Job 32
1 So these three men ceased to respond to Job, because, he, was righteous in their eyes.
Böylece bu üç kişi Eyüp'e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.
2 Then was kindled the anger of Elihu, son of Barachel the Buzite of the family of Ram, —against Job, was kindled his anger, because he justified his own soul rather than God;
Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp'e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı'dan haklı görüyordu.
3 and, against his three friends, was kindled his anger, —because that they found not a response, and condemned God.
Elihu Eyüp'ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp'ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.
4 But, Elihu, had waited for Job with words, because the others were older than he.
Elihu Eyüp'le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.
5 Howbeit, when Elihu saw that there was no response in the mouth of the three men, then was kindled his anger.
Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.
6 So then Elihu, son of Barachel, the Buzite, responded and said: —Young, am I, whereas, ye, are aged, For this cause, I faltered, and feared—to shew my knowledge unto you:
Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.
7 I said, Days, should speak, —and, the multitude of years, should make known wisdom.
‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’
8 Yet surely, there is a spirit in men, and, the inspiration of the Almighty, giveth them understanding;
Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten'in soluğu akıl verir.
9 Great men, may not be wise, nor, elders, understand justice.
Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.
10 Therefore, I said, Hearken unto me, I will show my knowledge—even I.
“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.
11 Lo! I waited for your words, I kept giving ear for your reasons, until ye should search out what to say;
Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.
12 Yea, unto you, gave I diligent heed, —But lo! there was, for Job, nothing to convince, nor could you of you answer his speeches.
Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp'ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.
13 Lest ye should say, We have found out wisdom. GOD, must put him to flight, not man.
‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.
14 Since he directed not to me discourse, therefore, with your speeches, will I not reply to him.
Ama Eyüp'ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.
15 They were dismayed, they responded no more, they suffered speech to forsake them;
“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.
16 Though I waited, yet could they not speak, Surely they came to a stand, they responded no more.
Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?
17 I will respond, even I—on my part, I will shew my knowledge, even I!
Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.
18 For I am full of discourse, The spirit in my bosom, presseth me on.
Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.
19 Lo! my bosom, is like wine not opened, Like new wine-skins, it will burst.
İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.
20 I will speak, that I may freely breathe, I will open my lips and respond.
Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.
21 Let me be partial to no man, and, unto no son of earth, give flattering titles,
Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.
22 Surely I know not how to give flattering titles, How soon might my Maker take me away!
Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.
