Job 29
1 And Job again took up his measure, and said,
Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
2 Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
“O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
3 When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
4 As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
5 While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
6 When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
7 When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
8 Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
9 Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
10 The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
11 When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
12 Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
13 The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
14 Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
15 Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
16 A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
17 And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
18 Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
19 My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
20 Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
21 To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
22 After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
23 And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
24 I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
25 I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
