Job 5
1 Call, I pray thee—is there one to answer thee? Or, to which of the holy ones, wilt thou turn?
Pagtawag karon; aduna bay motubag kanimo? Kinsa man sa mga balaan ang imong kaadtoan?
2 For, to the foolish man, death is caused by vexation, and, the simple one, is slain by jealousy.
Kay ang kasuko mopatay sa tawong buangbuang; ang kasina molaglag sa tawong pahong.
3 I, have seen the foolish taking root, and then hath his home decayed, in a moment:
Nakita ko ang tawong buangbuang nga nakagamot na, apan gitunglo ko dayon ang iyang puluy-anan.
4 His children are far removed from safety, and they are crushed in the gate, and there is none to deliver:
Layo sa kaluwasan ang iyang kaanakan; nangadugmok sila diha sa ganghaan sa siyudad. Walay bisan usa ang magaluwas kanila—
5 Whose harvest, the hungry, eateth up, and, even out of thorn hedges, he taketh it, and the snare gapeth for their substance.
kadtong alanihon gipangaon sa uban nga gipanggutom, bisan sa katunokan pagakuhaon kini sa katawhan; kadtong katigayonan gihurot sa katawhan nga giuhaw niini.
6 For sorrow, cometh not forth out of the dust, —nor, out of the ground, sprouteth trouble.
Kay ang kalisdanan dili motubo gikan sa yuta; ni ang kasamok moturok sa yuta;
7 Though, man, to trouble, were born, as, sparks, on high, do soar,
Apan ang tawo mao ang naghimo sa iyang kaugalingong kalisdanan, sama sa agipo nga milupad paitaas.
8 Yet indeed, I, would seek unto El, and, unto Elohim, would I set forth any cause: —
Apan alang kanako, mobalik ako sa Dios; didto kaniya itugyan ko ang akong mga tuyo—
9 Who doeth great things, beyond all search, —Wondrous things, till they cannot be recounted;
kaniya nga nagbuhat sa dagko ug dili matukib nga mga butang, kahibulongang mga butang nga dili maihap.
10 Who giveth rain, upon the face of the earth, and sendeth forth waters, over the face of the open fields;
Naghatag siya ug ulan sa yuta, ug nagpadalag tubig sa kaumahan.
11 Setting the lowly on high, and, mourners, are uplifted to safety;
Gibuhat niya kini aron ipahimutang sa hataas kadtong anaa sa ubos; aron igabayaw sa kaluwasan kadtong nagbangotan sa abo.
12 Who doth frustrate the schemes of the crafty, that their hands cannot achieve abiding success;
Gisumpo niya ang mga laraw sa malimbongong mga tawo, aron nga ang ilang mga kamot dili makahimo sa ilang bulohaton.
13 Who captureth the wise in their own craftiness, yea the headlong counsel of the crooked:
Gilit-ag niya ang malimbongong mga tawo sa ilang kaugalingong pagkamalimbongon; ang mga laraw sa mga tawong hanas mapakyas sa dili madugay.
14 By day, they encounter darkness, and, as though it were night, they grope at high noon.
Masagubang nila ang kangitngit panahon sa adlaw, ug masukarap sa kaudtohon ingon nga kini gabii.
15 But he saveth from the sword, out of their mouth, and, out of the hand of the strong, the needy.
Apan iyang giluwas ang kabos nga tawo gikan sa espada sa ilang mga baba ug ang nanginahanglan nga mga tawo gikan sa kamot sa gamhanang mga tawo.
16 Thus to the poor hath come hope, and, perversity, hath shut her mouth.
Busa may paglaom ang kabos nga tawo, ug ang dili makataronganon magatak-om sa iyang baba.
17 Lo! how happy is the man whom God correcteth! Therefore, the chastening of the Almighty, do not thou refuse;
Tan-awa, pagkamalipayon sa tawo nga pagabadlongon sa Dios; busa, ayaw pagbiaybiay sa mga kastigo sa Makagagahom.
18 For, he, woundeth that he may bind up, He smiteth through, that, his own hands, may heal.
Kay siya ang magasamad ug unya pagabugkosan; siya magasakit ug unya ang iyang mga kamot magaayo.
19 In six troubles, he will rescue thee, and, in seven, there shall smite thee no misfortune:
Siya ang magaluwas kanimo sa unom ka kasamok; bisan paman, sa pito ka kasamok, ang daotan dili makadapat kanimo.
20 In famine, he will ransom thee from death, and in battle from the power of the sword;
Sa tinggutom magaluwas siya kanimo gikan sa kamatayon; ug sa gubat gikan sa mga kamot niadtong migamit sa espada.
21 During the scourge of the tongue, shalt thou be hid, neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh;
Pagatagoan ka gikan sa hampak sa dila; ug dili ka mahadlok sa kalaglagan nga modangat.
22 At destruction and at hunger, shalt thou laugh, and, of the wild beast of the earth, be not thou afraid;
Pagakataw-an mo ang paglaglag ug tinggutom, ug dili ka mahadlok sa mga ihalas nga mga mananap.
23 For, with the stones of the field, shall be thy covenant, and, the wild beast of the field, hath been made thy friend;
Kay aduna kay kasabotan uban sa mga bato sa imong kapatagan; aduna kay kalinaw kauban ang ihalas nga mga mananap.
24 And thou shalt know that, at peace, is thy tent, and shalt visit thy fold, and miss nothing;
Masayod ka nga ang imong tolda anaa sa luwas; moduaw ka sa imong kahayopan ug walay nawala niini.
25 And thou shalt know, that numerous is thy seed, and, thine offspring, like the young shoots of the field.
Masayod ka usab nga ang imong kaliwat modaghan, nga ang imong mga kaliwatan mahisama sa sagbot sa yuta.
26 Thou shalt come, yet robust, to the grave, as a stack of sheaves mounteth up in its season.
Moadto ka sa imong lubnganan sa hingkod nga panuigon, sama sa usa ka tapok sa mga binugkosang trigo nga gidala didto sa giokanan.
27 Lo! as for this, we have searched it out—so, it is, Hear it, and know, thou, for thyself.
Tan-awa, gisusi ta kining butanga; sama kini niini; patalinghugi kini, ug sayri alang sa imong kaugalingon.”
