Job 7
1 Is there not a warfare to a mortal, upon earth? And, as the days of a hireling, are not his days?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 As, a bondman, panteth for the shadow, and as, a hireling, longeth for his wage,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 So, have I been made to inherit months of calamity, and, nights of weariness, have been appointed me.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 As soon as I lie down, I say, When shall I arise? yet he lengtheneth out the evening, and I am wearied with tossings until the breeze of twilight.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 My flesh is clothed with worms and a coating of dust, My skin, hath hardened, and then run afresh:
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 My days, are swifter than a weaver’s shuttle, and they are spent, without hope.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Remember thou, that, a wind, is my life, not again shall mine eye see blessing:
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Nor shall see me—the eye that used to behold me, Thine eyes, are upon me, and I am not.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 He shall not return again to his house, and his own place shall be acquainted with him no more.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 I also, cannot restrain my mouth, —I must speak, in the anguish of my spirit, I must find utterance, in the bitterness of my soul.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Am, I, a sea, or a sea-monster, —That thou shouldst set over me a watch?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall help to carry my complaint,
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 Then thou scarest me with dreams, and, by visions, dost thou terrify me:
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 So that my soul chooseth strangling, Death, rather than [these] my bones!
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 I am wasted away, Not, to times age-abiding, can I live, Let me alone, for, a breath, are my days.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 What is a mortal, that thou shouldst nurture him? Or that thou shouldst fix upon him thy mind?
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 That thou shouldst inspect him morning by morning, moment by moment, shouldst test him?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 How long wilt thou not look away from me? Wilt thou not let me alone, till I can swallow my spittle?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 I have sinned, What can I do for thee, thou watcher of men? Wherefore hast thou set me as thine object of attack, or have I become, unto thee, a burden?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 And why wilt thou not remove my transgression, and take away mine iniquity? For, now, in the dust, should I lie down, and thou shouldst seek me diligently, and I should not be.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
