you: No one, can come unto me, except it have been given him, of the Father.
ಅಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಅಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದ್ ಅಕಥಯಂ ಪಿತುಃ ಸಕಾಶಾತ್ ಶಕ್ತ್ತಿಮಪ್ರಾಪ್ಯ ಕೋಪಿ ಮಮಾನ್ತಿಕಮ್ ಆಗನ್ತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
66 Because of this, many from among his disciples, went away back, and, no longer, with him, were walking.
ತತ್ಕಾಲೇಽನೇಕೇ ಶಿಷ್ಯಾ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಪುನ ರ್ನಾಗಚ್ಛನ್|
67 Jesus, therefore, said unto the twelve—Are, ye also, wishing to withdraw?
ತದಾ ಯೀಶು ರ್ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನ್ ಉಕ್ತ್ತವಾನ್ ಯೂಯಮಪಿ ಕಿಂ ಯಾಸ್ಯಥ?
68 Simon Peter answered him—Lord! unto whom, shall we go? Declarations of life age-abiding, thou hast; (aiōnios g166)
ತತಃ ಶಿಮೋನ್ ಪಿತರಃ ಪ್ರತ್ಯವೋಚತ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಕಸ್ಯಾಭ್ಯರ್ಣಂ ಗಮಿಷ್ಯಾಮಃ? (aiōnios g166)
69 And, we, have believed, and come to know, —that, thou, art the Holy One of God.
ಅನನ್ತಜೀವನದಾಯಿನ್ಯೋ ಯಾಃ ಕಥಾಸ್ತಾಸ್ತವೈವ| ಭವಾನ್ ಅಮರೇಶ್ವರಸ್ಯಾಭಿಷಿಕ್ತ್ತಪುತ್ರ ಇತಿ ವಿಶ್ವಸ್ಯ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಜಾನೀಮಃ|
70 Jesus answered them—Did not, I, make choice, of you, the twelve? And yet, from among you, one, is, an adversary.
ತದಾ ಯೀಶುರವದತ್ ಕಿಮಹಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ದ್ವಾದಶಜನಾನ್ ಮನೋನೀತಾನ್ ನ ಕೃತವಾನ್? ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇಪಿ ಕಶ್ಚಿದೇಕೋ ವಿಘ್ನಕಾರೀ ವಿದ್ಯತೇ|
71 Now he was speaking of Judas, son of Simon Iscariot: for, the same, was about to deliver him up, —one of the twelve.
ಇಮಾಂ ಕಥಂ ಸ ಶಿಮೋನಃ ಪುತ್ರಮ್ ಈಷ್ಕರೀಯೋತೀಯಂ ಯಿಹೂದಾಮ್ ಉದ್ದಿಶ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಯತೋ ದ್ವಾದಶಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಗಣಿತಃ ಸ ತಂ ಪರಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ|
