Job 41
1 Canst thou draw out the Crocodile with a fish-hook? Or, with a cord, canst thou fasten down his tongue?
“Livyatan'ı çengelle çekebilir misin, Dilini halatla bağlayabilir misin?
2 Wilt thou put a rush-cord on his nose? or, with a thorn, wilt thou pierce his jaw?
Burnuna sazdan ip takabilir misin, Kancayla çenesini delebilir misin?
3 Will he multiply unto thee supplications, or will he speak unto thee softly?
Yalvarıp yakarır mı sana, Tatlı tatlı konuşur mu?
4 Will he solemnise a covenant with thee? Wilt thou take him for a life-long servant?
Seninle antlaşma yapar mı, Onu ömür boyu köle edesin diye?
5 Wilt thou sport with him, as with a little bird? Or wilt thou bind him, for thy maidens?
Kuşla oynar gibi onunla oynayabilir misin, Hizmetçilerin eğlensin diye ona tasma takabilir misin?
6 Shall the companions bargain over him? or will they part him among the traders?
Balıkçılar onun üzerine pazarlık eder mi? Tüccarlar aralarında onu böler mi?
7 Wilt thou fill, with darts, his skin? or, with fish-spears, his head?
Derisini zıpkınlarla, Başını mızraklarla doldurabilir misin?
8 Lay thou upon him thy hand, remember the battle—no more!
Elini üzerine koy da, çıkacak çıngarı gör, Bir daha yapmayacaksın bunu.
9 Lo! any hope of him, hath been found deceptive, Even at the sight of him, shall not one be overwhelmed?
Onu yakalamak için umutlanma, Görünüşü bile insanın ödünü patlatır.
10 None so bold, that he will rouse him! Who then is he that, before me, can stand?
Onu uyandıracak kadar yürekli adam yoktur. Öyleyse benim karşımda kim durabilir?
11 Who hath forestalled me, that I may repay him? Under all the heavens, mine it is!
Kim benden hesap vermemi isteyebilir? Göklerin altında ne varsa bana aittir.
12 I will not pass by in silence his parts, or the matter of strength, or the grace of his armour.
“Onun kolları, bacakları, Zorlu gücü, güzel yapısı hakkında Konuşmadan edemeyeceğim.
13 Who hath removed his outer garment, through his double row of teeth, who would enter?
Onun giysisinin önünü kim açabilir? Kim onun iki katlı zırhını delebilir?
14 The doors of his face, who hath opened? The circles of his teeth, are a terror!
Ağzının kapılarını açmaya kim yeltenebilir, Dehşet verici dişleri karşısında?
15 A pride, are his arched sides, closed up, with a firm seal;
Sımsıkı kenetlenmiştir Sırtındaki sıra sıra pullar,
16 One to another, they join, and, air, cannot enter between them;
Öyle yakındır ki birbirine Aralarından hava bile geçmez.
17 Each to its fellow, they cleave, they grasp each other, and cannot be parted;
Birbirlerine geçmişler, Yapışmış, ayrılmazlar.
18 His sneezings, flash forth light, and, his eyes, are like the eyelashes of the dawn;
Aksırması ışık saçar, Gözleri şafak gibi parıldar.
19 Out of his mouth, torches dart forth, sparks of fire, escape;
Ağzından alevler fışkırır, Kıvılcımlar saçılır.
20 Out of his nostrils, proceedeth smoke, like a blown pot and rushes;
Kaynayan kazandan, Yanan sazdan çıkan duman gibi Burnundan duman tüter.
21 His breath, setteth coals ablaze, and, a flame, out of his mouth, proceedeth;
Soluğu kömürleri tutuşturur, Alev çıkar ağzından.
22 In his neck, lodgeth strength, and, before him, danceth dismay;
Boynu güçlüdür, Dehşet önü sıra gider.
23 The dewlaps of his flesh, cleave together, hardened upon him, they cannot be moved;
Etinin katmerleri birbirine yapışmış, Sertleşmiş üzerinde, kımıldamazlar.
24 His heart, is hardened like a stone, yea hardened, like the nether millstone;
Göğsü taş gibi serttir, Değirmenin alt taşı gibi sert.
25 At his rising up, mighty men are afraid, by reason of terror, they are beside themselves:
Ayağa kalktı mı güçlüler dehşete düşer, Çıkardığı gürültüden ödleri patlar.
26 As for him that assaileth him, the sword availeth not, spear, dart, or coat of mail:
Üzerine gidildi mi ne kılıç işler, Ne mızrak, ne cirit, ne de kargı.
27 He counteth iron as broken straw, and bronze as rotten wood:
Demir saman gibi gelir ona, Tunç çürük odun gibi.
28 The arrow, will not make him flee, Into chaff, are sling-stones changed by him:
Oklar onu kaçırmaz, Anız gibi gelir ona sapan taşları.
29 As a straw, is a club accounted, and he laugheth at the whir of the javelin;
Anız sayılır onun için topuzlar, Vınlayan palaya güler.
30 His underparts, are points of potsherd, a pointed threshing roller spreadeth out upon the slime:
Keskin çömlek parçaları gibidir karnının altı, Düven gibi uzanır çamura.
31 He causeth to boil, as a cauldron, the raging deep, the sea, he maketh like a brewing vessel:
Derin suları kaynayan kazan gibi fokurdatır, Denizi merhem çömleği gibi karıştırır.
32 After him, he lighteth up a path, one might think the resounding deep to be hoary!
Ardında parlak bir iz bırakır, İnsan enginin saçları ağarmış sanır.
33 There is not—upon the dust—his like, that hath been made to be without fear;
Yeryüzünde bir eşi daha yoktur, Korkusuz bir yaratıktır.
34 Every thing lofty, he beholdeth, he, is king over all ravenous beasts.
Kendini büyük gören her varlığı aşağılar, Gururlu her varlığın kralı odur.”
