Job 9
1 Then responded Job, and said—
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
| آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟ |
3 If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
| اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛ |
4 Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
| زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست. |
5 Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
| ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد، |
6 Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
| زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند. |
7 Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
| اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند. |
8 Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
| او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده |
9 Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
| و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است. |
10 Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
| او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست. |
11 Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
| از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم. |
12 Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
| هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟ |
13 As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
| خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند. |
14 How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
| پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟ |
15 Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
| حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم. |
16 Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
| حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد. |
17 For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
| زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند. |
18 He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
| نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است. |
19 If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
| چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟ |
20 If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
| اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم. |
21 I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
| هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم. |
22 One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
| شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند. |
23 If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
| وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد. |
24 The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
| جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟ |
25 My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
| زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم. |
26 They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
| سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند. |
27 If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
| حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم، |
28 I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
| باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد. |
29 I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
| پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟ |
30 Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
| حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم |
31 Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
| تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند. |
32 For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
| خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم. |
33 There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
| ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد، |
34 Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
| آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم. |
35 I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
| آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم. |
