Job 32

1 So these three men ceased to respond to Job, because, he, was righteous in their eyes.

آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

2 Then was kindled the anger of Elihu, son of Barachel the Buzite of the family of Ram, —against Job, was kindled his anger, because he justified his own soul rather than God;

شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

3 and, against his three friends, was kindled his anger, —because that they found not a response, and condemned God.

او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

4 But, Elihu, had waited for Job with words, because the others were older than he.

الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

5 Howbeit, when Elihu saw that there was no response in the mouth of the three men, then was kindled his anger.

اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

6 So then Elihu, son of Barachel, the Buzite, responded and said: —Young, am I, whereas, ye, are aged, For this cause, I faltered, and feared—to shew my knowledge unto you:

الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

7 I said, Days, should speak, —and, the multitude of years, should make known wisdom.

زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

8 Yet surely, there is a spirit in men, and, the inspiration of the Almighty, giveth them understanding;

ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

9 Great men, may not be wise, nor, elders, understand justice.

10 Therefore, I said, Hearken unto me, I will show my knowledge—even I.

پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

11 Lo! I waited for your words, I kept giving ear for your reasons, until ye should search out what to say;

من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

12 Yea, unto you, gave I diligent heed, —But lo! there was, for Job, nothing to convince, nor could you of you answer his speeches.

13 Lest ye should say, We have found out wisdom. GOD, must put him to flight, not man.

به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

14 Since he directed not to me discourse, therefore, with your speeches, will I not reply to him.

اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

15 They were dismayed, they responded no more, they suffered speech to forsake them;

شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

16 Though I waited, yet could they not speak, Surely they came to a stand, they responded no more.

آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

17 I will respond, even I—on my part, I will shew my knowledge, even I!

نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

18 For I am full of discourse, The spirit in my bosom, presseth me on.

حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

19 Lo! my bosom, is like wine not opened, Like new wine-skins, it will burst.

مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

20 I will speak, that I may freely breathe, I will open my lips and respond.

باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

21 Let me be partial to no man, and, unto no son of earth, give flattering titles,

من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

22 Surely I know not how to give flattering titles, How soon might my Maker take me away!

چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.