Job 6
1 Then responded Job, and said: —
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 Oh that, weighed, were my vexation, and, my engulfing ruin—into the balances, they would lift up all at once!
“Kung matimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo; kung ang tanan kong kagul-anan mapahimutang pa sa timbangan!
3 For, now, beyond the sand of the seas, would it be heavy, On this account, my words, have wandered.
Kay karon mas bug-at pa kini kay sa balas sa kadagatan. Mao kana ang hinungdan nga sakit ang akong mga pulong.
4 For, the arrows of the Almighty, are in me, The heat whereof, my spirit is drinking up, The, terrors of GOD, array themselves against me.
Kay ang pana sa Makagagahom mitaop man kanako, miinom sa hilo ang akong espiritu; ang kalisang sa Dios naglaray sa pagpakigbatok kanako.
5 Doth the wild ass bray over grass? Or loweth the ox over his fodder?
Magabahihi ba sa kaguol ang ihalas nga asno kung siya aduna pay sagbot? O magaunga ba ang baka kung siya may kumpay?
6 Can that which hath no savour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Makaon ba ang walay lami nga pagkaon kung walay asin? O aduna bay lami ang puti sa itlog?
7 My soul hath refused to touch, Those things, are like disease in my food.
Nagdumili ako sa paghikap niini; sama sila sa kalan-on nga luod alang kanako.
8 Oh that my request would come! and, my hope, oh that GOD would grant!
O, maangkon ko unta ang akong gipangayo; O, nga tumanon unta sa Dios ang butang nga akong gipangandoy:
9 That it would please GOD to crush me, That he would set free his hand, and cut me off!
nga makapahimuot unta kini sa Dios ang pagdugmok kanako, nga buhian unta niya ang iyang kamot ug putlon ako niining kinabuhia!
10 So might it still be my comfort, And I might exult in the anguish he would not spare, —That I had not concealed the sayings of the Holy One.
Nga mao na unta kini ang akong ganti—bisan paman kung maglipay ako sa kasakit nga dili mawala: nga wala ko ilimod ang mga pulong sa Balaang Pinili.
11 What is my strength, that I should hope? Or what mine end, that I should prolong my desire?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabot man? Unsa ba ang akong kataposan, nga ako magpakabuhi pa man?
12 Is my strength, the strength of stones? Or is, my flesh, of bronze?
Ang kusog ba sa mga bato ang akong kusog? O binuhat ba sa tumbaga ang akong unod?
13 Is there any help at all in me? Is not, abiding success, driven from me?
Dili ba tinuod man kini nga wala akoy ikatabang sa akong kaugalingon, ug ang kaalam gipapahawa na kanako?
14 The despairing, from his friend, should have lovingkindness, or, the reverence of the Almighty, he may forsake.
Ngadto sa tawo nga hapit nang maluya, ang pagkamatinud-anon kinahanglan ipakita sa iyang higala; bisan paman kaniya nga mibiya sa kahadlok sa Makagagahom.
15 Mine own brethren, have proved treacherous like a torrent, like a channel of torrents which disappear:
Apan ang akong kaigsoonan nagluib kanako ingon nga ugang sapa, sama sa tubig sa kasapaan nga molabay lamang kadali,
16 Which darken by reason of the cold, over them, is a covering made by the snow:
nga miitom tungod sa yelo nga mitabon kanila, ug tungod sa niyebe nga nagtago niini.
17 By the time they begin to thaw, they are dried up, as soon as it is warm, they have vanished out of their place.
Sa pagkatunaw niini, mangawala sila; sa dihang ting-init, mangatunaw sila sa ilang dapit.
18 Caravans turn aside by their course, they go up into a waste, and are lost:
Ang mga magbabaklay nga nanglakaw sa ilang dalan misimang alang sa tubig; nangasaag sila didto sa mamingaw nga yuta ug unya nangalaglag.
19 The caravans of Tema looked about, the travelling companies of Sheba, hoped for them:
Ang mga magbabaklay nga gikan sa Tema mingtan-aw didto, samtang ang kapundokan sa Seba naglaom kanila.
20 They are ashamed that they had trusted, They have come up to one of them, and are confounded.
Nasubo sila tungod kay naglaom sila nga makakita ug tubig. Miadto sila didto, apan nalimbongan sila.
21 For, now, ye have come to him, ye see something fearful, and fear.
Kay karon kamong mga higala wala nay pulos alang kanako; nakakita kamo sa akong makalilisang nga kahimtang ug nangahadlok.
22 Is it that I said, Make me a gift, or, out of your abundance, offer a bribe on my behalf;
Nag-ingon ba ako kaninyo, 'Hatagi ako ug usa ka butang?' O, 'Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?'
23 And deliver me from the hand of the adversary? And, out of the hand of tyrants, ransom me?
O, 'Luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway?' O, 'Bawia ako gikan sa kamot sa mga nagdaogdaog kanako?'
24 Show me, and, I, will hold my peace, And, wherein I have erred, cause me to understand.
Tudloi ako, ug pagagunitan ko ang akong kalinaw; pasabta ako kung asa ako nasayop.
25 How pleasant are the sayings that are right! But what can a decision from you, decide?
Pagkasakit gayod sa matuod nga mga pulong! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana kanako?
26 To decide words, do ye intend, When, to the wind, are spoken the sayings of one in despair?
Naglaraw ba kamo nga dili tagdon ang akong mga pulong, ang pagtagad sama sa hangin sa mga pulong sa tawong nawad-an ug paglaom?
27 Surely, the fatherless, ye would assail, and make merchandise of your friend!
Tinuod, giripahan ninyo ang mga batang ilo, ug mibaligya sa inyong mga higala sama sa nagpatigayon.
28 But, now, be pleased to turn to me, that it may be, to your faces, if I speak falsehood,
Busa karon, tan-awa intawon ako, kay sigurado gayod nga dili ako mamakak diha sa inyong atubangan.
29 Reply, I pray you, let there be no perversity, Yea reply even yet, my vindication is in it!
Hunong na, nagpakiluoy ako kaninyo; wad-a ang inyong pagkadili-makatarunganon; Sa pagkatinuod, hunonga na, kay ang akong tinguha matarong.
30 Is there, in my tongue, perversity? Or can, my sense, not discern, engulfing ruin?
Aduna bay daotan sa akong dila? Dili ba ang akong baba makaila man sa malaw-ay nga mga butang?
