Job 22
1 Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitanhon, ug miingon:
2 Unto GOD, can a man act as friend? Surely a discreet man befriendeth himself!
Mahimo bang mapuslanon ang tawo sa atubangan sa Dios? Sa pagkatinuod, ang tawo nga maalam magpulos sa iyang kaugalingon.
3 Is it a pleasure to the Almighty, that thou shouldst be righteous? or any profit, that thou shouldst be blameless in thy ways?
Makalipay ba sa Makagagahum, nga ikaw matarung? Kun magpulos ba kaniya kanang imong paghingpit sa imong mga dalan?
4 Is it, for thy reverence, that he will accuse thee? will enter with thee into judgment?
Tungod ba sa imong kahadlok kaniya nga siya nagbadlong kanimo, Nga siya misulod sa hukmanan uban kanimo?
5 Is not, thy wickedness, great? and, without end, [are not] thine iniquities?
Dili ba daku ang imong pagkamakasasala? Wala man usab ing kinutoban ang imong kahilayan.
6 Surely then hast been wont to put thy brother in pledge, for nothing, and, the garments of the ill-clad, hast thou stripped off:
Kay ang pasalig sa imong igsoon imong gikuha sa walay bayad, Kay imong gihuboan ang mga walay saput sa ilang bisti.
7 No water—to the weary, hast thou given to drink, and, from the hungry, thou hast withheld bread:
Wala mo hatagi ug tubig nga ilimnon ang gikapuyan, Ug imong gitungma ang tinapay sa mga gigutom.
8 A man of might, to him, pertaineth the land, and, the favorite, dwelleth therein:
Apan mahitungod sa tawong gamhanan, anaa kaniya ang yuta; Ug ang tawong dungganon, nagpuyo niana.
9 Widows, thou hast sent away empty, and, the arms of the fatherless, thou dost crush.
Gipalakaw mo ang mga balong babaye nga walay dala, Ug ang mga bukton sa mga ilo nangabali.
10 For this cause, round about thee, are snares, and a dread startleth thee suddenly;
Busa ikaw gilibutan sa mga lit-ag, Ug ang kalit nga kahadlok nakapaguol kanimo.
11 Or darkness—thou canst not see, and, a flood of waters, covereth thee.
Kun ang kangitngit, aron dili ikaw makakita, Ug ang lunop sa tubig nagatabon kanimo.
12 Is not, GOD, [in] the height of the heavens? Behold, then, the head of the stars, that they are high.
Wala ba ang Dios sa kahitas-an sa langit? Ug ania, ang kinahitas-an sa mga bitoon pagkahalayo nila!
13 Wilt thou say then, What doth GOD know? Out through a thick cloud, can he judge?
Ug ikaw nagaingon: Unsa ang nahibaloan sa Dios? Makahimo ba siya sa paghukom sa taliwala sa dakung kangitngit?
14 Dark clouds, are a veil to him, and he cannot see, or, the vault of the heavens, doth he walk?
Mga mabagang panganod nagatabon man kaniya, busa siya dili makakita, Ug siya nagalakaw sa dapit nga hawanan sa langit.
15 The path of the ancient time, wilt thou mark, which the men of iniquity trod?
Mosunod ba ikaw sa karaang agianan Nga maoy ginalaktan sa mga tawong dautan?
16 Who were snatched away before the time, and, a stream, washed away their foundation?
Nga gisakmitan sa ilang kinabuhi sa dili panahon, Ingon sa usa ka sapa nga gibubo ang ilang patukoranan,
17 Who had been saying unto GOD, Depart from us! and—What can the Almighty do for himself?
Nga nanag-ingon sa Dios: Pumahawa ka kanamo; Ug Unsay arang mahimo sa Makagagahum alang kanamo?
18 Yet, he, had filled their houses with good! The counsel of the lawless, then, is far from me:
Ugaling iyang gipuno ang ilang mga balay ug mga butang maayo: Apan ang tambag sa mga dautan halayo kanako.
19 The righteous shall see and rejoice, and, the innocent, shall laugh them to scorn:
Ang mga matarung nakakita niana, ug nangalipay; Ug ang inocente nagkatawa sa pagyubit kanila,
20 If our assailants do not vanish, then, their abundance, a fire consumeth!
Nagaingon: Sa pagkatinuod, ang nanindog sa pag-asdang batok kanato gipamutol, Ug ang nahabilin kanila ginaut-ut sa kalayo.
21 Shew thyself to be one with him—I pray thee—and prosper, thereby, shall there come on thee blessing.
Karon makigsandurot ka kaniya ug pumuyo sa pakigdait: Kay sa ingon niana maayo ang modangat kanimo.
22 Accept, I beseech thee, from his mouth—instruction, —and lay up his sayings in thy heart.
Dawata, ipakilooy ko kanimo, ang pagtulon-an gikan sa iyang baba, Ug tiguma ang iyang mga pulong sa imong kasingkasing.
23 If thou return unto the Almighty and submit thyself, if thou far remove perversity from thy tent,
Kong mobalik ka ngadto sa Makagagahum, ikaw pagalig-onon, Kong ang pagkadili-matarung ipahalayo mo sa imong mga balongbalong.
24 Then lay up, in the dust, precious ore, and, among the stones of the torrent-beds, fine gold:
Ug ihapnig ang imong bahandi diha sa yuta. Ug ang bulawan sa Ophir diha sa mga bato sa kasapaan;
25 So shall, the Almighty, become, thy precious ores, yea glittering silver unto thee!
Ug ang Makagagahum mamao ang imong bahandi, Ug maimo nga bililhong salapi.
26 For, then, in the Almighty, shalt thou take exquisite delight, and shalt lift up—unto GOD—thy face;
Kay unya ikalipay mo sa imong kaugalingon ang Makagagahum, Ug sa Dios ang imong nawong imong ihangad.
27 Thou shalt make entreaty unto him, and he will hear thee, and, thy vows, shalt thou pay;
Ikaw magahimo sa imong mga pag-ampo kaniya, ug siya magapatalinghug kanimo; Ug magatuman ka sa imong mga panaad.
28 And thou shalt decree a purpose, and it shall be fulfilled unto thee, and, upon thy ways, shall have shone a light;
Ug ikaw magapatuman usab ug usa ka butang, ug kana mamatukod alang kanimo; Ug ang kahayag magadan-ag sa imong mga dalan.
29 When men cast themselves down, then thou shalt say: Up! And, him that is of downcast eyes, shall he save;
Sa diha nga ikaw pagapaubson, ikaw magaingon: Adunay pagkatuboy; Ug siya magaluwas sa mapinaubsanon.
30 He shall deliver the innocent, and thou shalt escape by the pureness of thy hands.
Bisan ang may sala iyang pagaluwason: Oo, siya pagaluwason tungod sa kahinlo sa imong mga kamot.
