Job 23
1 Then responded Job, and said: —
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 Even to-day, is my complaint rebellion? His hand, is heavier than my groaning.
“Kahit ngayon ay mapait ang aking dinadaing; mas mabigat ang aking paghihirap kaysa sa aking paghihinagpis.
3 Oh that I knew where I might find him! I would come even unto his dwelling-place;
O, sana alam ko kung saan ko siya matatagpuan! O, sana makalapit ako sa kinaroroonan niya!
4 I would set out, before him, a plea, and, my mouth, would I fill with arguments;
Ilalatag ko sa kaniyang harapan ang aking kaso at pupunuin ang aking bibig ng pangangatwiran.
5 I would note the words wherewith he would respond to me, and would mark what he would say to me.
Matututunan ko ang mga salita na isasagot niya at mauunawaan ko ang sasabihin niya sa akin.
6 Would he, with fulness of might, contend with me? Nay, surely, he, would give heed to me!
Makikipagtalo ba siya laban sa akin sa kadakilaan ng kaniyang kapangyarihan? Hindi, pakikinggan niya ako.
7 There an upright man, might reason with him, so should I deliver myself completely from my judge.
Doon maaaring makipagtalo sa kaniya ang taong matuwid. Sa ganitong paraan mapapawalang-sala ako magpakailanman ng aking hukom.
8 Behold! eastward, I go, but he is not there, and, westward, but I perceive him not;
Tingnan ninyo, pumupunta ako pasilangan, pero wala siya roon, at pumupunta ako pakanluran, pero hindi ko siya maramdaman.
9 On the north, where he worketh, but I get no vision, He hideth himself on the south that I cannot see him.
Sa hilaga, kung saan siya gumagawa, pero hindi ko siya makita, at sa timog, kung saan niya tinatago ang kaniyang sarili para hindi ko siya makita.
10 But, he, knoweth the way that I choose, Having tried me, as gold, I shall come forth.
Pero alam niya ang daanan na aking tinatahak; kapag sinubukan na niya ako, lilitaw ako tulad ng ginto.
11 Of his steps, my foot taketh hold, His way, have I kept, and not swerved;
Nanindigan ang aking mga paa sa kaniyang mga yapak; pinanatili ko ang pamamaraan niya at hindi lumihis.
12 The command of his lips, and would not go back, and, in my bosom, have I treasured the words of his lips.
Hindi ko tinalikuran ang mga kautusan ng kaniyang mga labi; iningatan ko sa aking puso ang mga salita ng kaniyang bibig.
13 But, he, is one, and who can turn him? What his soul desired, he hath done.
Pero kakaiba siya, sino ang kayang magpatalikod sa kaniya? Kung ano ang ninanais niya, ginagawa niya.
14 Surely he will accomplish what is decreed for me, and, many such things, hath he in store.
Dahil isinasakatuparan niya ang mga atas niya laban sa akin; marami ang mga tulad nito.
15 For this cause, from his presence, am I driven in fear, I diligently consider and am kept back from him in dread:
Kaya, natatakot ako sa kaniyang presensiya; kapag iniisip ko siya, natatakot ako sa kaniya.
16 Yea, GOD, hath made timid my heart, and, the Almighty, hath put me in terror.
Dahil pinahina ng Diyos ang aking puso; sinindak ako ng Makapangyarihan.
17 Because I was not cut off before the darkness, nor, before my face, did the gloom form a shroud.
Hindi dahil sa pinutol ako ng kadiliman, ni tinatakpan ng makapal na kadiliman ang aking mukha.
