Job 20

1 Then responded Zophar the Naamathite, and said: —

آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

2 Not so, do my thoughts answer me, and to this end, is my haste within me:

ای ایوب، بیش از این نمی‌توانم حرفهای تو را تحمل کنم و مجبورم جوابت را بدهم.

3 The correction meant to confound me, I must hear, but, the spirit—out of my understanding, will give me a reply.

توهین‌هایت را تحمل کرده‌ام اما الان مجبورم پاسخ تو را بدهم.

4 Knowest thou, this—from antiquity, from the placing of man upon earth: —

مگر نمی‌دانی که از دوران قدیم که انسان بر زمین قرار داده شد خوشبختی شریران همیشه زودگذر بوده است؟

5 That, the joy-shout of the lawless, is short, and, the rejoicing of the impious, for a moment?

6 Though his elevation mount up to the heavens, and, his head, to the clouds, doth reach,

اگرچه مرد بدکار سرافراز گردد و شوکتش سر به فلک کشد،

7 Like his own stubble, shall he utterly perish, They who had seen him, shall say, Where is he?

ولی به‌زودی مثل فضله به دور انداخته شده، نابود خواهد گردید و کسانی که او را می‌شناختند حیران شده، خواهند گفت که او چه شد؟

8 Like a dream, shall he fly away, and they shall not find him, yea he shall be chased away, as a vision of the night.

او همچون یک رؤیا محو خواهد شد.

9 The eye that hath scanned him, shall not do it again, neither, any more, shall his place behold him:

دیگر هرگز نه دوستانش او را خواهند دید و نه خانواده‌اش.

10 His children, shall seek the favour of the poor, and, his own hand, shall give back his wealth.

فرزندانش از فقیران گدایی خواهند کرد و با زحمت و مشقت قرضهای پدرشان را خواهند پرداخت.

11 His bones, are full of youthful vigour, yet, with him—in the dust, shall it lie down.

هنوز به پیری نرسیده، خواهد مرد و استخوانهایش در خاک خواهد پوسید.

12 Though, a sweet taste in his mouth, be given by vice, though he hide it under his tongue;

او از طعم شرارت لذت می‌برد و آن را در دهان خود نگه داشته، مزه‌مزه می‌کند.

13 Though he spare it, and will not let it go, but retain it in the midst of his mouth,

14 His food, in his stomach, is changed, the gall of adders, within him!

اما آنچه که خورده است در معده‌اش ترش می‌شود، و در شکمش به زهرِ مار تبدیل می‌گردد.

15 Wealth, hath he swallowed, and hath vomited the same, Out of his belly, shall, GOD, drive it forth:

ثروتی را که بلعیده، قی خواهد کرد؛ خدا آن را از شکمش بیرون خواهد کشید.

16 The poison of adders, shall he suck, The tongue of the viper shall slay him;

آنچه خورده است مانند زهر مار تلخ شده، طعم مرگ خواهد داشت.

17 Let him not see in the channels the flowings of torrents of honey and milk.

او دیگر از نهرهای روغن زیتون، شیر و عسل لذت نخواهد برد.

18 In vain, he toiled, he shall not swallow, like wealth to be restored, in which he cannot exult!

زحماتش برای او ثمری نخواهد داشت و ثروتش باعث خوشی او نخواهد شد.

19 For he hath oppressed—hath forsaken the poor, A house, hath he seized, which he cannot rebuild.

زیرا به فقرا ظلم کرده، آنها را از خانه و زندگیشان محروم ساخته است.

20 Surely he hath known no peace in his inmost mind, —With his dearest thing, shall he not get away:

از آنچه با حرص و طمع به چنگ آورده است هرگز ارضا نخواهد شد،

21 Nothing escaped his devouring greed, —For this cause, shall his prosperity not continue:

و از آنچه با دزدی اندوخته است لذت نخواهد برد و کامیابی او دوام نخواهد داشت.

22 When his abundance is gone, he shall be in straits, All the power of distress, shall come upon him.

وقتی به اوج کامیابی برسد بدبختی دامنگیر او خواهد شد.

23 It shall be that, to fill his belly, he will thrust at him the glow of his anger, and rain [it] upon him for his punishment.

هنگامی که او می‌خورد و شکم خود را پر می‌کند، خدا خشم خود را بر او نازل خواهد کرد.

24 He shall flee from the armour of iron, —There shall pierce him, a bow of bronze!

در حالی که می‌کوشد از شمشیر آهنین فرار کند، تیری از کمانی مفرغین رها شده، در بدن او فرو خواهد رفت.

25 He hath drawn it out, and it hath come forth out of his back, —yea the flashing arrow-head, out of his gall, There shall march on him—terrors:

هنگامی که تیر را از بدنش بیرون می‌کشد نوک براق آن جگرش را پاره خواهد کرد و وحشت مرگ بر او چیره خواهد شد.

26 Every misfortune, is laid up for his treasures, —There shall consume, a fire, not blown up, —it shall destroy what remaineth in his tent:

دارایی او نابود خواهد شد و آتشی ناگهانی به اموالش خواهد افتاد و آنچه را که برایش باقی مانده است خواهد بلعید.

27 The heavens shall reveal his iniquity, and, the earth, be rising up against him:

آسمانها گناهان او را آشکار خواهند ساخت و زمین علیه او شهادت خواهد داد.

28 The increase of his house shall vanish, melting away in the day of his anger.

مال و ثروتش در اثر خشم خدا نابود خواهد گردید.

29 This, is the portion of the lawless man, from God, and the inheritance decreed him from the Mighty One.

این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای بدکاران تعیین کرده است.