Job 31
1 A covenant, I solemnised for mine eyes, —How then could I gaze upon a virgin?
Gözlərim üçün əhd etmişəm, Gözüm bir qıza baxarmı?
2 Or what would have been my portion of GOD from above? Or what inheritance of the Almighty from on high?
İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır? İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
3 Is there not calamity, for the perverse? and misfortune, for the workers of iniquity?
Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir? Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
4 Would, he, not see my ways? and of all my steps, take account?
Məgər O, yollarıma baxmır? Məgər O hər addımımı saymır?
5 Verily I walked not in falsity, nor did my foot haste unto deceit: —
Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə, Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
6 Let him weigh me in balances of righteousness, —and let GOD take note of mine integrity!
Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin, Kamil olduğumu görsün.
7 If my goings have swerved from the way, —and, after mine eyes, hath gone my heart, and, to my hands, hath adhered any stain,
Yolumda əyri addım atmışamsa, Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə, Əllərimi ləkələmişəmsə,
8 Let me sow but, another, eat. And let, what I have springing up, be uprooted!
Əkdiyimi yadlar yesin, Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
9 If my heart hath been enticed unto a woman, or, by the door of my neighbour, I have lien in wait,
Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə, Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
10 Let my wife, grind to another, and, over her, let others bend!
Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün, Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
11 Surely that had been a shameful thing! and that an iniquity for the judges!
Axı bu bir xəcalət olardı, Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
12 Surely, a fire, had that been, which, unto destruction, would have consumed, and, of all mine increase, had it torn up the root.
Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur. Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
13 If I refused the right of my servant, or my handmaid, when they contended with me,
Əgər mənimlə çəkişəndə Nökərlərimin və kənizlərimin Haqqını yemişəmsə,
14 What then could I have done when GOD rose up? And, when he visited, what could I have answered him?
Allah ayağa qalxanda Mən nə edə bilərəm? Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
15 Did not he who, in the womb, made me, make him? And is not he who formed us in the body one?
Anamın bətnində məni yaradan Onu yaratmayıbmı? Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
16 If I withheld—from pleasure—the poor, or, the eyes of the widow, I dimmed;
Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa, Dul qadının ümidini qırmışamsa,
17 Or, used to eat my morsel alone, so that the fatherless did not eat thereof;
Bir tikəmi özüm yeyib Yetimə verməmişəmsə,
18 Surely, from my youth, he grew up to me, as to a father, and, from my birth, I acted as guide to her:
Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə, Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
19 If I saw one perishing for lack of clothing, or that the needy had no covering;
Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan, Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
20 If his loins did not bless me, or if, with the fleece of my lambs, he did not warm himself;
Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə, Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
21 If I shook—against the fatherless—my hand, when I saw, in the gate, his need of my help,
Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün Yetimə əl qaldırmışamsa,
22 Let, my shoulder, from the shoulder-blade, fall, and, my arm, from the upper bone, be broken;
Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün, Qoy qolum lüləsindən sınsın.
23 For, a dread unto me, was calamity from GOD, and, from his majesty, I could not escape.
Çünki Allahın bəlasından qorxuram, Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
24 If I made gold my stay, and, to precious metal, said, My confidence!
Əgər qızıla ümid bağlamışamsa, Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
25 If I rejoiced because great was my substance, and, an abundance, my hand had discovered;
Əgər bol sərvətimə görə, Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
26 If I looked at the sun, when it flashed forth light, or at the moon, majestically marching along;
Əgər parlayan günəşə, İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
27 And befooled secretly was my heart, so that my hand kissed my mouth,
Könlümün meylini gizlicə azdırıb, Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara Öpüş yollamışamsa,
28 That too, had been a judicial iniquity, For I should have been false to GOD, above.
Bu da məni ittiham edən günah sayılardı, Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
29 If rejoiced in the misfortune of him that hated me, or exulted when calamity found him; —
Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə, Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
30 Neither did I suffer my palate to sin, by asking, with a curse, for his life:
Kiminsə canına qarğış yağdıraraq Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
31 If the men of my household have not said, Oh for some of his flesh—we cannot get filled,
Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
32 Outside, the sojourner lodged not for the night, My doors—to the wayfarer, I threw open.
– Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi, Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
33 If I covered, like Adam, my transgressions, by hiding in my bosom mine iniquity,
Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə, Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
34 Then let me be made to tremble at a great throng, yea let, the contempt of families, terrify me, so that, keeping silence, I shall not go out of the door!
Camaatdan qorxduğum üçün, El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
35 Oh that I had one to hear me, Lo! my crossmark, May, the Almighty, answer me! And would that, a book, mine opponent had written!
Kaş məni bir eşidən olaydı! Bu sözümü təsdiq edirəm, Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin! Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
36 Oh! would I not, upon my shoulder, lift it, or bind it as a crown upon me;
Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim, Başıma tac edərdim.
37 The number of my footsteps, I would declare to him, Like a noble, would I draw near to him.
Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim, Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
38 If, against me, my ground used to cry out, and, together, my ridges did weep;
Torpağım da məndən fəryad edirsə, Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
39 If, the strength thereof, I used to eat, without payment, and, the soul of the holders thereof, I made groan;
Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə, Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
40 Instead of wheat, let there come forth bramble, and, instead of barley, a bad-smelling weed! Ended are the words of Job.
Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan, Arpa yerinə alaq bitsin». Əyyubun söhbəti sona yetdi.
