< Job 30 >
1 But, now, they who are of fewer days than I, have poured derision upon me; whose fathers I refused—to set with the dogs of my flock.
Hianagi menina kasefa vahe'mo'za kiza zokago ke hunenante'za huhaviza hunante'naze. Ana kasefa vahe'mokizmi zamafahe'za nagri sipisipima kegavama nehaza kraramina zamagra kegava hugara osu'naze.
2 Even the strength of their hands, wherefore was it mine? Upon them, vigour was lost;
Hagi nagrama zamagoana hankave'zamia omane'neanki'za nagrira e'za eme naza hugara osu'naze. Na'ankure hankavezmimo'a hago zamagripintira vagare'ne.
3 In want and hunger, they were lean, —who used to gnaw the dry ground, a dark night of desolation!
Ana vahe'mokizmia zamunte omanege'za, zamagaku nehu'za atre'za vu'za vahe omani ka'ma kokampi umani'ne'za, kenagera ne'zankura hake'za vano hu'naze.
4 Who used to pluck off the mallow by the bushes, with the root of the broom for their food;
Ana nehu'za trazampintira aka tra'zana hu'za nene'za, brumu zafamofo rafu'na'anena eri tasagi hu'za ne'naze.
5 Out of the midst, were they driven, men shouted after them, as after a thief;
Ana vahera kumapintira zamahe kasopenetre'za, kumzufa vaheku'ma nehazaza hu'za kezatizmante'naze.
6 In the fissures, of the ravines had they to dwell, in holes of dust and crags;
Ana'ma hazage'za vu'za, tinkagomupine muri kampine, have kampine umani'naze.
7 Among the bushes, used they to shriek, Under the bramble, were they huddled together:
Anantegama umani'ne'za trazampi vano nehu'za, donki afu'mo'zama nehazaza hu'za ana trazampina eri tru hu'za mani'ne'za krafage hu'naze.
8 Sons of the base, yea sons of the nameless, they were scourged out of the land.
Hagi ana vahera zamagia omaneno neginagi vahe mani'nazanki'za zamahe kasopazage'za fre'naze.
9 But, now, their song, have I become, Yea I serve them for a byword;
Hagi ana vahe'mokizmi mofavre naga'mo'za, nagirevare zagamera nehu'za, huhaviza hunante'naze. Ana nehu'za nagrikura kiza zokago ke hunante'za, nazeri nagaze hu'naze.
10 They abhor me—have put themselves far from me, and, from my face, have not withheld—spittle!
Nagra zamagri zamavurera mago havi zaga manuge'za zamefi hunenami'za, nagritera erava'o nosu'za, navufi zamavetu ahenante'naze.
11 Because, my girdle, he had loosened and had humbled me, therefore, the bridle—in my presence, cast they off;
Ati karima reragareaza huno Anumzamo'a knaza namino nazeri ante ravahege'za, nazano hunante'naku'ma haza zana amne hu'naze.
12 On my right hand, the young brood rose up, —My feet, they thrust aside, and cast up against me their earthworks of destruction;
Hazenke zama nehaza kasefa vahe'mo'za nazantmaga kazigatira oti'za, narotago hazage'na fre'na vano nehuge'za, kama vanufina krifu eme anaginte'naze.
13 They brake up my path, —My engulfing ruin, they helped forward, unaided;
Nagri'ma nazeri haviza nehu'za keonke'zama eri kazigati maka zana nehu'za, kama nevufina eme rehiza nehu'za, zamagrama antahi'zana agri'ma azahu vahera omani'ne hu'za nehaze.
14 As through a wide breach, came they on, with a crashing noise, they rolled themselves along.
Nagri'ma ha'ma hunantenaku'ma e'nazana vahe'mo'za, maka kazigati ankariserami'za e'za eme nazeri haviza hu'naze.
15 There are turned upon me terrors, —Chased away as with a wind, is mine abundance, and, as a cloud, hath passed away my prosperity.
Ana hige'na menina tusi koro nehugeno, zaho'mo hampo erino viaza huno knare nagima e'neruazane fenozaninena erino vu'ne.
