Job 7
1 Is there not a warfare to a mortal, upon earth? And, as the days of a hireling, are not his days?
Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?
2 As, a bondman, panteth for the shadow, and as, a hireling, longeth for his wage,
Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?
3 So, have I been made to inherit months of calamity, and, nights of weariness, have been appointed me.
Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.
4 As soon as I lie down, I say, When shall I arise? yet he lengtheneth out the evening, and I am wearied with tossings until the breeze of twilight.
Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.
5 My flesh is clothed with worms and a coating of dust, My skin, hath hardened, and then run afresh:
Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.
6 My days, are swifter than a weaver’s shuttle, and they are spent, without hope.
Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.
7 Remember thou, that, a wind, is my life, not again shall mine eye see blessing:
Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.
8 Nor shall see me—the eye that used to behold me, Thine eyes, are upon me, and I am not.
Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.
Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)
10 He shall not return again to his house, and his own place shall be acquainted with him no more.
Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.
11 I also, cannot restrain my mouth, —I must speak, in the anguish of my spirit, I must find utterance, in the bitterness of my soul.
Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.
12 Am, I, a sea, or a sea-monster, —That thou shouldst set over me a watch?
Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?
13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall help to carry my complaint,
Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,
14 Then thou scarest me with dreams, and, by visions, dost thou terrify me:
pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,
15 So that my soul chooseth strangling, Death, rather than [these] my bones!
kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.
16 I am wasted away, Not, to times age-abiding, can I live, Let me alone, for, a breath, are my days.
Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.
17 What is a mortal, that thou shouldst nurture him? Or that thou shouldst fix upon him thy mind?
Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,
18 That thou shouldst inspect him morning by morning, moment by moment, shouldst test him?
na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?
19 How long wilt thou not look away from me? Wilt thou not let me alone, till I can swallow my spittle?
Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?
20 I have sinned, What can I do for thee, thou watcher of men? Wherefore hast thou set me as thine object of attack, or have I become, unto thee, a burden?
Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?
21 And why wilt thou not remove my transgression, and take away mine iniquity? For, now, in the dust, should I lie down, and thou shouldst seek me diligently, and I should not be.
Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”
