Job 6
1 Then responded Job, and said: —
Unya si Job mitubag ug miingon:
2 Oh that, weighed, were my vexation, and, my engulfing ruin—into the balances, they would lift up all at once!
Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
3 For, now, beyond the sand of the seas, would it be heavy, On this account, my words, have wandered.
Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
4 For, the arrows of the Almighty, are in me, The heat whereof, my spirit is drinking up, The, terrors of GOD, array themselves against me.
Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
5 Doth the wild ass bray over grass? Or loweth the ox over his fodder?
Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
6 Can that which hath no savour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
7 My soul hath refused to touch, Those things, are like disease in my food.
Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
8 Oh that my request would come! and, my hope, oh that GOD would grant!
Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
9 That it would please GOD to crush me, That he would set free his hand, and cut me off!
Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
10 So might it still be my comfort, And I might exult in the anguish he would not spare, —That I had not concealed the sayings of the Holy One.
Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
11 What is my strength, that I should hope? Or what mine end, that I should prolong my desire?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
12 Is my strength, the strength of stones? Or is, my flesh, of bronze?
Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
13 Is there any help at all in me? Is not, abiding success, driven from me?
Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
14 The despairing, from his friend, should have lovingkindness, or, the reverence of the Almighty, he may forsake.
Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
15 Mine own brethren, have proved treacherous like a torrent, like a channel of torrents which disappear:
Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
16 Which darken by reason of the cold, over them, is a covering made by the snow:
Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
17 By the time they begin to thaw, they are dried up, as soon as it is warm, they have vanished out of their place.
Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
18 Caravans turn aside by their course, they go up into a waste, and are lost:
Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
19 The caravans of Tema looked about, the travelling companies of Sheba, hoped for them:
Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
20 They are ashamed that they had trusted, They have come up to one of them, and are confounded.
Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
21 For, now, ye have come to him, ye see something fearful, and fear.
Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
22 Is it that I said, Make me a gift, or, out of your abundance, offer a bribe on my behalf;
Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
23 And deliver me from the hand of the adversary? And, out of the hand of tyrants, ransom me?
Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
24 Show me, and, I, will hold my peace, And, wherein I have erred, cause me to understand.
Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
25 How pleasant are the sayings that are right! But what can a decision from you, decide?
Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
26 To decide words, do ye intend, When, to the wind, are spoken the sayings of one in despair?
Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
27 Surely, the fatherless, ye would assail, and make merchandise of your friend!
Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
28 But, now, be pleased to turn to me, that it may be, to your faces, if I speak falsehood,
Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
29 Reply, I pray you, let there be no perversity, Yea reply even yet, my vindication is in it!
Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
30 Is there, in my tongue, perversity? Or can, my sense, not discern, engulfing ruin?
Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
