Job 29
1 And Job again took up his measure, and said,
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
2 Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
3 When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
4 As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
5 While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
6 When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
8 Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
9 Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
10 The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11 When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
12 Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
13 The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14 Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
15 Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16 A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
17 And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
18 Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
19 My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
20 Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
21 To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
22 After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23 And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
24 I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25 I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
