Job 5
1 Call, I pray thee—is there one to answer thee? Or, to which of the holy ones, wilt thou turn?
Manawagan ka na ngayon, mayroon bang makikinig sa iyo? Sino sa mga banal ang malalapitan mo?
2 For, to the foolish man, death is caused by vexation, and, the simple one, is slain by jealousy.
Dahil papatayin ng galit ang isang hangal, papatayin ng selos ang walang isip.
3 I, have seen the foolish taking root, and then hath his home decayed, in a moment:
Nakakita na ako ng isang hangal na lumalalim na ang ugat, pero bigla kong sinumpa ang kaniyang tahanan.
4 His children are far removed from safety, and they are crushed in the gate, and there is none to deliver:
Ang kaniyang mga anak ay malayo sa kaligtasan; naipit sila sa mga tarangkahan ng lungsod. Wala kahit isa ang magliligtas sa kanila —
5 Whose harvest, the hungry, eateth up, and, even out of thorn hedges, he taketh it, and the snare gapeth for their substance.
ang ani nila ay kinain ng mga nagugutom, ng mga taong kumukuha nito mula sa mga matinik na lugar; ang mga kayamanan nila ay sinimot ng mga taong nauuhaw dito.
6 For sorrow, cometh not forth out of the dust, —nor, out of the ground, sprouteth trouble.
Sapagkat ang mga paghihirap ay hindi tumutubo mula sa lupa; kahit ang kaguluhan ay hindi umuusbong mula sa lupa;
7 Though, man, to trouble, were born, as, sparks, on high, do soar,
Pero gumagawa ang sangkatuhan ng sarili niyang kaguluhan, gaya ng mga apoy na lumilipad paitaas.
8 Yet indeed, I, would seek unto El, and, unto Elohim, would I set forth any cause: —
Pero ako, sa Diyos ako lalapit, ipagkakatiwala ko sa Diyos ang aking kalagayan —
9 Who doeth great things, beyond all search, —Wondrous things, till they cannot be recounted;
siya na gumagawa ng mga dakila at makabuluhang mga bagay, mga kamangha-manghang bagay na hindi na mabilang.
10 Who giveth rain, upon the face of the earth, and sendeth forth waters, over the face of the open fields;
Nagbibigay siya ng ulan sa lupa, at nagpapadala ng tubig sa mga taniman.
11 Setting the lowly on high, and, mourners, are uplifted to safety;
Ginawa niya ito para itaas ang mga mabababa; para ilikas ang mga taong nagdadalamhati sa mga abo.
12 Who doth frustrate the schemes of the crafty, that their hands cannot achieve abiding success;
Binibigo niya ang mga balak ng mga tuso, para hindi makamit ang mga binalak nila.
13 Who captureth the wise in their own craftiness, yea the headlong counsel of the crooked:
Binibitag niya ang mga matatalino sa kanilang katusuhan; ang mga plano ng matatalino ay matatapos din.
14 By day, they encounter darkness, and, as though it were night, they grope at high noon.
Nagpupulong sila sa dilim tuwing umaga, at nangangapa sa tanghali na tulad nang sa gabi.
15 But he saveth from the sword, out of their mouth, and, out of the hand of the strong, the needy.
Pero inililigtas niya ang mga mahihirap mula sa mga espada na nasa kanilang mga bibig, at ang mga nangangailangan mula sa mga mayayaman.
16 Thus to the poor hath come hope, and, perversity, hath shut her mouth.
Kaya may pag-asa ang mahihirap, at ang kawalan ng katarungan ay itinitikom ang kaniyang sariling bibig.
17 Lo! how happy is the man whom God correcteth! Therefore, the chastening of the Almighty, do not thou refuse;
Tingnan mo, masaya ang taong tinutuwid ng Diyos; kaya huwag mong kamuhian ang pagtutuwid ng Makapangyarihan.
18 For, he, woundeth that he may bind up, He smiteth through, that, his own hands, may heal.
Dahil siya ay sumusugat at tumatapal, sumusugat siya at siya rin ang gumagamot.
19 In six troubles, he will rescue thee, and, in seven, there shall smite thee no misfortune:
Ililigtas ka niya sa anim na kaguluhan; lalo na, sa pitong kaguluhan, walang anumang masama ang makagagalaw sa iyo.
20 In famine, he will ransom thee from death, and in battle from the power of the sword;
Sa tag-gutom ikaw ay kaniyang ililigtas mula sa kamatayan; sa digmaan mula sa kapangyarihan ng espada.
21 During the scourge of the tongue, shalt thou be hid, neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh;
Ikukublli ka mula sa latay ng mga dila; at hindi ka matatakot kapag ang pagkawasak ay dumating.
22 At destruction and at hunger, shalt thou laugh, and, of the wild beast of the earth, be not thou afraid;
Tatawanan mo ang pagkawasak at tag-gutom, at hindi ka matatakot sa mga mababangis na hayop.
23 For, with the stones of the field, shall be thy covenant, and, the wild beast of the field, hath been made thy friend;
Sapagkat may kasunduan ka sa mga bato sa iyong taniman; magiging mapayapa ka sa mga mababangis na hayop.
24 And thou shalt know that, at peace, is thy tent, and shalt visit thy fold, and miss nothing;
Matitiyak mo na ang iyong tolda ay ligtas; dadalawin mo ang iyong kawan at makikitang hindi ito nabawasan.
25 And thou shalt know, that numerous is thy seed, and, thine offspring, like the young shoots of the field.
Matitiyak mo na dadami ang iyong lahi, na ang iyong mga anak ay matutulad sa mga damo sa lupa.
26 Thou shalt come, yet robust, to the grave, as a stack of sheaves mounteth up in its season.
Uuwi ka sa iyong puntod sa iyong katandaan, tulad ng mga naipong mga tangkay ng palay na dinadala sa giikan.
27 Lo! as for this, we have searched it out—so, it is, Hear it, and know, thou, for thyself.
Tingnan mo, siniyasat namin ang bagay na ito; ganito talaga ito; pakinggan mo ito at patunayan sa iyong sarili.”