16 Now, therefore, over myself, my soul poureth itself out, There seize me days of affliction:
Hagi nagra menina hago fri'za nehugeno, natazamo'a maka zupa nazeri haviza nehie.
17 Night, boreth, my bones, all over me, —and, my sinews, find no rest;
Kenagera zaferinanimo'a tusi nata negrigeno, ana natazamo'a naterenora novie.
18 Most effectually, is my skin disfigured, —Like the collar of my tunic, it girdeth me about:
Anumzamo'a hankavenentake azantetira kukenagna huno rufitenante'ne. Ana hu'neno azantetira za'za kukenama antaninoa kenamofo nananke kama'are azerino nanankena nazeri pro hu'za nehie.
19 He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Ana huteno hapapi matevuno natrege'na, kugusopagna nehu'na tanefakna hu'noe.
20 I cry out for help unto thee, and thou dost not answer, I stand still, and thou dost gaze at me;
Ana hige'na naza hananegu Anumzamoka kagritega krafagea hu'noanagi, keni'arera nona osu'nane. Ana nehunka kagri kavure oti'noanagi, nagrira kamefi hunami'nane.
21 Thou art turned to become a cruel one unto me, With the might of thy hand, thou assailest me;
Kagra karimpa ahenenantenka, hankavenentake kazanteti nazeri haviza nehane.
22 Thou liftest up me to the wind, thou carriest me away, and the storm maketh me faint;
Kagra kagigagi zaho atrankeno eno eme nazeri sga huno nefregenka, kagra ununko atrankeno eno eme nazeri haviza hu'ne.
23 For I know that, unto death, thou wilt bring me back, even unto the house of meeting for every one living.
Ana'ma nehanke'na nagrama antahuana, kagra nahe fritenka hunantesnanke'na maka vahe'mo'zama fri'za nevaza kumatega vugahue hu'na nagesa antahi'noe.
24 Only, against a heap of ruins, will one not thrust a hand! Surely, when one is in calamity—for that very reason, is there an outcry for help.
Hagi mago vahe'mo'ma knafima mani'neno'ma azahu zanku'ma krafama nehanigeno'a, tamagerfa huno mago'mo azana anteno aza hugahie.
25 Verily I wept, for him whose lot was hard, Grieved was my soul, for the needy.
Nagrama ko'ma knare hu'na mani'ne'na, knazampima mani'za vahekura zavira atenezmante'na, zamunte omane vahekura nagu'afina tusiza hu'na keke huzmante'noe.
26 Surely, for good, I looked, but there came in evil, And I waited for light, but there came in darkness;
Hianagi nagritera knare'za fore hanie hu'nama amuha'ma hu'noa zana forera osigeno, kefo zamo nagritera ne-egeno, tavi masagu'ma avegama ante'noana omegeno hanizamo e'ne.
27 I boiled within me, and rested not, There confronted me—days of affliction;
Nagu'amo'a hazenkefi manino ne-eno mani frua osu'ne. Ana higeno maka zupa natazamo nazeri havizantfa hu'ne.
28 In gloom, I walked along, without sun, I arose—in the convocation, I cried out for help;
Nagrira knazamo rentrako higena hanizampi vano nehu'na, tavira onke'noe. Ana nehu'na kuma amu'nompima vahe'ma vano nehazafi mani'ne'na, iza naza hugahieha nehu'na zavira ate'noe.
29 A brother, became I to the brutes that howl, and a companion to the birds that screech:
Ana nehu'na zavi'matoa nagerumo'a, afi kramo'ene za'za agempunane namagu'ma ostritiema nehaza namamo'enema krafama neha'aza hu'ne.
30 My skin, turned black, and peeled off me, and, my bones, burned with heat:
Navufgamo'a ru ko'nagifa nehegeno, zaferinanifintira tusi amuho nehuno teve rukaru hu'ne.
31 Thus is attuned to mourning—my lyre, and my flute, to the noise of them who weep.
Nagra hapue nehaza zavena nehe'na, nasunku zagamera nehu'na, konkena nere'na zavi zagamera hu'noe.