Job 23
1 Then responded Job, and said: —
Unya mitubag si Job, ug miingon:
2 Even to-day, is my complaint rebellion? His hand, is heavier than my groaning.
Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.
3 Oh that I knew where I might find him! I would come even unto his dwelling-place;
Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!
4 I would set out, before him, a plea, and, my mouth, would I fill with arguments;
Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.
5 I would note the words wherewith he would respond to me, and would mark what he would say to me.
Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.
6 Would he, with fulness of might, contend with me? Nay, surely, he, would give heed to me!
Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.
7 There an upright man, might reason with him, so should I deliver myself completely from my judge.
Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.
8 Behold! eastward, I go, but he is not there, and, westward, but I perceive him not;
Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,
9 On the north, where he worketh, but I get no vision, He hideth himself on the south that I cannot see him.
Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.
10 But, he, knoweth the way that I choose, Having tried me, as gold, I shall come forth.
Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.
11 Of his steps, my foot taketh hold, His way, have I kept, and not swerved;
Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.
12 The command of his lips, and would not go back, and, in my bosom, have I treasured the words of his lips.
Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.
13 But, he, is one, and who can turn him? What his soul desired, he hath done.
Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.
14 Surely he will accomplish what is decreed for me, and, many such things, hath he in store.
Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.
15 For this cause, from his presence, am I driven in fear, I diligently consider and am kept back from him in dread:
Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.
16 Yea, GOD, hath made timid my heart, and, the Almighty, hath put me in terror.
Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:
17 Because I was not cut off before the darkness, nor, before my face, did the gloom form a shroud.
Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.
