Job 23
1 Then responded Job, and said: —
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 Even to-day, is my complaint rebellion? His hand, is heavier than my groaning.
“Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.
3 Oh that I knew where I might find him! I would come even unto his dwelling-place;
Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!
4 I would set out, before him, a plea, and, my mouth, would I fill with arguments;
Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.
5 I would note the words wherewith he would respond to me, and would mark what he would say to me.
Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.
6 Would he, with fulness of might, contend with me? Nay, surely, he, would give heed to me!
Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.
7 There an upright man, might reason with him, so should I deliver myself completely from my judge.
Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.
8 Behold! eastward, I go, but he is not there, and, westward, but I perceive him not;
Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.
9 On the north, where he worketh, but I get no vision, He hideth himself on the south that I cannot see him.
Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.
10 But, he, knoweth the way that I choose, Having tried me, as gold, I shall come forth.
Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.
11 Of his steps, my foot taketh hold, His way, have I kept, and not swerved;
Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.
12 The command of his lips, and would not go back, and, in my bosom, have I treasured the words of his lips.
Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.
13 But, he, is one, and who can turn him? What his soul desired, he hath done.
Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.
14 Surely he will accomplish what is decreed for me, and, many such things, hath he in store.
Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.
15 For this cause, from his presence, am I driven in fear, I diligently consider and am kept back from him in dread:
Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.
16 Yea, GOD, hath made timid my heart, and, the Almighty, hath put me in terror.
Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.
17 Because I was not cut off before the darkness, nor, before my face, did the gloom form a shroud.
Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.
