Job 8
1 Then responded Bildad the Shuhite, and said: —
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 How long wilt thou speak these things? Or, as a mighty wind, shall be the sayings of thy mouth?
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Should, GOD, pervert justice? Or, the Almighty, pervert righteousness?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 Though, thy children, sinned against him, and he delivered them into the hand of their transgression,
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 Yet, if, thou thyself, wilt diligently seek unto GOD, —and, unto the Almighty, wilt make supplication;
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 If, pure and upright, thou thyself, art, surely, now, will he answer thy prayer, and will prosper thy righteous habitation:
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 So shall thy beginning appear small, —when, thy latter end, he shall greatly increase!
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 For inquire, I pray thee, of a former generation, and prepare thyself for the research of their fathers; —
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 For, of yesterday, are, we, and cannot know, for, a shadow, are our days upon earth:
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 Shall, they, not teach thee—tell thee, and, out of their memory, bring forth words?
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Can the paper-reed grow up, without a marsh? Or the rush grow up, without water?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 Though while still, in its freshness, it be not plucked off, yet, before any kind of grass, it doth wither:
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 So, shall be the latter end of all who forget GOD, and, the hope of the impious, shall perish:
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 Whose trust shall be contemptible, —and, a spider’s web, his confidence:
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 He leaneth upon his house, and it will not stand, he holdeth it fast, and it will not remain erect.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 Full of moisture he is, before the sun, and, over his garden, his shoot goeth forth:
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 Over a heap, his roots are entwined, a place of stones, he descrieth;
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 If one destroy him out of his place, then will it disown him [saying] —I have not seen thee.
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 Lo! that, is the joy of his way, —and, out of the dust, shall others spring up.
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Lo! GOD, will not reject a blameless man, neither will he grasp the hand of evil-doers:
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 At length he shall fill with laughter thy mouth, and thy lips, with a shout of triumph:
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 They who hate thee, shall be clothed with shame, but, the tent of the lawless, shall not be!
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
