Job 27
1 And Job again took up his measure, and said: —
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 As GOD liveth who hath taken away my right, even the Almighty, who hath embittered my soul;
«Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
3 All the while my inspiration is in me, and the spirit of GOD is in my nostrils,
Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
4 Verily my lips shall not speak perversity, nor shall, my tongue, utter deceit.
Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
5 Far be it from me! that I should justify, you, —Even until I breathe my last, will I not let go mine integrity from me:
Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
6 On my righteousness, have I taken fast hold, and will not give it up, My heart shall not reproach any of my days.
Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
7 Let mine enemy be a veritably lawless one! And, he that lifteth himself up against me, one veritably perverse!
Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
8 For what shall be the hope of the impious, though he graspeth with greed, when GOD shall draw forth his soul?
Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
9 His outcry, will GOD hear, when there cometh upon him distress?
Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
10 Verily, in the Almighty, he will not find delight, nor call on GOD continually!
У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
11 I would teach you, by the hand of GOD, That which is with the Almighty, will I not conceal.
Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
12 Lo! ye, have, all of you, seen, Wherefore, then, is it, that ye are utterly without purpose?
Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
13 This, is the portion of a lawless man with GOD, That, the heritage of tyrants—from the Almighty, he shall receive.
Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
14 If his children be multiplied, for them, [there is] the sword, and, his offspring, shall not be filled with bread;
Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
15 His survivors, by pestilence, shall come to the grave, and, his widows, shall not weep;
Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
16 Though he heap up silver like, dust, and, like a pile, he prepare clothing,
У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
17 He may prepare, but, the righteous, shall put on, and, the silver, shall the innocent apportion.
Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
18 He hath built, like a moth, his house, —like a hut, which a watcher hath made.
Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
19 The rich man, shall lie down, and not do it again, his eyes, hath he opened, and then is not.
У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
20 There shall reach him—like waters—terrors, By night, a storm-wind hath stolen him away;
Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
21 An east wind shall lift him up, and he shall depart, and it shall sweep him away out of his place;
Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
22 And He will cast upon him and not spare, Out of his hand, shall he, swiftly flee;
Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
23 He shall clap over him his hands, and shall hiss him forth out of his place.
Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
