Job 22
1 Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:
2 Unto GOD, can a man act as friend? Surely a discreet man befriendeth himself!
Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.
3 Is it a pleasure to the Almighty, that thou shouldst be righteous? or any profit, that thou shouldst be blameless in thy ways?
Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?
4 Is it, for thy reverence, that he will accuse thee? will enter with thee into judgment?
Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?
5 Is not, thy wickedness, great? and, without end, [are not] thine iniquities?
Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?
6 Surely then hast been wont to put thy brother in pledge, for nothing, and, the garments of the ill-clad, hast thou stripped off:
Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;
7 No water—to the weary, hast thou given to drink, and, from the hungry, thou hast withheld bread:
Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.
8 A man of might, to him, pertaineth the land, and, the favorite, dwelleth therein:
Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;
9 Widows, thou hast sent away empty, and, the arms of the fatherless, thou dost crush.
Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!
10 For this cause, round about thee, are snares, and a dread startleth thee suddenly;
En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;
11 Or darkness—thou canst not see, and, a flood of waters, covereth thee.
Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!
12 Is not, GOD, [in] the height of the heavens? Behold, then, the head of the stars, that they are high.
Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!
13 Wilt thou say then, What doth GOD know? Out through a thick cloud, can he judge?
Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?
14 Dark clouds, are a veil to him, and he cannot see, or, the vault of the heavens, doth he walk?
Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.
15 The path of the ancient time, wilt thou mark, which the men of iniquity trod?
Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:
16 Who were snatched away before the time, and, a stream, washed away their foundation?
Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?
17 Who had been saying unto GOD, Depart from us! and—What can the Almighty do for himself?
Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?
18 Yet, he, had filled their houses with good! The counsel of the lawless, then, is far from me:
Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.
19 The righteous shall see and rejoice, and, the innocent, shall laugh them to scorn:
De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:
20 If our assailants do not vanish, then, their abundance, a fire consumeth!
"Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"
21 Shew thyself to be one with him—I pray thee—and prosper, thereby, shall there come on thee blessing.
Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;
22 Accept, I beseech thee, from his mouth—instruction, —and lay up his sayings in thy heart.
Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.
23 If thou return unto the Almighty and submit thyself, if thou far remove perversity from thy tent,
Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:
24 Then lay up, in the dust, precious ore, and, among the stones of the torrent-beds, fine gold:
Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.
25 So shall, the Almighty, become, thy precious ores, yea glittering silver unto thee!
Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;
26 For, then, in the Almighty, shalt thou take exquisite delight, and shalt lift up—unto GOD—thy face;
Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.
27 Thou shalt make entreaty unto him, and he will hear thee, and, thy vows, shalt thou pay;
Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;
28 And thou shalt decree a purpose, and it shall be fulfilled unto thee, and, upon thy ways, shall have shone a light;
Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!
29 When men cast themselves down, then thou shalt say: Up! And, him that is of downcast eyes, shall he save;
Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;
30 He shall deliver the innocent, and thou shalt escape by the pureness of thy hands.
Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!
