Job 29
1 And Job again took up his measure, and said,
Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:
2 Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;
3 When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;
4 As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;
5 While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;
6 When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!
7 When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,
8 Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;
9 Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;
10 The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.
11 When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:
12 Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.
13 The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.
14 Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.
15 Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.
16 A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.
17 And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.
18 Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:
19 My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:
20 Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.
21 To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.
22 After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.
23 And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.
24 I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.
25 I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.
